Læknablaðið - 01.12.1955, Qupperneq 9

LÆKNABLAÐIÐ
149
lieart failure or serious lieart
disease or history of embolism,
he should he considered a pos-
sihle candidate for'chinidin
therapy"..
Lyfið var gefið með mikilli
varkárni, fyrst prófskammtur,
ef aukaverkanir komu ekki
slrax, þá var gefið 20 cg. 2svar
til 3svar á sólarhring og
skammturinn aukinn smám
saman á 5—7 dögum upp í alls
2 gr. á sólarhring. Ef lijart-
slátturinn varð reglulegur,
þótti ekki ráðlegt að nota lyfið
lengi eftir það. Það sem menn
voru hræddir við var eitur-
verkun af lyfinu, hætta á æða-
stíflun (emholia) og hráð-
dauða.
Árið 1950 rannsökuðu þeir
di Palma og Scliultz heimildir
fyrir áhættunni af ehinidin
meðferð og komust að þessum
niðurstöðum: Idiosynkrasi er
sjaldgæf, það sem helzt verður
vart, er dermatitis og throm-
hocytopenia. Ilætta á æðastífl-
un af chinidinmeðferð vofir
aðeins yfir þ,eim sjúklingum,
sem liafa mikið stækkuð fram-
hólf. Bráðdauði er ekki tíðari
hjá sjúldingum, sem hafa
fengið chinidin en öðrum. Þeir
athuguðu og hvaða sjúklegar
hreytingar höfðu fundizt í
hjarta sjúkjinga, sem dóu í
chinidinmeðferð, og komust
að þeirri niðurstöðu, að áhætt-
an væri langmest þegar um
leiðslutruflanir eða suhacut
hact. endocarditis væri að
ræða. Þessir höfundar álykta
þvi, að chinidin megi ekki
nota við sjúklinga, sem liafa
algjört leiðslurof, kvíslrof eða
afturhólfa leiðslutruflanir, og
Iieldur ekki við sjúklinga, sem
hafa endocarditis suhacuta af
völdum sýkla eða hafa fengið
of mikið digitalis. Þess liáttar
sjúklingum er hætt við æða-
stíflun eða tachycardia ventri-
cularis og losli, sem ekki er
hægt að reisa þá úr, og þeir
deyja úr fihrillatio ventricu-
lorum. Nokkurn meinhug má
og telja hjartaveiklun, veru-
lega stækkað hjarta, stenosis
mitralis á liáu sligi og hvper-
thyreoidismus með mjög hröð-
um hjartslætti. Ef þ.essi ein-
kenni finnast .ekki, þá er höf-
uðáhættan af chinidin með-
ferð úr sögunni. En þrátt fyrir
þetta, má alltaf eiga von á að
eitthvað heri útaf, og verður
því að liafa góða gát á sjúkl-
ingunum meðan á meðferð
stendur. Það sem einkum á að
gæta að, ,eru aukaslög og hrað-
sláttur, því þessi einkenni geta
verið undanfari fibrillatio
ventriculorum.
í síðustu heimsstyrjöld var
mikið fjármagn notað til rann-
sókna á malaríu. Mörg þúsund
chinolin samhönd og alkaloid
kínaharkarins voru rannsökuð
með tilliti til verkana á lífver-
ur. Arið 1942 tókst að húa eliin-
in til (með synthesis) og við