Læknablaðið - 01.06.1956, Blaðsíða 17

45
LÆKNABLAÐIÐ
aldurinn, án þess að nokkur
truflun á tíðum fylgi. Á sama
hátt getur væg hyperplasia
glandularis cvstica, samfara
folliculus Graafii persistens,
jafnað sig og tíðarás komizt i
samt lag, án þess að nokkuð
sé að gert. Vakameðferð á
þessum sjúkdómi hefur mjög
verið reynd á siðari árum, eu
m,eð nokkuð misjöfnum
árangri (7). Segjast sumir ná
góðum árangri, en aðrir litl-
um eða engum. Alloft hatnar
sjúklingi, sé legið skafið, og
venjulega má stöðva blæðing-
aróreglu í hili með þeirri að-
ferð. Alvarlegustu tilfellin láta
sig hins vegar ,ekki, livaða með-
ferð sem viðhöfð er, og verður
þá stundum að taka legið. En
þetta er, sem betur fer, mjög
sjaldgæft.
Ég hef farið vfir og atlmgað
þau tilfelli, sem gr.eind hafa
verið í Rannsóknarstofu Há-
skólans við Barónsstíg undan-
farin fimm ár. Athugun þessi
leiddi í ljós, að H. G. C. hefur
verið greind í eitt hundrað
tuttugu og eitt skipti (sjá línu-
rit III). Skiptast tilfellin eftir
aldri, svo sem línurit IV sýnir.
Vngsta tilfellið var 19 ára
stúka, ,en hið elzta 62 ára kona.
Það er í samræmi við niður-
stöður Novaks, sem áður var
minnzt á, að flestir sjúkling-
arnir voru á milli fertugs og
fimmtugs. í nokkrum tilfell-
um var um recidivum að ræða,
Os 0\ Ox
r-N r— r* V T*
Línurit III.
og séu þau frátalin, verður
heildartala sjúklinganna 112.
Breytingarnar voru á nokkuð
mismunandi stigi, en ég hef þó
ekki talið ástæðu til að flokka
þær nánar.
Af þessum sjúklingum höfðu
32 v,erið vistaðir í kvensjúk-
dómadeild Landspítalans, og
leyfði yfirlæknir deildarinnar,
Pétur Jakobsson, góðfúslega