Læknablaðið - 01.06.1956, Blaðsíða 6

34
LÆKNABLAÐIÐ
+
S H'Tlt Y4.4. II' KAIBrW
— IN MEMDRIAM —
Sigtryggur Kaldan, læknir í
Helsingjaeyri, lézt að heimili
sínu þann 5. marz, 66 ára að
aldri. Banamein hans var talið
hægfara heilablæðing.
Sigtryggur Eiríksson, en svo
hét hann unz hann tók sér ætt-
ist hann ekki nema nokkurn
hluta þess tíma í sjúkrahúsi, en
heima naut hann umönnunar
konu sinnar, Edith Bracken
Black. Þeim hjónum varð ekki
barna auðið, en einn kjörsonur
lifir Friðrik. Áður hafði hann
verið kvæntur danskri konu,
Inger Dorothea Bentsen, en þau
skildu eftir nokkurra ára barn-
laust hjónaband.
Mér er enn í minni, er ég
hitti Friðrik í fyrsta sinn. Hann
var eldri en ég og lengra kom-
inn á námsbrautinni, og í þeim
glaða flokki, sem hann fyllti
þetta kvöld, var hann svo sann-
arlega hrókur alls fagnaðar.
Hann leiftraði af fjöri og
fyndni, óþvingaður og frjáls í
gáska sínum, eða svo virtist mér
þá. Síðar kynntist ég öðrum
hliðum á skapgerð hans og
kynntist ég honum þó aldrei ná-
ið, þrátt fyrir nokkurn veginn
daglegar samvistir um langa
arnafnið Kaldan, var fæddur í
Melshúsum við Suðurgötu í
Reykjavík þann 10. júní 1889.
Foreldrar hans voru Margrét
Guðmundsdóttir, bónda í Tungu
í Svínadal í Borgarfirði, Helga-
sonar og Eiríkur Þorkelsson
hríð. Ég hygg, að skap hans hafi
verið heldur erfitt, þótt hann
flíkaði því ekki að jafnaði, og
trúa mín er sú, að bak við ró-
legt fas og prúða framkomu
hversdagslega hafi búið heitar
tilfinningar. Hann var gæddur
liprum og skemmtilegum gáf-
um og stundaði námið vel, þótt
ekkert væri honum fjær en ger-
ast þræll þess. Skoðanir hans
á mönnum og málefnum fóru
sjaldnast troðnar slóðir, og tæki
hann afstöðu, sat hann við keip-
inn sinn á hverju sem gekk.
Sárt má fóstra vor sakna
góðra drengja, sem hverfa henni
í iðu stórþjóðanna. Hitt er þó
enn meira harmsefni, þegar
dauðinn hrifsar slyngan mann
í blóma lífsins, svo að enginn
fær notið þeirra krafta, sem
þjálfaðir höfðu verið til vanda-
verka.
Þórarinn Gu'ðnason.