Læknablaðið - 15.03.1982, Qupperneq 23

LÆKNABLADID
81
Greinargerð
Heimilislækningar eru langstærsti starfspáttur
heilsugæzlulækna. Nám í heimilislækningum,
sem innifelur m.a. hvers kyns heilsuvernd, er
pví eini raunhæfi valkostur peirra, sem hyggj-
ast mennta sig til starfa heilsugæzlulækna.
S flestum nágrannalöndum okkar er nú svo
komið, að almennt læknanám pykir ófullnægj-
andi undirbúningur fyrir starf heimilislæknis.
Hefur par pví víða verið komið á fót sérnámi í
heimilislækningum, og stefnt að því, að þeir
einir fái að starfa að heimilislækningum, sem
lokið hafa slíku námi. Hérlendis er almennt
lækningaleyfi eina skilyrðið, sem sett hefur
verið til pess að fá að stunda heimilislækning-
ar. í Ijósi þróunar erlendis, svo og að heimilis-
lækningar eru viðurkennd sérgrein hér á landi,
þykir við hæfi að gera meiri kröfur til mennt-
unar íslenzkra heimilislækna, enda segir m.a. í
1. gr. laga um heilbrigðisþjónustu frá 1978:
»Allir landsmenn skulu eiga kost á fullkomn-
ustu heilbrigðisþjónustu, sem á hverjum tíma
eru tök á að veita...« Heimilislæknar eru og
hafa verið máttarstólpar almennrar heilbrigð-
isþjónustu og góð menntun þeirra hlýtur því
að teljast brýnt nauðsynjamál alls heilbrigðis-
kerfisins og þá landsmanna allra. Heimilis-
lækningar hafa verið viðurkennd sérgrein á
íslandi síðan 1970, sbr. reglugerð um veitingu
lækningaleyfa og sérfræðileyfa nr. 39/1970.
Um allar aðrar sérgreinar læknisfræði gildir,
að læknar verða að hafa sérfræðiviðurkenn-
ingu í greininni til að hljóta fastráðningu. Með
tilvísun til 1. gr. laga nr. 57/1978, sem nefnd var
hér að framan, þykir tímabært að koma á
sömu venju um stöðuveitingar í heimilislækn-
ingum og öðrum sérgreinum.
Jafnframt þessari breytingu verði þeim lækn-
um, er nú starfa á heilsugæzlustöðvum og ekki
hafa sérfræðiviðurkenningu í heimilislækn-
ingum, gert kleift að afla sér hennar.
Lúðvík Ólafsson kynnti breytingartillögu,
starfsnefndar. Allmiklar umræður urðu um
þessa tillögu og skoðanir skiptar.
Kristófer Þorleifsson bar síðan fram aðra
breytingartillögu svohljóðandi:
»Aðalfundur L.Í., haldinn í Reykjavík í
september 1981, ályktar að beina því til
heilbrigðisráðherra, að sérfræðiviðurkenning í
heimilislækningum verði gerð að skilyrði fyrir
skipun í stöður heilsugæzlulækna. Heimilis-
læknar, er komnir voru til starfa við gildistöku
þessa ákvæðis, skulu hafa sama rétt til stöðu-
veitinga, enda hafi þeir haft heimilislækningar
að aðalstarfi. Við framkvæmd þessa verði
gerðar þær ráðstafanir, að þeir geti aflað sér
sérfræðiviðurkenningar í greininni.«
Tillagan var borin upp og felld með 5
atkvæðum gegn 3.
Breytingartillaga starfsnefndar var síðan
samþykkt með 6 atkvæðum gegn 2.
B. Áætlun um starfsemi og fjárhag
Gjaldkeri, Eyjólfur P. Haraldsson, skýrði reikn-
inga og fjárhagsáætlun. Kom þar m.a. fram, að
gert er ráð fyrir 530 árgjöldum á næsta ári.
Lagði gjaldkeri fram tillögu um 4.500.00 kr.
árgjald, sem með fullum heimtum nægir til að
standa undir kostnaði.
Sigurður f>. Guðmundsson lagði til, að ár-
gjaldið yrði kr. 5.000.00, en bað jafnframt um,
að reynt yrði að innheimta árgjöld mánaðar-
lega í stað tveggja stórra innheimta eins og nú
er.
Tillaga Sigurðar Þ. Guðmundssonar var
síðan borin upp og felld með 7 atkvæðum
gegn 5.
Tillaga gjaldkera var síðan samþykkt sam-
hljóða.
C. Kosningar
Aðeins bárust tillögur frá stjórn L.Í., og voru
þær samþykktar með lófataki.
Kjörnir voru:
Formaður: Þorvaldur Veigar Guðmundsson,
endurkjörinn til 2ja ára.
Varaformaður: Sigurður B. Þorsteinsson til
eins árs.
Gjaldkeri: Jón Bjarni Þorsteinsson til 2ja
ára.
Varamenn, kjörnir til eins árs:
Helgi Sigurðsson
Ólafur Örn Arnarson
Ragnar Sigurðsson, Akureyri.
Fyrir í stjórn eru, kjörnir 1980 til 2ja ára:
Ritari: Viðar Hjartarson
Meðstj.: Kristófer Þorleifsson.
Guðmundur Oddsson, sem kjörinn var vara-
formaður 1980 til 2ja ára, óskaði að hætta.
Endurskoðandi:
Einar Jónmundsson
Varamaður:
Þorkell Bjarnason