Dagblaðið Vísir - DV - 26.04.2007, Blaðsíða 22

fimmtudagur 26. apríl 200722 Stuðmenn í Köben DV
Að vakna klukkan fjögur að morgni
á rúmhelgum degi til að búast til flug-
ferðar er ekki mjög rokk and ról eins og
konan sagði við fisksalann þegar hún
rétt missti af síðasta rauðmaganum.
Sérstaklega ekki þegar maður er að
fara sem gestarythmagítarleikari með
elstu og virtustu unglingahljómsveit
landsins til gömlu höfuðborgarinnar
við sundið.
Og alls ekki þegar til stendur að
halda tónleika með dansívafi fyrir á
annað þúsund landa í hinni virðu-
legu Sirkusbyggingu sem blasir við
þegar reikað er út úr Tívolígarðinum
eftir stundarlanga þeysireið í rússí-
bana með nokkra öllara innanborðs.
Það gerðist þó ekki í þessari ferð, sem
hefði þó verið áhugavert útaf fyrir sig.
En þetta er hlutskipti eyþjóðar sem
þarf að ferðast í þrjá tíma til að komast
á sama ról og mannskapurinn á meg-
inlandinu.
Með morgunfyndnum
Flugferðin til Kaupamannahafnar
var tíðindalítil, nema hvað greinarhöf-
undur sat hjá fornvini sínum Agli Ól-
afssyni, fyrrverandi kontrabassaleik-
ara. Við ræddum saman alla leiðina
og ferðafélögum varð að orði að við
hefðum haldið vöku hvor fyrir öðrum.
Hópurinn samanstóð af hljómsveit-
unum Stuðmönnum og Sálinni ásamt
slatta af mökum, tæknimönnum og
fylgifiskum. Þeir sem ekki hafa flækst
með hljómlistarmönnum eru ekki all-
ir jafn meðvitaðir um það að hljóm-
listarmenn eru einhverjir skemmti-
legustu ferðafélagar sem völ er á. Ef til
vill stafar þetta af því að stéttin þarf oft
að bíða saman eftir að flugvél fari af
stað, eða að æfing geti hafist af því að
krónískt óstundvís kollega lætur á sér
standa. Önnur ástæða þessara stétt-
lægu skemmtilegheita gæti verið sú að
þeir hljóðfæraleikarar sem liggja und-
ir viðurkenndum skemmtilegheita-
mörkum þurfa að vera afburðamenn
á sitt hljóðfæri til að vera ekki rekn-
ir umsvifalaust. Báðar sveitir, Stuð-
menn og Sálin, njóta þeirrar gæfu að
meðlimir eru allir með tölu bæði góðir
tónlistarmenn og húmoristar. Það var
byrjað að slá á léttu strengina í biðröð-
inni í hinni nýuppgerðu Leifsstöð og
sá léttstrengjasláttur stóð sleitulaust
ferðina á enda. Mikið hlegið sem mun
vera hollt fyrir bæði líkama og Sálina.
Eftir hádegi
Eftir hefðbundna þrástöðu við far-
angursfæribandið á Kastrup flugvelli
gekk flokkurinn út í danskt vorveð-
ur. Á móti okkur tók Sigurður K. Kol-
beinsson, athafnamaður og stórsnill-
ingur, sem fékk þá flugu í höfuðið fyrir
ári síðan að bjóða tónelskum löndum
upp á tvær fremstu hljómsveitir lands-
ins við kjöraðstæður í sirkusbygging-
unni. Sigurður stýrði fólki inn í rútu frá
Páskaferðum, dönsku fyrirtæki sem
sérhæfir sig í að koma fólki frá A til B í
langferðabílum.
Staðnæmst var fyrir utan Skt. Petri
hótelið í hjarta Latínuhverfis Kaupin-
hafnar. Heilagur Pétur var þéttskipað-
ur Íslendingum í tilefni hljómleikanna.
Hér hittu hljómsveitirnar væntanlega
tónleikagesti í unnvörpum og ekki
laust við að færi um mannskapinn því
sumir gestanna reyndust mun frægari
en báðar sveitir samanlagðar. Þegar var
ljóst að vanda yrði allan saumaskap.
Undirritaður sem ferðaðist með
eiginkonu og frumburði þeirra hjóna
leitaði ekki langt yfir skammt eftir
kvöldverði. Litla fjölskyldan snæddi
frábæran málsverð á matstað Sánkti
Péturs sem stóð undir merkjum og
gott betur. Máltíðin kom í kjölfar mót-
töku þar sem valinkunnir hljóðfæra-
leikarar úr norðri blönduðu geði við
tónelska landa sem létu það ekki á sig
fá að leiðin á dansleikinn var lengri en
að Borg í Grímsnesi.
Í miðjum klíðum birtist annar leyn-
igestur hljómleikanna, Björgvin Hall-
dórsson frá Hafnarfirði, stórsöngvari
með hlýtt ítalskt fas og fágaðan smekk
og tilsvör á reiðum höndum við hverju
utanaðkomandi áreiti. Fyrir í hópnum
var hinn leynigesturinn Eyjólfur Krist-
insson, faðir Nínu og söngvinur Stef-
áns Hilmarssonar, eðalbarka Sálarinn-
ar. Móttakan breyttist í kveðjustund á
tilsettum tíma, bundist var fastmælum
um æfingar og undirbúning næsta dag
og hver hélt í sína áttina.
Sumardagurinn fyrsti
Þeir sem sváfu til hádegis fengu
stórar sögur af fágætu morgunverð-
arhlaðborði hótelsins góða, sem að
sögn staðarkunnugra staðsett í forn-
frægu vöruhúsi sem forðum var kennt
við Dahls fjöskylduna. Það vöruhús
stóð í hvað mestum blóma þegar Gull-
foss sigldi með glæstum brag til Kaup-
mannahafnar með viðkomu í Leith,
eins og tíundað var daglega í skipa-
fréttum Ríkisútvarpsins. Þá sá eng-
in fyrir að sú rammíslenska útvarps-
stöð yrði einhvern tímann að oháeffi
og hefði hvort sem er enginn náð upp
í hugmyndina. Í þá daga fengust ekki
ávextir á Íslandi nema um blájólin,
eins og bræðurnir snjöllu að austan,
Jónas og Jón Múli fjölluðu um í al-
þekktu sönglagi: Úti er alltaf að snjóa!
Á þessum fyrsta sumardegi, sem
hvergi er haldinn hátíðlegur nema á
Íslandi, var veður stillt og bjart í Dana-
veldi, hitinn þetta sextán gráður og
einstaka tattúverað hraustmenni með
uppbrettar ermar útivið. Á Netinu
mátti lesa að vetur og sumar hefðu
frosið saman í gömlu nýlendunni og
að þungu fargi væri þar með létt af
áhugafólki um sæmilegt sumarveður.
Líður að tíðum
Klukkan hálf þrjú lá leiðin í sirk-
usbygginguna og kom tvennt í ljós í
senn: Húsið reyndist hið glæsilegasta
og svo hitt að danskir græjusendlar
höfðu komið vonum seinna í hús með
hátalarakerfið.
Því settist einvalalið á rökstóla í
kaffistofu Palladium kvikmyndahúss-
ins; stórsöngvararnir Egill, Björgvin og
Eyjólfur, bassaundrið Tómas M. Tóm-
asson, Valgeir nokkur Guðjónsson
rytmagítarleikari og um síðir slóst í
hópinn fimbulorganisti að nafni Jakob
Frímann Magnússon.
Þegar allt var klappað og klárt var
hægt að stíga á svið í hinu mikilfeng-
lega félagsheimili sem hefur hýst
danska höfðusirkusa á borð við Cirkus
Schumann og Cirkus Beneweiss.
Rennt var í númer Björgvins, lag-
ið She Broke My Heart, en í kynningu
um kvöldið lét flytjandinn þess getið
að leiðir hans og Stuðmannaflokksins
hafi legið fyrst saman á plötunn Sumar
á Sýrlandi. Um þær mundir var Björg-
vin meðlimur þeirrar frægu sveitar
Change ásamt Tómasi bassaleikara
Stuðmanna.
Tómas sem er annálaður sögumað-
ur rifjaði upp á æfingunni að hann hafi
lánað hljómsveitarbúning sinn að-
skorinn ónefndum kunningja og aldrei
fengið hann aftur. Það fylgdi sögunni
að bæði Björgvin og bæjarlistamaður
Seltjarnarness 2007, Jóhann Helgason,
eigi enn báðir sína búninga. Óhætt
mun að fullyrða að færri komist í dag
í Change búningana en vilja. Það verð-
ur að teljast tímanna tákn.
Filterslaus kameldýr
Á slaginu hálf sjö birtust tveir speg-
ilfægðir Volvó forstjórabílar við Hót-
el Sankti Petri. Stuðmannaflokknum
var ekið í Sirkusbygginguna og mann-
skapnum beint um hliðardyr inn í
bakland sirkussins.
Íslenskar hljómsveitir eru því van-
ar að stunda fatskipti sín og almenn-
an búkslátt allan í misgóðum vistar-
verum. Þess er óskað að leiðrétt verði
ef rangt er með farið, en í fyrsta skipti
í íslenskri tónlistarsögu var hljóðfæra-
leikurum frá sögueynni fengið bún-
ingsherbergi sem áður hafði þjónað
því hlutverki að vera aðsetur kamel-
dýra.
Einhver óvandaður grínisti benti á
að ákveðin líkindi væru með kamel-
dýrum og sumum hljóðfæraleikurum.
Þessi tilgáta hlaut dræmar undirtektir.
Hitt mátti þó vera ljóst að kameldýr-
in hafa búið við fágætt atlæti, því ekki
einasta voru fóðurskálar úr postulíni á
veggjum, heldur var þetta stóra rými
teppalagt og allt hið vistlegasta.
Það var áhrifamikil sjón að horfa
yfir hópinn sem nú safnaðist saman í
Kameldýrastíunni. Samkoman hefði
getað komið ókunnugum og óviðbún-
um fyrir sjónir sem einhverskonar trú-
arsamkoma eða jafnvel að hér væri
komin hljómsveitin Í svörtum fötum.
Af einskærri tilviljun var allur hóp-
urinn svartklæddur og í hvítri skyrtu,
nema Jóhann Hjörleifsson sláttumað-
ur Sálarinnar sem var í hinum boln-
um.
Kynnirinn gekk með kaffibolla í
hendi, uppáfærður í kjólföt – sjálf-
ur Þorvaldur Flemming sem morg-
unhressir landar þekkja frá Stöð 2 og
Bylgjunni. Það leið óðum að tíðum og
kominn galsi í mannskapinn.
Konsertó Grossó
Samkvæmt vandlega skipulagðri
og tímasettri dagskrá stigu Stuðmenn
fyrstir á stokk. Ekki einasta sátu á ní-
unda hundrað matargesta í brekkunni
gegnt sviðinu heldur suðuðu eina
fimm myndatökuvélar á afláts und-
ir stjórn Bergs Bernburg kvikmynda-
gerðarmanns í Kaupmannahöfn.
Margir minnast Bergs úr upprunalegri
liðsskipan hljómsveitarinnar Nýdönsk
þar sem hann lék á rafmagnsorgel og
söng meðal annars alþekkta bakrödd
LJÓS OG SKUGGAR Í LÍFI
ÍHLAUPAPOPPSTJÖRNU
Stuðmenn og Sálin
héldu tónleika í
kóngsins Kaup-
mannahöfn þar sem
fjöldi þekktra leyni-
gesta steig á stokk.
Tónleikarnir voru
haldnir í sirkus og
var búningsher-
bergi tónlistar-
mannanna áður
aðsetur kameldýra.
Valgeir Guðjónsson
segir hér ferðasög-
una sem hefur að
geyma buxnalausan
ferðalang á Kastrup
sem stytti mönnum
stundirnar í allt of
langri biðinni.
Egill Ólafsson og Birgitta
Haukdal, einn leynigestanna
á tónleikunum grínið var í
bílförmum baksviðs; Egill og
Birgitta í gervi Sös og ib, þekktra,
danskra skemmtikrafta.