Læknablaðið : fylgirit - 01.09.1987, Blaðsíða 20

3____________________________________________________________^____
TanjaÞorsteinssoní Þóra Steingrímsdóttir^ Matthias Kjeld?*"jón|
Þorgeir Hallgrimssoní-||5Í.Kvennadeild Landssp.)^Rannsóknardeild Lands^
Áthuqun á nHCG 1 sermr oq bvaqi
Tilqanqur •. Samanburóur á quantitativum mælingum á ^HCG i sermi
við qualitativ próf á pHCG i þvagi, til aó meta gagnsemi þeirra
prófa vió greiningu þungunar, sérstaklega utanlegsþykktar.
Efni oq aóferðir: 104 konur sem skoóaóar voru á Kvennadeild Lsp
vegna gruns um a)utanlegsþykkt, b)fósturlát c)eftirköst
fóstureyóingar (innan viku), voru valdar i rannsóknina. Tekin
voru þvag- og blóósýni samtimis og pHCG mælt i sermi meó RIA
aðferó og i þvagi meó tveimur immunoenzymmetriskum aóferóum.
Nióurstöóur úr þvagmælingum voru bornar saman vió serumgildi HCG
og endanlega sjúkdómsgreiningu sem i flestum tilvikum var studd
af kvióspeglun eða PAD.
Nióurstöóur: þvagprófin voru næstum alltaf jákvæó þegar S-flHCG
var > 200U/L og næstum alltaf neikvæó þegar S-^HCG var < 40U/L.
Nokkurs misræmis gætti milli prófanna þegar S-jjHCG var á bilinu
40-143 U/L. I rannsóknarhópnum reyndust 11 konur hafa
utanlegsþykkt. Af þeim höfóu 2 neikv. þvagpróf, en _þær höfðu
einnig lág serumgildi (32 og 85 U/L).
Umræóa: öruggasta mælingin á pHCG sem völ er á hérlendis er
mæling i sermi meó RIA aóferó, er. hún er timafrek, dýr,
vandfengin viöa á landinu og krefst sérhæfðs starfsfólks og
tækjakosts. Umrædd þvagpróf eru hinsvegar fljótgerð, auðvelo og
mun ódýrari. Kvalitatifu immunoenzymatisku þvagprófin eru gagnleg
hjálpartæki vió greiningu þungunar. Vió utanlegsþykkt er þéttni
j^HCG stundum mun lægri en vió eól. þungun og veróur þvi að búast
vió falskt neikvæóum þungunarprófum i einstaka tilfellum.
4
LAN6SKURÐARATHU6UN A FÓSTURYEXTI fSLENSKRA EINBURA.
Revnir TóroasOelrsson. Kvennadelld Landspitalðns, 161 Reykjavik.
Framvlrk langskuröaratugun var gerð tll aö ákveröa vlömlöunarglldl (yrlr eölllegan
fósturvöxt hjá íslenskum konum. Ýmis erlend gildi, fengln með mlsmunandi góðúm
úrvlnnsluaðferðum, hafa tll þessa verlð notuð hérlendls.
Efnfviður og oðferðfr. Valdar voru 108 heíibrigðar konur, með eltt fóstur. Allar v'oru
öruggar á fyrsta degí síöustu tíða, höfðu reglulegar blœðingar í 3-5 daga á 28+-2 daga fresti og
höfðu ekkl notað getnaðarvarnlr i 3 mánuðl fyrlr síöustu tíðlr. hællngar voru geröar á þrlggja
vlkna frestl frá þvi fyrlr 20. vlku á belnvefsmáluunum BPD, OFD, FL, HL, og búkvaxtarmálum
AD ogAPD. MAD V8r reiknað. Gildum frá fjórtán með meðgöngusjúkdóm8 var sleppt, en unnið úr
upplýsingum frá 9d. Alls voru mælingar 3795, aö meðaltali 8 i meðgöngu. Oildin voru
tölvufœrð og fengnír 12 tveggja vikna hópar; fyrir hvern var fundinn meðal skoðunardagur tíl
viömlöunar á abscissuás. Fjölþátta aðhvarfsgreining var notuö tll að flnna jöfnur tll að lýsa
vexti. Staðalfrávik og r2línanna voru fundin. Niöurstöður og élyktun. Þríðju gráðu jöfnur
lýstu best beinvefsvexti og skýrðu 97-98* af breytileika vaxtar. Fyrir búkþvermál voru
annarrar gráöu jöfnur bestar. Belnvöxtur var mjög llkur glldum frá öðrum Noröurlöndum 1
en búkvaxtarglldl um 7* minnl. Það skýrlst best af mlsmunandi mælingarteekni. Þvi er ekki
hœgtaðnotaslik gildi eðagildi fýrir fósturþyngd frá Norðurlöndum nemameð leiðréttingargildi
eðaef tryggt er aðmælingartækni sénákvœmlegaeins. Staöalfrávik á BPD var 8-50* hærraen
lýst er 8nnarsstaöar ', en það skýrist m.a. af mun melrl fjölda kvenna sem skoðaðar voru I
þessarrl athugun.
I. Persson P-H, Weldner B-M. Acta Obstet Gynecol Scand 1986; 65: 759.
20