Innsýn - 01.03.1974, Blaðsíða 9

N
S
I formennskutíð Sveinbjarnar
gekk netaveiðin ágætlega. Fiskur-
inn mátti ekki verða of gamall í
netunum og þurftu þá aðventistar-
nir stundum að róa á föstudaginn
langa vegna hvíldardagsins daginn
eftir, eða á páskadag, þegar veður-
útlit var slæmt fyrir annan páska-
dag. Sættu þeir þá gagnrýni af
hálfu annarra sjómanna, en þegar
aðrir bátar fóru til veiða á slíkum
hátíðisdögum var það síður gagnrýnt
Síðar var sett bann við sjósókn á
föstudaginn langa og páskadag, en
nú munu sjómenn aftur sækja á miðin
á netavertíð, hvað sem öllum hátíð-
isdögum líður.
Guðsteinn Þorbjörnsson byrjaði
sína sjómennsku árið 1923, þá
aðeins 13 ára gamall. Var hann þá
á árabáti með Jóni Rafnssyni á
Norðfirði, en Jón var þá orðinn
Sjöunda-dags aðventisti. SÍðar
rári Jón Rafnsson á vélknúnum báti.
Ef til vill var hér um að ræða
fyrstu vélbátaútgerð á vegum
Sjöunda-dags aðventista á íslandi.
Sumarið 1924 var Guðsteinn í
skiprúmi hjá Stefáni Erlendssyni,
sem gerði út smábát frá Austfjörð-
um, fyrst Norðfirði, síðan Skálum
á Langanesi, þar sem meira aflað-
ist. Það sumar voru 3 árabátar
mannaðir Sjöunda-dags aðventistum,
sem stunduðu línu og handfæra-
veiðar. Formenn bátanna voru,auk
Stefáns, þeir Ingi Sigurðsson og
Sveinbjörn Einarsson. Yfirleitt
var hér um að ræða fjögurra manna
för. Þá söfnuðu menn siggi í
lófana!
Á tíma árabátanna var alltaf
höfð sjóferðabæn skammt frá landi,
þegar haldið var á sjó. Þá voru
árarnar teknar upp og allir lutu
höfði í einlægri bæn til Guðs.
Þegar mótorbátarnir komu til sög-
unnar var sjóferðabænin flutt í
beituskúrunum, um leiö og bjóðin
voru sótt, eða önnur veiðarfæri.
Sennilega er lítið um það nú á
flotanum yfirleitt,að sjóferðabæn
sé flutt í byrjun hvers roðurs.
Guösteinn átti £ eina tíð
trillubátinn Birgi, 2 1/2 tonn,
í samfélagi við bræðurna Kristján
og Kristin Guömundssyni á Skaga-
strönd. Áttu þeir hana í 3 ár,
1932-34, og gerðu hana út frá
Siglufirði á sumrin, en frá Vest-
mannaeyjum á veturna.
Þá er það Álftin frá Akranesi,
í eigu Sigurðar Ágústssonar £
Stykkishólmi. Pétur Guðbjartsson
var skipstjórinn og Guðsteinn var
kokkurinn. Að sjálfsögöu voru
fleiri aðventistar um borð. Þeir
stunduðu handfæraveiðar við Vest-
firði sumarið 1935.
Vestmannaeyjabáturinn Loki var
sennilega £ eigu Kristins Jóns-
sonar. Árið 1936 eða 37 var Pétur
Guðbjartsson skráður skipstjórinn
á bátnum og Guðsteinn mótoristinn.
Hinsvegar skiftu þeir um hlutverk
og héldu á.sildveiðar við Norður-
land, með bækistöð á Siglufirði.
Árið 1940 var Holberg Jónsson
með vélbátinn Þrist, en Guðsteinn
var mótoristi hjá Holberg. Á
vetrarvert£ðinni var veitt í snur-
voð við Vestmanneyjar, en um sum-
arið var snurvoðin bleytt £ Faxa-
flóabugtinni.
Feðgarnir Jón Á. Jónsson og
Reykdal sonur hans keyptu vél-
bátinn Unni árið 1946 og gerðu
hann út frá Vestmannaeyjum. Einu
eða tveimur árum s£ðar keypti Guð-
steinn 1/3 hlut £ bátnum af þeim
feðgum. Það ár gekk útgerðin svo
vel, að báturinn borgaði sig upp
þrisvar sinnum á einu og sama ár-
inu. Árið 1950 keyptu Guðsteinn
og Jóhann Kristjánsson hluti feðg-
anna £ bátnum. Þeir seldu bátinn
aftur árið 1952.
Ég má til með að geta þess,
þegar Guðsteinn gerðist skipstjóri
á vélbátnum Mugg, sem gerður var
út frá Vestmannaeyjum arið 1953.
Mótoristi var Jóhann Kristjánsson.
Aðrir ágætismenn £ áhöfninni voru
Hólmbræ’>urnir Árni , og Frið-
bjcrn. Einnig tveir synir Guðsteins,
þeir Reynir og Birgir. Gárungarnir
halda þvi fram að mikill vafi leiki
á þvi, hvor aðilinn hafi borið meira
úr býtum frá hinum, ungu sjómenn-
irnir eða hafið.
Guðsteinn segir að þvi hafi verið
veitt athygli, hve vel aðventistum
gekk á sjó.
(Siðari hluti þessarar greinar mun
birtast í næsta blaði, og verður
þá einnig getið annarra heimilda-
manna).