Innsýn - 01.08.1987, Síða 9

Þér hefur verið ætlað
sæti við hliðina á
Kristjönu. 3á. Þetta er
Kristjana. Þessi stóra
þarna sem lyktar eins og
gúanó. Hún gónir á þig,
hún blikkar augunum í
sífellu, hún þuklar hárið
löngunarlega.
Vilmundur sækir að þér
eins og flugskeyti sem er
næmt fyrir hita. Hann er
165 sentimetrar á hæð með
krókudílaaugu, hungruð
krókudílaaugu. Þegar hann
nú stefnir beint að þér
kemst þú ekki hjá því að
finnast að útlínur hans
velti hver yfir aðra eins
og agúrkur úr yfirfullum
kassa. Þú gerir þér grein
fyrir því að innan
sekúndna mun óstyrk skræk
rödd hans reyna að tæla
þig til þess að eyða
laugardagskvöldinu með
hon um.
Anna kemur inn í
enskutíma á glaðlegan og
fjaðurmagnaðan hátt soðins
hvítkáls. Axlir hennar
virðast lafa meir og meir
með hverjum degi sem
líður. Hún lítur út fyrir
að vera gerð úr einhverju
hvítu efni líku vatns-
þunnri kartöflusúpu. Anna
situr við hliðina á þér,
vera, sem hægt og rólega
hverfur úr augsýn. Einn
góðan veðurdag dregst hún
líklegast saman í hvítan
punkt, eins og þegar
slökkt er á eldgömlu
sjónvarpi, og svo mun hún
svífa rétt yfir borð-
plötunni.
Á meðan sú hugsun fær
Innsýn 2.-4. tbl. 1987
9
ii