Hagtíðindi - 01.04.1966, Blaðsíða 17

1966
HAGTlÐlNDI
73
Skýringar við töflu 3.
Taflan sýnir hlutfallslega skiptingu vinnuvikna atvinnufólks eftir atvinnu-
vegum árið 1964. Margs ber aS gœta viS notkun þessara talna, m. a. eftirfar-
andi atriSa:
Hér er um aS rœSa skiptingu starfandi fólks samkvæmt skattframtölum
en ekki atvinnufólks og þeirra, sem framfærSir eru af því. Þessar tölur eru
þvi ekki sambærilegar viS þær tölur manntala um atvinnuskiptingu, sem mest
hafa veriS notaSar,
Fremsti dálkur töflu 3 er miSaSur viS skilning slysatryggingarlaganna á
því, livaS sé atvinnufólk. Þess ber aS gæta, eins og áSur segir, aS eiginkonur
bænda eru taldar til atvinnufólks. Þar sem búskap til sveita er nú víSa hagaS
þannig, aS húsmóSirin sinnir eingöngu innanhússtörfum, eins og húsmóSir
á heimili iSnaSarmanns, sjómanns eSa verzlunarmanns í þéttbýli, er hlutdeild
landbúnaSarins í atvinnufólkinu vafalaust oftalin hlutfallslega á kostnaS
annarra atvinnuvega i fremsta dálki töflu 3.
Annar dálkur töflu 3 sýnir hlutfallsskiptinguna, ef eiginkonur bænda eru
ekki taldar meS atvinnufólki. Tala eiginkvenna bænda er þar áætluS 3900
(eSa 203 þús. vinnuvikur), og er þá höfS hliSsjón af skýrslum Hagstofunnar
um tekjur einstakra starfsstétta, sem birtust í nóvemberblaSinu 1965. í töflu 3
á bls. 228 í því blaSi eru kvæntir karlframteljendur meSal bænda á aldrinum
25—66 ára taldir 3153. Þar viS bætast eiginkonur þeirra bænda, sem eru ofan
og neSan viS þessi aldurstakmörk, og er taliS hæfilegt aS áætla heildartölu
eiginkvenna bænda 3900. í þeirri hlutfallsskiptingu, sem meS þessu fæst, mun
hlutur landbúnaSarins vera vanmetinn og hlutur annarra atvinnuvega oftalinn
aS sama skapi.
Þó aS lítill munur sé yfirleitt á hlutfallstölum einstakra atvinnuvega i
fyrsta og öSrum dálki, er munurinn mikill fyrir landbúnaSinn. Hlutur hans i
atvinnufólkinu er einhvers staSar þarna á milli, þ. e. a. s. frá 11,4% upp í
16,0%. Aftasti dálkur töflu 3 er einungis sýndur til þess að komizt verði nær
réttum hlutfallstölum. Þar er gert ráð fyrir, að vinnuvikur eiginkvenna bænda
skiptist aS hálfu milli landbúnaðarstarfa (heyskapar, mjalta og gjafar og ýmiss
konar vinnslu landbúnaðarafurða) og heimilisstarfa. Ef til vill er hlutur land-
búnaðarins eitthvað oftalinn með þessu móti, en það mun þó varla vera mikið.
Þó að þessar atvinnuskiptingartölur séu ekki að öllu leyti nákvæmar, eink-
um að því er tekur til landbúnaðar, eru þær gagnlegar, einkum þar sem ekki
liggja enn fyrir nema bráðabirgSatölur um atvinnuskiptingu samkvæmt aðal-
manntali 1960.
Vinnuvikunum, i þeim skilningi, sem greint hefir verið frá, hefir fjölgað
um 7,1% frá árinu 1963 til ársins 1964. Gera má ráð fyrir, að þessi mikla
aukning stafi að einhverju leyti af betri framtölum almennt, og hefur vinnu-
aflsnotkun atvinnuveganna þvi ekki vaxið raunverulega svona mikið.
Vinnuvikum fjölgaði um 7,8% í Reykjavík, 7,6% í öðrum kaupstöðum og
5,9% í sýslum. Ef litið er á einstaka atvinnuvegi, er aukning langmest í sam-
göngum (30,4%), og stafar það vafalaust af auknum ferðamannastraumi til
landsins, auknum ferðalögum um landið, aukinni vinnu við uppskipun og
útskipun samfara aukningu utanríkisverzlunarinnar o. fl. Byggingarstarfsemin