Nýtt S.O.S. - 01.07.1959, Page 18

8 Nýtt S O S
smálestir. I>etta sænska skip missti líka stýr-
ið, brúin sópaðist fyrir borð ásamt loft-
keytaklefanum.
Þrjá sólarhringa er áhöfnin á þessu litla
skipi stjórnlausu í fárviðri og stórsjó. Skip-
verjar liafa tekið það ráð, að binda sig
fasta við borðstokkinn!
Það var á síðustu stundu, er sænska
flutningaskipið „Musko“ hitti landa sinn,
sem var að berja nestið úti fyrir Skotlands-
ströndum. Það er miklum erliðleikum
bundið að koma dráttartaug í „Bertil“,
en það tókst og skipið var dregið til hafn-
ar t' Leith.
Þessir sjómenn sýndu það, þessa ofvirðis
daga 1951—52, að þeir voru sannir menn.
A jiað jafrian við um alla án undantekn-
inga, Þjóðverja, Breta, Frakka, Ameríku-
rnenn, Svía og Norðmenn.
* *
*
Morguninn 27. desember lægði ofviðr-.
ið um stundarsakir. Skipstjórinn gengur
Jjá að því, að ganga úr skugga um allt,
sem skemmzt liefur um borð og skrá lista
yfir tjónið.
Hvort skipið hefur orðið fy'rir frekari
skemmdum, sem enn eru ekki komnar í
dagsljósið, mun nákvæm skoðun í heima-
liöfn leiða í ljós, ef — ef það skyldi heppn-
ast þrátt fyrir allt, að ná höfn.
Skipverjar vinna ekki einungis að því,
að bæta tilfinnanlegustu skemmdirnar til
bráðabirgða, heldur vinna líka að því að
kom upp neyðarstýri.
Menn hugsa, gera tilraunir með liitt
og Jietta, vinna án afláts. Tilraunirnar eru
flestar unnar fyrir gýg, en engum kemur
í hug að leggja árar í bát. Meðan flýtur
er alltaf von á liverju sem gengur. Kjör-
orðið er að missa aldrei kjarkinn, bíta
á jaxlinn og bölva í hljóði — byrja á nýj-
an leik, jiar sem frá var liorfið.
Áhöfnin vinnur nú að Jjvír að koma
fyrir neyðarstýri og þétta lestarlúgurnar.
Hún vill vera við öllu búin, því ný 1 ægð
er að myndast á Atlantshafinu! Og áður
en ofviðrið skellur á að nýju Jiarf allt að
hafa verið undirbúið til þess, að geta boð-
ið Jjví byrginn.
Síðari liluta dagsins brestur storimirinn
á á nýjan leik. Þær góðu vonir, sem menn
höfðu gert sér, voru að engu orðnar.
Skipstjórinn kallar fyrsta stýrimann til
skrafs’og ráðagerða. „Við skulum láta
renna út um 30 hlekki af bakborðsakker-
inu. Hvað segið Jiér um Jjað?“
„Eg er því alveg samþykkur, lierra skip-
stjóri," svarar stýrimaðurinn. ,,Þetta ætti
að koina í veg fyrir, að skipinu slái flötu
uiidan veðrinu. Þunginn af akkerinn og
keðjunni ætti að geta haldið skipinu upp
í veðriði“
Stormurinn eykst jafnt og þétt næstu
klukkustundirnar og næsta morgunn hef-
ur liann náð að fullu sínum fyrri styrk-
leika.
F.nii er giipið til Jjess ráðs, að láta olí-
una renna út. Vélarnar eru látnar dæla
lienni í hafið.
Sti von brást, að akkerið megnaði að
halda skipinu upp í veðrið. Wiese skip-
stjóri lætur þá hífa upjj akkerið og kem-
ur Jjá í ljós, að það liggur betur í sjá
eftir en áður.
Enn situr loftskeytamaðurinn fyrir
framan tækið sitt og hlustar á þau boð,
sem í sífellu eru send út í ljéjsvakann.
Það verður ekki hlé á SOS-köllum skip-
anna. Hann heyrir enn hjáljjarbeiðni skip-
stjórans á Flyíng Enterjjrise og fylgist
Jjannig með baráttu Carlsens skipstjóra
fyrir því, að koma skijji sínu í liöfn.
Það voru ekki nema 170 sjómílur milli