Nýtt S.O.S. - 01.07.1959, Síða 30

30 Nýtt S. O. S.
þvert á móti stefnu skipalestarinnar og
framhjá henni — hvað á þetta eiginlega
að þýða?"
Nú sást glampandi bjarmi frá skipa-
lestinni. En í þetta skipti var ekki um
neina ljóskastara að ræða.
„Fallbyssuskothríð!" sagði O’Kane ró-
lega. „Jú, jú, nú heyrast drunurnar. Þeir
\ irðast vera að skjóta eitthvað út í loftið.
Kannske hafa þeir miðað á okkur. Við
skulum samt halda stefnunni. Því þeir
vita áreiðanlega ekki hvar við erum.“
Stórskotahríð Japana var óregluleg. Þeir
skutu í allar áttir á stóru svæði. öðru
hverju heyrðist í djúpsprengjunum í fjar-
lægð. „Þeir gulu“ voru taugaóstyrkir. Þeir
vissu af kafbátnum í nánd og ætluðu að
stökkva honum á flótta. Hvort þeir hafa
orðið lians varir í ratsjánni eða borizt af
honum njósn með öðrunr hætti, hefur
aldrei verið upplýst.
O’Kane gaf skipanir um hvert stýra
skyldi. Framkoma hans markaðist af ís-
kaldri ró. Ætlun hans var að komast
fram hjá fylgdarskipunum og hann lét
stöðugt færa sér upplýsingar um stefnu
japönsku skipanna. Þetta var auðvelt með
ratsjármiðunum og vörður var settur við
hlustunartækin, enda þótt hávaðinn af
þeirra eigin vélum gerði það að verkum,
að starf hans var unnið fyrir gýg. Tang
mátti nú einna helzt líkja við pardusdýr,
sem bíður þess eins, að stökkva á bráð
sína.
„Viðbúnir við fremsta tnndurskeyta-
hlaup!"
Kafbáturinn var nú í ágætri skotstöðu.
O’Kane hafði engu gleymt, sem gæti auð-
veldað honum fyrirætlun hans. Birtan var
ákjósanleg. Gæzluskipin fóru fyrir stafn
Tangs án þess, að þau yrðu hans vör og
skutu kúhim sínum út í bláinn.
„Hlaup eitt — skjóta! Tvö — skjóta!
Skipta um mark til hægri! Þrjú — skjóta!
Fjögur — skjóta! Skipta til hægri! Fimm
— skjóta! Sex — skjóta!“
Þá kom skipunin: ,,Hart á stjórnborða!
Viðbúnir við skuthlaup!"
Sex eldsúlur. Sex sprengingar. Skot-
mörkin þrjú höfðu öll verið hæfð, hvert
tveim tundurskeytum. En að baki Jreim
voru nú komin tvö skip önnur og að þeim
skyldi nú hefja atlögu eftir að Tang
hafði verið snúið.
Tundurskeytaforinginn var enn að gera
miðanir, er hafflöturinn varð eins og ólg-
andi víti. Skipin, sem urðn fyrir árásinni
ýmist brunnu eða sukku. Verndarskipin
hófu skothríð með öllum sínum fallbyss-
um. Kaupskipin juku hraðann, en aðstað-
an var þannig, að þau gátu ekki vikið.
Þau liófu líka æðisgengna skothríð. Og
nú reis heljarmikil vatnssúla upp við
stjórnborðshlið Tangs. Japanska stórskota-
liðið hafði loks fundið skotmarkið!
„Tundurskeytahlaup III og IV eru til-
búin!“ var tilkynnt í símann úr skutrým-
inu.
Tang hafði nú snúið. Hann fjarlægðist
óvinina. En hann gat enn greitt þung
liögg.
„Hlaup VII — skjóta! VIII — skjóta!
Níu — skjóta!“
Tíunda hlaupið var óhlaðið. Að aftan-
verðu voru ekki til fleiri tundurskeyti.
Búmm-búmm-búmm! Kafbátsmennirn-
ir í brúnni beygðu sig ósjálfrátt. Fjórar
sprengikúlur höfðu hitt í mark. Stórt
sprengjustykki skall á brúarveggnum.
„Allar vélar fyllstu ferð áfram! Auka
rafmagnið!"
Varð nú hin mesta ringulreið. Að baki
Tang kom nú stór tundurspillir öslandi.