Nýtt S.O.S. - 01.04.1960, Blaðsíða 17

Sohst hlær upp í opið geðið á Norðmanninum. Honum finnst fjar-
stæða, að Noregur lendi í styrjöldinni.
En Norðmaðurinn er tortrygginn. Hann heldur áfram máli sínu:
„Kannski eru þetta enn sem komið er hugarórar. En sem sjómaður
er ég vanur að búast við því versta, en vona hið bezta.“
í þessum svifum er hurðinni hrundið upp og kona skipstjórans kem-
ur inn.
„Ó, við höfum þá heimsókn? Það verður skemmtilegt! Loksins dálítil
tilbreyting!" þusar hún óðamála. Hún lítur út fyrir að vera tíu til
fimmtán árum yngri en maður hennar.
„Þetta er Sohst skipstjóri," sagði Norðmaðurinn. „Þjóðverji!“ bætti
hann svo við nokkru hærra.
„Já — og? Hjá okkur er hann gestur. Þú mátt ekki trúa öllu, sem
stendur í brezkum blöðum um vondu Þjóðverjana. Hvað get ég gert
fyrir yður, herra Sohst? Hvernig væri að fá sér ekta norskan morgun-
verð?“
Hún bíður ekki eftir svari gestsins. Hún er rokin út til þess að
panta morgunverðinn hjá matsveini og þjóni.
„Donnerwetter" (fjandinn sjálfur). Þessi skipstjórafrú kom sannarlega
eins og kölluð mér til hjálpar!" hugsaði Sohst skipstjóri.
Sohst er það ljóst, að Norðmaðurinn er fyrst og fremst sjómaður
og hann skemmtir sér áreiðanlega ekki oft með konu sinni. Enda þótt
konan sé lífsglöð getur hún víst litlu um þokað gagnvart manni sínum.
Eftir að sezt er að snæðingi kemur Sohst með uppástungu: „Hvernig
væri að við færum saman um Rio og nágrenni? Frúin hefði sjálfsagt
gaman af því. Leyfið mér að sýna örlítinn þakklætisvott með því að
bjóða yður í slíka ferð.“
Áður en norska skipstjóranum gefst færi á ,að svara, hefur kona
hans tekið boðinu.
Loks hlær hann og segir: „Kannski er það nú rétt. Það væri gaman
að fara einu sinni í land."
Hann tekur nú meiri þátt í samræðunum en fyrr.
Allt í einu spyr hann gest sinn:
„Segið mér, starfsbróðir. Þér hafið í hyggju að komast heim til Þýzka-
lands um Danmerkursundið?“
„Hver segir yður það?“
„Það þarf nú ekki mikla skarpskyggni til að álykta þannig. Þér eruð
Nýtt S O S
l7