Nýtt S.O.S. - 01.04.1960, Blaðsíða 21

bátsmanni mínum. Hann fór með hlutlausu skipi til Lissabon og þaðan
fer hann svo áfram til Þýzkalands.“
„Hann er sem sé á lífi?"
„Já, hvernig ætti hann að skrifa mér að öðrum kosti. Hann fer með
■ járnbrautarlest frá Lissabon heim.“
„Vissulega mjög undarlegt.”
En Sohst finnst þetta ekkert undarlegt, því bátsmaðurinn er hinn
mesti hörkukarl.
Sohst lætur nú í ljósi þá ósk, að fá að sjá fjórfættu farþegana sína.
Nokkrir eru þegar dauðir, hafa ekki lifað af ýmsar tilraunir, er voru
gerðar á þeim. Einn þeirra, sem lifir, stór Rhesus-api, virðist þekkja
skipstjórann, því hann hleypur á vírnetið og er æstur mjög. Dýrið rekur
upp hljó og nuggar sér við vírnetið. Og þegar skipstjórinn kallar á
apann með nafni, öskrar hann hátt af gleði.
Apinn heitir annars Jupp. Þeir kalla hann svo, af því að kjafturinn
á honum er svo stór. Einn mektarmaður þriðja ríkisins hét líka Jupp.
— n —
Og enn líða dagarnir.
Það er komið fram í nóvember.
Og desember gengur í garð.
Sohst skipstjóri er svo að segja daglegur gestur í þýzka sendiráðinu.
En svarið er ávallt hið sama: „Ekkert nýtt, herra skipstjóri. Gjörið svo
vel að bíða enn.“ ■
Sohst er mjög óánægður vegna þessa aðgerðarleysis: „Hver dagurinn,
sem líður gerir mun erfiðara að brjótast út. Bretunum er bara gefið tæki-
færi til að ríða net sitt þéttara og þéttara!"
„Vissulega er það rétt,“ svarar fulltrúi í sendiráðinu, sem þykir miður
að hafa ekki umboð til þess að veita Sohst fararleyfi.
Bahia Blanca-menn hyggjast nú fara að undirbúa jólahald undir suð-
rænni sól. Þeir eru famir að sætta sig við dvölina í Rio, enda engu um
þokað.
Eitthvað er farið að hvísla um það, að skip, sem ligja í hlutlausum
höfnum, verði tekin sem birgðaskip fyrir kafbáta og herskip, flytji þeim
matvæli, eldsneyti eða annað til hernaðarþarfa.
Nýtt S O S
21