Heimilispósturinn - 24.06.1961, Blaðsíða 22

nýju hjá 'kvikmyndafélögunum, en ungu
mennirnir hjá starfsmannahaldinu spurðu að-
eins:
— Hvað sögðust þér aftur lieita?
Hann leit umhverfis sig á vonglaða for-
eldra, leiðandi efnileg börn sín til kvik-
myndaveranna, ef ske kynni, að þar kynni
nýr „Strákur“ að vera á ferðinni, og hann
gladdist yfir því, að stjórnin skyldi hafa
sett ný lög varðandi vörzlu fjármuna l)arna-
stjarnanna.
Pá gerðist það, að inn í gleðisnautt líf
hans kom stúlka, sem liét Ann McCormack.
Hann kvæntist henni, og skömmu síðar eign-
uðust þau dóttur. Lífið var farið að brosa
við honum að nýju.
Árið 1953 réð Jackie rithöfund lil að
skrifa ævisögu hans. Áformað var, að Joan
skyldi fara með hlutverk hans í kvikmynd,
sem gerð skyldi. Allt leit vel út á pappírnum,
en fimm árum síðar var Joan orðin of gömul
i hlutverkið. Pá var yngri dóttirin Leslie orð-
in hæf í hlutverkið, en einhvern veginn guf-
uðu framkvæmdirnar upp.
Pá fékk kvikmyndaframleiðandinn A1 Zug-
smith Jackie til að leika í kvikmynd, sem
fjallaði um spillingu í menntaskóla, og Jack-
ie var sannfærandi í hlutverki eiturlyfjasal-
ans. Hann hlaut lof, og þá sérstaklega fyrir,
hve ánægjulegt það væri að sjá „Strákinn"
hálfsköllóttan og feitlaginn.
Þá réð Frank Sinatra hann til sín í mynd-
ina „Hlæðu, trúður“ (The Joker is Wild) og
liann gerði sitt bezta. En hann fékk lítið að
gera og launin voru lág. Hann reyndi að taka
þátt í sjónvarpskeppni um 64.000 dollara
verðlaun, og stóð sig ekki nema í meðallagb
enda þótt hann hefði þöglar kvikmyndir að
viðfangsefni.
— Peningar eru ágæt eign, sagði hann,
hvort heldur maður er ríkur eða fátækur.
En hak við brosið á andliti hans leyndu
vonbrigðin sér ekki.
Pað varð æ oftar úrræðið að grípa til flösk-
unnar, og það kom fyrir æ ofan í æ, að hann
ók undir áhrifum. Loks var hann stöðvaður.
Og ákærður fyrir ölvun við akstur. En dóm-
arinn, sem kannaðist við „Strákinn" var væg-
ur og dæmdi hann skilorðsbundið. Jackie sór
þess dýran eið, að þetta skyldi ekki koma
fyrir aftur. Og í hjarta sínu var hann sann-
færður um það.
— Jackie þarfnast einskis annars, sagði
góðkunningi hans, en að fá tækifæri til að
vinna, og þá leysir liann vandamál sín sjálf-
ur.
Jackie gerði sit bezta og gekk fyrir hvers
manns dyr, þangað til hann blæddi undan
kæruleysi leikhstjóranna.
— Ég er ekki að biðja um ölmusu. Ég vil
vinna fyrir mér, sagði liann.
En dagarnir urðu að nóttum, og svefninn
varð þrotlaus barátta fyrir Jackie. Litli snáð-
inn með hrokkna liárið var langt að baki, og
dætur lians eldri en liann var, þegar hann
liafði tuttugu-þúsund dollara laun á viku.
— HvaS verSur um mig? var sínagandi
samvizkuspurning lians.
Árið 1961 leit út fyrir að ætla að verða
gott. Hann komst í sjónvarpsþátt. Hann áleit
erfiðleikana á enda. En þá komu dagblaða-
fréttirnar hræðilegu. Einhvers staðar á kafi
í miðri grein var smáklausa um, að allt fólk-
ið hefði neitað, að þekkja nokkuð til um-
ræddra eiturlyfja. Seinna kom í ljós, að þetta
reyndist rétt hjá þeim.
En engu að síður var skyndilega hætt við
sjónvarpsþáttinn, sem Coogan átti að koma
fram í. Þetta var aðeins enn einn fótaskortur-
inn í lífi „stráksins“, og sá örlagaríkasti.
— Ég hef aldrei farið fram á annað en að
fá tækifæri til að vinna, sagði hann.
En einhvern veginn gafst honum aldrei það
tækifæri.
IUIKKI OG RIKKI
. . . ég syng mitt sólbjarta ljóð .. . þótt vilji þeir einhvern
vanza að baki, mig varðar það ei, mig varðar það ei . . . ! söng
Sjana glöð. Síðan hringdi síminn einhvers staðar í húsinu og
■>iana gekk syngjandi inn í eldhúsið. Nú var þess ekki langt
jii híða að. í ljós kæini hvað ljöðið henriar mætti sín, því að
haki hennar setti Hortensía græðgislega tennurnar í græn-
metið. Horteiisíu þótti gott að geta notið hlutanna ótruflað og
• ró og næði. Stólkollurinn karfan og kassinn hennar Sjönu
fengu þá líka viðeigandi meðferð. Þegar Hortensía var hálfnuð
með hina ljúffengu máltið, staldraði hún skyndilega við og
sperrti eyrun. Heyrði lnin kallaði nafnið sitt?
— Jú, út í skóginum kváðu við tvær drengjaraddir. —
Hortensía! Sérðu bara Rikki?! Þarna stendur hún!
Hortensía!! Loksins ... þvílík lieppni, að við liöfum fundið
þig hrópaði Mikki.
— Komdu þá, Hortensía, komdu til strákanna þinna!
Hortensía virtist á báðum áttum um stund, en kom svo
brokkandi í áttina til þeirra. — Sérðu þetta, Rikki? Sérðu
hvað lnin er hlýðin? hrópaði Mikki og gekk eins langt og
hann komst á trjábol út yfir skurðinn. Hinum megin skurð-
arins lagði hryssan út í vatnið. Mikki dansaði af gleði. —
Veiztu það, Hortensía, að þú bjargaðist á síðasta augnabliki?!
— Vertu ekki að þessu sprelli, varaði Rikki hann við, —
annars endar það með því að ég verð að bjarga þér og ...
Lengra komst liann ekki, því Mikki skall endilangur í vatn-
ið. Hann saup ákafar hveljur og gleðisvipurinn var tæplega
jafnbjartur og fyrr!
22 — HEIMILISPÓSTURINN