Flóra: tímarit um íslenzka grasafræði - 01.04.1966, Side 15

2. mynd. Skollaber i lyngmó. Myndin tekin i Hólsdal i Þorgeirsfirði, skammt fyrir
innan eyðibýlið Hól, 17. júli 1964. (Ljósm. H. Hg.)
nefnist það hönsbár og á dönsku hönsbær. Latneska nafnið suecica
merkir liins vegar aðeins sænskur.
Skollaberið er í grasafræðinni talið til ættkvíslarinnar Cornus (dreg-
ið af latneska orðinu cornu sem merkir born), en þeirri ættkvísl til-
heyra ýmis tré og runnar sem vaxa villt í Evrópu og víðar. Skollaber-
ið er eina tegundin af þessari ættkvísl, sem hefur jurtakennda stöngla,
enda er það einnig sú tegund sem fer lengst til norðurs (norður á 71°
n. br. í Skandinavíu), norður fyrir þau takmörk, sem trjám og runn-
um er bent að lifa á.
Eitt befur skollaberið þó varðveitt af trjáeðli sínu, en það er að
fella blöðin á haustin. Raunar fellur mikill hluti stönglanna líka, en
oftast þó nokkru seinna en blöðin.
Skollaberið vex víða á Vestfjörðum, svo þeir mega heita aðalheim-
kynni þess hér á landi. Einnig er það á nokkrum stöðum á utanverðu
Snæfellsnesi, yzt á skögunum beggja megin Eyjafjarðar og á einum
stað á skaganum milli Vopnafjarðar og Héraðs. í öðrum landshlutum
hefur það ekki fundizt og lítil líkindi til að það eigi eftir að finnast
TÍMARIT UM ÍSLENZKA GRASAFRÆÐI - FlÓra 13