Flóra: tímarit um íslenzka grasafræði - 01.04.1966, Qupperneq 16

3. myncl. Útbreiðslusvœði skollabersins á íslandi, krossstrikuð. (Að mestu eftir Std.
Steindórssyni.)
utan nefndra svæða.1) Af útbreiðslukortinu sést, að skollaberið velur
sér útskaga bins norðlægari hluta landsins til vaxtar, en forðast syðri
hlutann og miðlandið. Svipaða útbreiðslu hafa nokkrar aðrar plöntu-
tegundir, einkum nokkrir burknar og jafnar, og hafa þær verið kall-
aðar útsveita- eða annesjaplöntur.
Ekki vita menn með vissu livað veldur útbreiðslu annesjaplantn-
anna, en fullyrða má að það séu einhverjir þættir loftslags og veður-
fars. Hið kalda, hafræna (oceaniska) loftslag útskaganna norðanlands
og vestan virðist henta þessum plöntum bezt. Athyglisvert er þó, að
skollaberið Iiefur ekki fundizt á hinum láglendu útskögum, eins og
Skaga, Tjörnesi og Sléttu. Er þó skollaberið ekta láglendisplanta sem
sjaldan finnst hærra en svo sem 200 m yfir sjó. Á þessu má finna ýms-
ar skýringar, en sú mun þó nærtækust, að á þessurn svæðum hafi ís-
aldarjökullinn eytt skollaberinu, og Jrað ekki náð að berast þangað aft-
ur að fsöld lokinni. Þess má geta að hinar annesjaplönturnar hegða
sér í Jressu efni yfirleitt svipað skollaberinu.
’) Hötundi væri mikil þökk í nýjum upplýsingum um i'ubreiðslu skollabersins.
14 Flórn - tímarit um íslenzka grasafræði