Flóra: tímarit um íslenzka grasafræði - 01.04.1966, Qupperneq 42

Önnur tegund mólendis (valllendismór) á eynni sunnanverðri hafði
gróðursamsetningu þá er liér segir: Agrostis tenuis og Anthoxanthum,
ríkjandi. Equisetum pratense og Galium verum, allútbreiddar teg-
undir. Þá var og nokkuð af Poa pratensis, Festuca rubra og F. ovina.
Aðrar tegundir á víð og dreif má nefna: Deschampsia flexuosa, Luzula
spicata, L. multiflora, Kobresia, Juncus trifidus, Galium pumilum Po-
lygonum viviparum, Salix herbacea, Gnaphalium supinum, Viola pa-
lustris, Thymus, Trisetum, Alchemilla alpina, Selaginella, Cerastium
caespitosum, Gentiana aurea, Euphrasia, Carex vaginata, Nardus, Equi-
setum variegatum, Sagina saginoides, Silene acaulis, Phleum alpinum,
Erigeron, Agrostis canina.
Um lyngmó er ekki að ræða, þar sem engar lyngtegundir eiga lieima
í eynni. Fyrir mörgum árum fannst Htið eitt af Empetrum á austur-
ströndinni, en hann er nú gersamlega horfinn. Að undanskildum Sa-
lix herbacea, eiga Sa/ix-tegundir líka mjög örðugt uppdráttar og þeir
fáu sprotar, sem finnast nú af Salix lanata og S. glauca, eru fárra ára
gamlir. Og sennilega hverfa þessar tegundir við og við um árabil úr
eynni.
Valllendi: Það er aðeins urn eina tegund valllendis að ræða: túnin.
Hér eru þessar tegundir ríkjandi: Festuca rubra, Poa pratensis, Agros-
tis tenuis. Dreifðara vaxa: Deschampsia caespitosa, Alchemilla minor,
Ranunculus acer. Aukategundir eru helztar: Polygonum viviparum,
Rumex acetosa, Equisetum arvense (með 4-strendum greinum), Leon-
todon, Luzula multiflora. Á nýræktuðum túnum mynda Agrostis te-
nuis og Poa pratensis aðalgróðurinn.
Þar sem deigjur eru í túnjöðrum, vex Juncus filiformis á allmörg-
um stöðurn, og er því hér, sem víða annars staðar, tengiliður á milli
túnanna og mýrarinnar.
Mýrin: Mýrlendið liggur í mjóu belti frá austri til vesturs á eynni
suðaustanverðri, og er Sjótjörn milli þess og sjávarkambsins að aust-
an. Mýriendi þetta er allmisblautt — allt frá Juncus filiformis deigj-
um niður í blauta flóa. í samræmi við það er því gróðurinn stigbreyt-
andi. Má skipta lionum aðallega í 2 flokka: a) VotlendisgTÓður, þar
sem Carex Lyngbyei, Hippuris og Menyanthes eru ráðandi plöntur og
b) Hinn eiginlega mýrlendisgróður, þar sem aðallega vaxa Carex ca-
nescens, C. rariflora, C. salina var., Calamagrostis, Potentilla palustris
og Parnassia þar sem þurrast er. Sem undirgróður (botngróður) finn-
ast: Stellaria crassifolia, Montia og Galium trifidum, sú síðastnefnda í
stórum stíl. Þá finnast Ranunculus hyperboreus, R. reptans og Epilo-
bium palustre á nokkrum stöðum.
40 Flóra - tímarit um ísi.enzka grasafræði