Flóra: tímarit um íslenzka grasafræði - 01.04.1966, Qupperneq 88

meira en mosinn (Rhacomitrium), og snjómosaskorpur (Anthelia) eru
þar innan um. Athyglisvert er þarna í hrauninu, hvernig snjódælda-
tegundir eins og mosalyng C. hypnoides) og grasvíðir (S. herbacea)
fylgjast með líku magni í gróðursamsetningu frá dýpstu hraundæld-
unum, sem eru að öllu með greinilegum snjódældaeinkennum, og
upp á hina snjóléttu, veðurblásnu hraunkamba.
75. Grasvíði-krœkilyngs-kornsúru hverfi. (S. herbacea-Empetrum
hermafroditum-P. viviparum soc.) (Tab. XXIX. A—B 2—4).
Athuganir á þessu hverfi eru aðeins frá Gnúpverjaafrétti. Það er ná-
skylt undanfarandi hverfi. Aðalmunurinn er sá, að hér gætir mosa-
lyngs (C. hypnoides) nær ekkert, en krummalyng (E. hermafroditum)
er hins vegar ein algengasta tegund hverfisins. Aðrar algengustu teg-
undirnar eru: geldingahnappur (A. vulgaris), túnvingull (F. rubra),
lambagras (S. acaulis), móasef (J. trif idus), í tveimur blettum gætir kló-
elftingar (E. arvense) og þursaskeggs (K. myosuroides), þá koma lyfja-
gras (Pmguicula vulgaris), fjallasveifgras (Poa alpina) og blóðberg
(Thymus arcticus) alloft fyrir. Hverfið er alltegundamargt og er í ýmsu
eigi fjarskylt jDursaskeggsbrekkunni. A% er hér allmiklu lægra en í
undanfarandi hverfi, Ch% litlu lægra, en H% nær hér hámarki í gras-
víðisveit mosaheiðarinnar. Allir blettirnir eru á brúnum og melabörð-
um upp af Gljúfurleit og Fitjaskógum í um 450—500 m hæð. Þar er
alls staðar grunnt á grjóti, og víða standa steinar upp úr mosabreið-
unni. svo að landið nálgast mel. Mosaheiði af þessu tagi er útbreidd
þar á öræfunum. Lítið er um fléttur.
76. Grasviði-kornsúru hverfi a. (S. herbacea — P. viviparum soc.) (Tab.
XXIX. A—B 1, XXX. A—B 5-8, XXXI. A-B 4).
Eg hefi skipt hverfi þessu í tvennt a og b, því að raunar er ein-
ungis a-deildin regluleg mosaheiði (Rhacomitrium ass.). Athuganirn-
ar eru frá Gnúpverjaafrétti, Kili og Holtavörðuheiði, en á þessurn
svæðurn er hverfið mjög útbreitt einkum þó á Holtavörðuheiði. Það
er helzt í ávölum hólkinnungum, og nær stundum upp yfir hólkollana
sjálfa, en eins oft er Jró hákollurinn mosasnauður melur. Eftir lands-
lagi að dæma er snjólag í þynnra lagi og næðingasamt. Mosinn (Rhaco-
mitrium) þekur sjaldnast minna en 75% af yfirborðinu og oft meira.
Mjög lítið er um fléttur. Langtíðustu háplönturnar eru grasvíðir (S.
herbacea) og kornsúra (P. viviparum) en auk þeirra eru geldinga-
86 Flóra - tímarit um íslenzka grasafræði