Sveitarstjórnarmál - 01.06.1968, Blaðsíða 21

þekkingu, sem nauðsynleg er til
að þeir geti kveðið á um, livað er
þeim fyrir beztu. Og það ber sér-
staklega að hafa í buga, að Al-
þingi og sveitarstjórnir eru tvö
skyld stjórnvöld, sem bæði eiga að
vinna að hagsmunum borgaranna
í landinu. Ríki og sveitarfélög
mynda sameiginlega hið opinbera.
Það er því öllum fyrir beztu, að
sem nánast samstarf sé milli þess-
ara aðila, en ekki togstreita.
Ég tel, að enga þá löggjöf, sent
á Sambandi íslenzkra sveitarfélaga?
I fyrsta lagi þarf að leggja niikla
vinnu í umsagnir þær, sem stjórn-
in lætur í té um frumvörp og
reglugerðir. Til þess þarf að vera
nægur tími, m. a. til að gera sér-
fræðilegar liannanir á ýmsum mál-
um. Þau störf þarf skrifstofan að
annast, annaðhvort með þeim
vinnukrafti, sem hún nú hefur yfir
að ráða, eða með aðkeyptri vinnu
í sérstökum tilfellum.
í öðru lagi þarf að vera greiðari
Slík nefnd myndi fljótlega verða
sá aðilinn, sem gleggst sæi, livar
skórinn kreppir í þessunt sam-
skiptum öllum og yrði um leið
færust um að gera tillögur til úr-
bóta.
Heppilegra fyrirkomulag teldi
ég þó, ef komið yrði á fót sam-
starfsnefnd, skipaðri fulltrúum rík-
isins og sveitarfélaganna. Það er
orðið fullkomlega tímabært að
taka þessi mál til gagngerrar end-
urskoðunar. Ég ætla ekki að fara
1. umraöuhóptir, um skipulag sambandsins og sérsambönd: Talið
frá vinstri: Egill Benediktsson, Ólafur G. Einarsson, Bjarni Einars-
son, Hjálmar Ólafsson, Asmundur B. Ólsen, Stefán Friðbjarnarson
og Alexander Stefánsson. A myndina vantar Óskar Hallgrímsson
og SigurÖ 1 Sigurðsson.
2. umrœðuhópur, um samskipti við ríkisvaldiÖ. TaliÖ frá vinstri:
Páll Líndal, GuÖmundur Vigfúisson, Hálfdán Sveinsson, Þorsteinn
Hjálmarsson, Bjarni Þórðarson og Karl Kristjánsson. A myndina
vantar Stefán Jónsson og Bjarna Guöbjörnsson.
að einhverju leyti varðar sveitar-
félögin, eigi að setja nema fyrst
liafi verið leitað umsagnar sam-
bandsins. Lagasetningarvaldið á að
sjálfsögðu að vera í höndum Al-
þingis, en með þessu móti mætti
a. m. k. draga úr hættu á mistök-
um, sem valdið geta sveitarfélög-
unum ófyrirsjáanlegutn erfiðleik-
unt. Því miður verður að segja, að
of oft eru sett lög, sem kveða á
um ýmsar skyldur sveitarfélaga,
þar á meðal, að þeim sé gert að
leggja út miklar fjárhæðir, en sam-
tímis eru tekjustofnar þeirra
bundnir. Þetta veldur svo tog-
streitu og tortryggni milli þessara
stjórnvalda og ættu allir að sjá,
hvílík fásinna það er að láta slíkt
koma fyrir.
En hvernig á þá að vinna að
því, að tekið verði pólitískt mark
samgangur ntilli ríkisvaldsins og
sambandsstjórnar.
Sú hugmynd hefur komið fram,
að hver þingflokkur tilnefni mann,
sem sambandið getur sérstaklega
snúið sér til, mann, sem síðan gæti
túlkað sjónarmið sveitarfélaganna
á þingflokksfundum. Flest mál,
sem koma fyrir Alþingi, munu vera
rædd á þingflokksfundum og því
gæti þetta orðið heppileg leið til
árangurs, cf þingflokkarnir vilja
ljá þessu lið.
Annars kann það að verða nauð-
synlegt, að komið verði á fót fastri
nefnd innan sambandsins, sem
beinlínis sérhæfi sig í samskiptum
sveitarfélaganna og ríkisvaldsins.
Til liennar mætti leita, er upp
koma deilumál milli þessara aðila,
og gæti hún látið í té álit um
ágreiningsefnið.
frekar út í það að sinni, en vil
aðeins láta þá skoðun í ljós, að
stefna ber að auknu sjálfstæði
sveitarfélaganna í landinu. Um
leið kænti ábyrgari stjórn, þar sem
hana kann að skorta nú.“
Álit umræðuhópsins.
í umræðuhóp 2, sem fjallaði um
þetta mál, samskipti við ríkisvald-
ið, voru:
Páll Líndal, form. sambandsins,
Guðmundur Vigfússon, borgarftr.,
Stefán Jónsson, bæjarfulltrúi,
Hálfdán Sveinsson, bæjarfulltrúi,
Bjarni Guðbjörnsson, bæjarfulltr.,
Þorsteinn Hjálmarsson, oddviti,
Karl Kristjánsson, bæjarfulltrúi,
Bjarni Þórðarson, bæjarstjóri.
Umræðuhópurinn var sérstak-
lega spurður, hvernig hann teldi,
SVEITARSTJÓRNABMÁL