Hermes - 01.04.1963, Síða 5

sjó, og sjórinn myndi öðru
hvoru skolast yfir hann og
kæla hann, þvi sólin væri svo
heit að hún myndi brenna
andlitið á honum. Og hann
myndi velta sér í sandinum
og þegar honum yrði of heitt,
þá hlypi hann til og kastaði
sér út í öldurnar og buslaði
og synti. Svo myndi hann
klifra upp í pálmatrén og ná
í hnetur og drekka úr þeim
safann, ef hann yrði þyrst-
ur . . . .
Ónærgætin vindhviða hratt
honum ruddalega inn í raun-
veruleikann. Og þarna lá
hann og barðist um í snjó-
skafli, og reyndi af alefli að
komast á fæturna aftur. En
bakpokinn gerði honum erfitt
fyrir, og það var ekki fyrr
en hann hafði losað sig við
hann, að honum tókst að
komast á fætur. Þá var að
koma bakpokanum aftur á
sinn stað og skíðunum á öxl-
ina. Hann rýndi út í hríðina,
en sá ekkert. Svo hljóp hann.
Hann var hræddur, hann datt
og komst á fætur aftur, en þá
vissi hann ekkert hvert hann
átti að fara. Hann reyndi að
finna einhver spor í snjónum,
en sá engin nema sín eigin.
Hann þræddi þau til baka, en
týndi þeim brátt aftur, hann
sá ekkert nema snjó. Þá gekk
hann í þá átt, sem honum
fannst réttast, og reyndi að
hraða sér sem mest.
En kraftarnir voru á þrot-
um. Það var meir af vilja en
mætti, sem hann dróst áfram.
Hann fór að hlaupa. Hann
henti frá sér skíðunum og
hljóp og hljóp, öslaði í gegn-
um snjóinn, léttur á sér í
hvítum sandinum. Og hann
sá blátt hafið fyrir neðan sig
og hvítfyssandi öldur, sem
sleiktu sandinn. Sólin brenndi
hann í andlitið og hann hljóp
fagnandi á móti hvítum öldu-
toppunum og henti sér út í
svalandi hafið, sem bar hann
svo á líknsömum öldutoppi
upp á hvítan sandinn, þar
sem hann sofnaði rótt, —
svefninum langa.
Nemendasamband
Samvinnuskólans:
Stjórn:
Formaður:
Kári Jónasson
Gjaldkeri:
Sigfús Gunnarsson
Ritari:
Arni Reynisson
Spjaldskrárritari:
Edda Sigurðardóttir
Meðstjórnandi:
Bragi Ragnarsson
Varamenn:
Gunnar Sigurðsson
Þór Símon Ragnarsson
Endurskoðendur:
Gísli Jónsson
Guðmar Magnússon