Hermes - 01.04.1963, Qupperneq 16

ið almenn meðal þeirra, sem liafa
notað þessi tækifæri. Venjulega hef-
ur verið’ farið tvisvar á sumri, ann-
að sinnið í Þórsmörk, en hitt sinnið
eitthvað annað. Eg komst aðeins í
annað ferðalagið í fyrra, en hafði
sanit nijög gaman af. Eg reyndi að
fá ritstjórann til að segja mér frá
Þórsmerkurferðinni, úr því að ég
komst ekki sjálfur, en hann verður
I>ara svo fjandi skrítinn þegar mað-
ur talar um þetta ferðalag við hann.
— Rétt eins og hann muni ekkert
cftir því. Eg hef þó sannfrétt, að
ferðalagið liafi tekizt prýðilega og
skipulag stjórnar allt með ágætum.
Grundvöllur fyrir auknum sumar-
ferðuin virðist mér því vera mjög
fyrir hendi, samkvæmt reynslu und-
anfarinna ára. Þykir mér tími til
kominn að fá skipulagningu og
framkvæmd þeirra í hendur sér-
stakri nefnd, sem hefði ekkert ann-
að fyrir stafni. Það er mjög líklegt,
að slík nefnd — hún yrði skipuð
vönum ferðamönnum úr okkar hópi
— næði betri árangri á þessu sviði
en stjórnin sjálf, sem hefur nóg á
sinni könnu fyrir. Og þá jafnt gagn-
vart leiðavali og samningum við
eigendur farþegahifreiða. Eg spurði
ritstjórann um álit hans á þessu máli,
og liann henti á, að það vantaði líka
vana menn til að fylgjast með nesti
fólks í þessi ferðalög. Það mætti
ekki vera of lítið, — og enn síður
of mikið. Eg reyndi að fá hann til
að útskýra þetta nánar, einkum
seinna atriðið, en hann var ófáanleg-
ur til að tala meira uin ferðalög.
Jæja. Eg verð víst að fara að koma
mér upp í prentsmiðju nieð þetta
greinarkorn, ef það á að komast í
hlaðið. Eg þori ekki að láta ritstjór-
ann sjá það því ég er viss um að
hann strikar út alla hrandarana um
sjálfan sig. Hann er svo hörundssár,
greyið. Það er svo undir ganglipurð
Hermesar og náð ritstjórans komið,
hvort mér verður lengri lífdaga auð-
ið á síðum blaðsins.
Skriffinnur.
HAFIÐ
Votar götur án manna
sofandi hús
þögnin eflir daprar hugsanir
úr fjarska grcinist niður hafs
ólgandi en drungalegur
Hafið:
þrá — einmanaleiki
gnauð þess drekkir hinu liðna
eftir situr Ijúfsár minning
hjúpuð þoku gleymskunnar
Hve unaðslegt
um dimmar nœtur
að ganga niður i fjöru
Fyrir dögun flytur hugurinn
frá sorginni til hafsins.