Hermes - 01.07.1965, Blaðsíða 6

James Joyce:
Ecce puer
Úr myrkri liðins
er mannsbarn fœtt;
af sorg og hrifning
mitt hjarta er tœtt.
Blundar lifandi
við bólgögn fín.
Elska og Miskunn
opnið honum sýn!
Ungu lífi
er andað ó gler;
heimur sem var ekki
heilsar og fer.
Sefur barn
að gömlum gengnum.
Ó, faðir glataður
fyrirgefðu drengnum!
Þýð.: dþ.
Um rímur og
efftir Eystein
Gamall hollvinur minn, Dagur Þorleifsson, sótti á
fund minn fyrir skömmu og fór þess á leit, að ég
ritaði fyrir sig greinarstúf um bókmenntir í blaðið
Hermes. Eftir að hafa flett gegnum nokkur hefti
ritsins og komizt að raun um, að þar var hinn merk-
asti menningarmiðill á ferðinni, undirgekkst ég að
reyna. Fer árangurinn hér á eftir.
Efnið, sem ég hef valið greinarkorni þessu til að
fjalla um, er rímur og þá einkum erindi þeirra til
nútímamanna. Er ástæðan bæði sú, að ég hef þurft
á því að halda, að gera mér nokkur slík verk
handgengin á næstliðnum tíma og er efnið mér
þannig nærtækt, og auk þess þykist ég hafa orðið þess
var, að ýmsir bókmenntalega sinnaðir samtímamenn
rnínir telji gildi þessarar bókmenntagreinar sem
heildar liggja talsverðu neðar en frostmark og þar
með naumast virðingu sinni samboðið að taka nokk-
urt tillit til hennar, jafnvel ekki að nefna hana á
nafn. Þar þykir mér vera um vægast sagt mjög vafa-
sama, ef ekki hættulega skoðun að ræða, og því ekki
ótímabært að vekja nokkra athygli á ýmsum atriðum
varðandi þessa bókmenntagrein, sem nútímamenn
megi sér að skaðlausu vita nokkur deili á.