Hermes - 01.07.1965, Blaðsíða 11

Staffan Larsson:

Dagur þorleifsson þýddi.
Múrveggur ei
en draugafylking í dalnum;
draugar í dýrahami, fugls eða firða líki,
skuggar að hálfu horfnir í rökkur og reyk.
Að þrem dögum liðnum
fór hann úr fylkingunni,
hvarf meðal klappanna um gljúfur úr gulu Ijósi
upp bjargið. Svo bar hann
burt frá ásýnd vorri.
Hver var hann
sem vogaði hringinn að rjúfa,
með framferði því sem fráleitast er?
Lifandi heimsótti heljar veldi,
leitaði meðal vor drauga með leiftrandi augum
og fregnandi fingrum
og sneri aftur — en aldrei fyrr
hefur nokkur með sannindum sálaður
risið að nýju til ríkis jarðar.
Óbólinn dansar á eldtungum.
Blœrinn þýtur í grasinu, glittir
í augu, sem vœri blóð undir bráhárum.
Aldrei
endurheimtir dauðinn sakleysi sitt.
Hann svifti oss
draugslegri virðingu vorri,
beraði skilyrði bjargarleysis vors,
braut leið
bannaðri stjörnu í tilveru vora —
Vondur eða góður
varð hann oss fœðing sársaukans,
draumurinn í dauðra ríki.