Hermes - 01.05.1969, Page 8

Fyrsta veturinn sem Samvinnuskólinn . . . þegar ég byrjaði hérna, þá var þetta . . . yndislegt að vera c«inn vetur uppi á
er að Bifröst er ég ráðinn stundakennari. fólk tiltölulega lítið yngra en ég. Hveravöllum eða vitavörður norður á Horni.
ekki var grunlaust um, að hann bæri svo af hinum
að virðuleik, að hann væri nú eiginlega tekinn fyr-
ir kennara. Það voru sagðar um það sögur, ekki
veit ég hvort það er satt, ein af þessum sögum,
sem ég er nú búinn að ljúga svo oft, að ég veit
ekki hvort hún er sönn eða login, er sú að 1. des.
var haldinn hátíðlegur þennan fyrsta vetur sem
skólinn var starfandi að Bifröst. Þá stóð þessi
nemandi í dyrunum og tók á móti gestunum, og
einn af bændunum í dalnum kom til mín og spurði:
,,Er þetta skólastjórinn?“ — þeir sögðu það líka
strákarnir, ég tek það fram að ég hef ekki skrökv-
að þeirri sögu upp, að í Akureyrarferð þegar far-
ið var að skoða sundlaugina, þá hafi Hermann
Stefánsson vikið sér að þessum sama nemanda og
spurt: „Hvað eruð þið nú margir kennararnir?“
Hann svaraði „við erum fimm“.
— Ég segi nú aðallega frá þessu til að gefa til
kynna, að bilið á milli mín og fólksins var tiltölu-
lega lítið á þessum fyrstu árum skólans hér. Nem-
endurnir flestir á líkum aldri kannski 5—8 árum
yngri, en höfðu vaxið úr grasi á sama tíma og ég.
Mér fannst ég eiga ákaflega auðvelt með að ná til
þeirra og kynnast þeim.
— En finnst þér viðhorf nemenda til lífsins
almennt breytast?
— Jaaaa, ég hugsa nú, að ef maður fer að grafa
dýpra í þetta, þá séu hugmyndirnar nokkuð svip-
aðai’, yfirleitt hefur það fólk, sem hér hefur verið,
verið ákaflega jákvætt og gott, alveg sérstaklega
gott að tala við það yfirleitt, mér hefur ekki fund-
izt neinn vandi að komast í kunningsskap við það,
en ég er bara orðinn allur annar en ég var þá. Ég
ei' miklu eldri. Ég er orðinn miðaldra maður. Mér
sjálfum finnst ég að vísu vera alveg sami strákur-
inn og ég var, en bilið er orðið miklu lengra á
milli mín og nemendanna, þannig að ég vil ekki
halda því fram, að fólkið sé á nokkurn hátt öðru-
vísi í grundvallaratriðum, en hitt er svo annað
mál, að þetta fólk, sem nú er hér, hefur alizt upp
við að veita sér miklu meira, við allt önnur skil-
yrði. Það fólk sem núna er, gerir miklu meiri kröf-
ur en það fólk sem var hér áður, allt aðrar kröfur.
Munurinn liggur fyrst og fremst í breyttum tím-