Hermes - 01.05.1969, Blaðsíða 36
Auðunn Finnsson:
Verðlaunaljóð Akademíunnar 1967—1968
Hugleiðingar á fornri tungu um þá örlagaríku á-
kvarðan skáldsins gunnarrs runólfs, að hœtta skáld-
skap og frœðimennsku og gefa sig á vald efa-
kenndu faðmlagi samtíðarinnar, andvaraleysi og
hrollkenndri hugljómun vafasamra afla, sem tröll-
ríða sjálfsstœði hins hugsandi manns, sem teygja
arma sína slímkennda og kalda eftir heiIbrigðri
hugsun og mœtti sérhvers, er gefur sig að lýriskum
orðaflaumi og lœtur berazt í straumkasti mannvits
og þekkingar hins listrœna manns, sem nútíminn
leitar og má ei glata.
Hvat es með runólf,
hvat es með fornólf,
hvat es með órum skáldum?
Sitr nú lýðr allr
nábleikr ok fölr
eygir svardaga.
Skal þá á skinn fœra
vizku eina ok aðra
vísatskal órum dómendum
mannvit.
Sitr at doðröntum
þá es glottr máni
þorri manna ok þylr.
Einn er sá er eigi þylr
spekingr af blóði skálda
frœðarinn runólfr.
Les sá í fleti
taflmanns framgang
öðrum stundum ok iðuliga
mœlir af munni drápur
af andagift og snilli
ok lýriskum flaumi orða
stráir gullkornum Ijóða.