Helgafell - 01.12.1954, Page 29

KAUPVERÐ GÆFUNNAR
27
vildi ég gæti rotað hann og drepið hann og . . .
— Hvað hef ég gert? spurði ókunni maðurinn, hef ég gert eitthvað rangt?
Lögregluþjónninn spurði: — Hvað gerðuð þér?
Drengurinn sagði: — Það var hann sem gaf mér peningana, þessi árans . . .
helvítis . . . i iA, F “i
— Peninga? sagði ókunni maðurinn. — Já, það er satt, ég gaf drengn-
um yðar þúsund krónur loksins þegar ég hafði upp á honum. Eg gaf honum
þúsund krónur, það er sennilega bráðum ár síðan. Gerði ég eitthvað rangt?
Sízt af öllu . . .
— Og þér sögðuð honum ekki ástæðuna?
— Nei, sagði maðurinn hugsi, ég sagði honum ekki ástæðuna. £g hefði
þá átt að segja: ég er að reyna að gleðja þig. Því ég var ekki að launa líf-
gjöf. Hvað eru þúsund krónur upp í líf sonar? Maður kaupir ekki gæfu sína
fyrir þúsund krónur. En ég vildi gjarna reyna að gleðja hann, og þessvegna
gaf ég honum þetta. Sízt af öllu, eins og þér skiljið . . .
Hann hætti, orðfár og undrandi: — Hvað hef ég gert? spurði hann.
— Ekkert, ekkert, sagði lögregluþjónninn og þreifaði eftir hendi sonar
síns, ekkert, ekkert — nema kennt mér, að ég hef verið honum slæmur faðir.