Helgafell - 01.12.1954, Síða 44

42
HELGAFELL
og örvænting. Listamaðurinn veit að
„það er í skáldinu sem allar mann-
eskjur þjást og fagna“.
Ef íslenzka þjóðin á líf fyrir hönd-
um mun hún á ókomnum árum sækja
upprunalegan lífskraft í þessi miklu
listaverk, og þau munu tengja hana
Landi sínu, sögum og arfi.
----o-----
Jón Þorleifsson hefur tekið afar-
miklum breytingum og framförum
sem rnálari nú síðustu árin. Ef mynd-
irnar á þessari sýningu eru bornar
saman við Borgarfjarðar-myndir
hans, sem eru á Listasafninu, þá virð-
ist manni að hér sé kominn fram al-
gerlega nýr málari. Þótt þær myndir
séu úr hópi hans beztu mynda frá
eldra tímabili á listbraut hans, eru
nýju myndirnar í senn miklu ríkari og
sterkari í litum og samt. ennþá mann-
eskjulegri og mildari í tjáningu. I þeim
myndum gægjast alls staðar fram
milli pensildráttanna ný og þróttmikil
umbrot í sál listamannsins, sem sýna
að hann stendur á tímamótum, er
bent gætu til allmikilla tíðinda í list
hans á næstunni. Myndirnar á sýn-
ingunni í Listasafninu voru allar mjög
jafnar og yfirleitt fallegar, og mynd-
in frá Sveifluhálsi, sem sker sig þó úr,
er hrikaleg og rismikil, og raunar á
margan hátt bezta myndin á sýning-
unni.
Þegar horft er bak við litina í þess-
um myndum Jóns á sjálfa teikning-
una er fljótséð, hversu listamaðurinn
hefur vaxið að yfirsýn um hin víð-
áttumiklu mótív og hversu formin eru
orðin skýr og myndflöturinn hrein-
legur. En það er eitthvað óráðið í lita-
áhrifunum, sem hann virðist eiga í
baráttu við, Jón Þorieifsson hefur
a.lltaif verið' mjög persónulegur og sér-
kennilegur málari og eitthvað af hinu
þekka og trausta í dagfari listamanns-
ins er einnig aðalsmerkið á listaverk-
um hans, sem mörg nálgast sitthvað
af því bezta. í málaralist okkar.
----o-----
Jóhann Briem er mjög hlédrægur
Hstamaður og virðist mér að hann
hafi eiginlega aldrei notið sín full-
komlega. fyrr en eftir að hann fór að
taka þátt í sýningum Nýja myndlist-
arfélagsins. Af tiltölulega fáum sýn-
ingum, er Jóhann hefur haldið hér áð-
ur, var það þó alkunnugt, að hann
er mjög gáfaður málari. Samt má
ótvírætt fullyrða, að hann hafi á
samsýningu Nýja myndlistarfélags-
ins í fyrra komið flestum fyrri að-
dáendum sínum á óvart. Átti hann
þar margar ágætar myndir, er flestar
eða allar munu hafa verið málaðar á
ferð hans um Landið helga.. Á sýn-
ingu félagsins í ár sýndi Jóhann ellefu
málverk, hvert öðru fallegra, sum, eins
og Sveitalíf og Olíuviðarlundur, á-
hrifamikil listaverk. Þó fannst mér
persónulega, að Trjágarður í sveit
væri langbezta myndin, gædd inni-
leika og ást, sem enginn fær gleymt.
Dásamleg mynd.
----o-----
Hjónin Agnete og Sveinn Þórarins-
son skiptu innstu miðstofunni að jöfnu
á milli sín, en auk þess höfðu þau til
umráða syðstu hliðarstofuna móti
austri og átti frúin þar bróðurpartinn.
Sveinn sýndi 10 stór olíumálverk en
frúin átti þama ellefu olíumyndir og
margar vatnslitamyndir. Frú Agnete
hefur sýnilega lagt alúð við að ná því
marki að gerast íslenzkur málari og