Morgunblaðið - 01.08.2013, Síða 35

AF LISTUM
Eyrún Magnúsdóttir
eyrun@mbl.is
Snæfellsnesið í allri sinni dýrð er
stórkostlegur áfangastaður, hvert
svo sem erindið er. Reyndar er al-
gjör óþarfi að eiga þangað nokkurt
erindi.
Að sækja leiksýningu um ætl-
aða geimverulendingu á Snæfells-
jökli í gamalli rækjuvinnslu á Rifi
reyndist þó fyrirtaks afsökun fyrir
því að fá að dýfa tánum í sjóinn í
Dritvík, berja Lóndranga augum,
heimsækja sundlaugina á Lýsuhóli
og bragða á fyrirtaks súkku-
laðiköku með kaffinu á Kaffi Belg í
Ólafsvík.
Fyrir nær sléttum tveimur ára-
tugum, í nóvember 1993, söfnuðust
nokkur hundruð manns saman við
rætur Snæfellsjökuls vegna fregna
af því að þar myndu geimverur
lenda klukkan nákvæmlega sjö mín-
útur yfir níu að kvöldi, kl. 21:07.
Geimverurnar birtust aldrei en sam-
kundan á jöklinum varð fræg að en-
demum og henni voru gerð skil í
blöðum og sjónvarpi. En svo virðast
flestir hafa gleymt þessu máli. Að
minnsta kosti hefur ekki mikið verið
rætt um þann atburð í sögu þjóðar-
innar að um fjögur hundruð manns,
bæði Íslendingar og útlendingar,
hafi safnast saman á Snæfellsjökli til
að bjóða geimverur velkomnar.
Flestir hafa valið að gleyma, en
ekki leikararnir Kári Viðarsson og
Víkingur Kristjánsson. Þeir settu í
sumar upp gamanleikritið 21:07 en
nafnið er dregið af ætlaðri tímasetn-
ingu lendingar úr geimnum sem
aldrei varð. Í undirbúningi fyrir
verkið sökktu þeir sér ofan í fréttir
af atburðinum og ræddu við fólk
sem kom að málinu. Skemmst er frá
því að segja að úr varð framúrskar-
andi leiksýning sem salurinn veltist
um af hlátri yfir. Þótt persónur séu
ýktar byggja þær flestar, meðal
annars sveitarstjóri og fyrrverandi
þingmaður svæðisins, á fólki sem
gaf góðfúslegt leyfi til að þeirra
nöfn yrðu notuð í verkinu.
Gömul myndbrot úr safni Sjón-
varps settu skemmtilegan svip á
sýninguna. Að sjá brot úr fréttum
og fréttaþáttum frá þeim tíma þeg-
ar svo fátt annað sjónvarpsefni var í
boði vekur alltaf upp þessa óræðu
tilfinningu samkenndar. Þetta er
eitthvað sem við horfðum á saman,
öll sem eitt, þótt við munum það
ekki endilega. Við vildum sjá geim-
verur – og ef ekki geimverur þá
vildum við allavega sjá allt fólkið
sem vildi sjá þær.
Með leiksýningunni 21:07 í
Frystiklefanum á Rifi hafa fram-
sæknir leikhúsmenn fært fram
nokkurs konar uppgjör við þennan
atburð í formi gamanleikrits.
Kannski ættu fjölmiðlar að gera
meira til að rifja svona stórfenglega
atburði upp?
En síðastliðinn laugardag var
víst síðasta sýning á verkinu 21:07 í
Frystiklefanum á Rifi.
Kári Viðarsson stofnaði Frysti-
klefann á Rifi árið 2010 og eins og
kemur fram í leikskrá er ætlunin að
byggja upp frekara menningar- og
leikhússtarf í húsinu með bættri að-
stöðu. Þótt það væri vissulega gam-
an að fá sýninguna senda til höfuð-
staðarins þá er líka dásamlegt að
gera sér ferð í lítið leikhús með stórt
hjarta á Snæfellsnesi.
Stundum veljum við að gleyma
» Framsæknir leik-húsmenn hafa nú
gert sögunni um lend-
ingu geimvera á Snæ-
fellsjökli skil. Ættu fjöl-
miðar að gera það líka?
21:07 Víkingur Kristjánsson og Kári Viðarsson leika sex persónur hvor í gamansýningu um meinta lendingu geimvera á Snæfellsjökli 1993.
MENNING 35
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 1. ÁGÚST 2013
Heilbrigt hár?
AUÐVITAÐ
Fæst í Hagkaup, Fjarðakaup og apótekum
Skálholtskirkja verður vett-
vangur sumartónleika um helgina
þegar Bachsveitin í Skálholti
stígur á svið og skemmtir tón-
leikagestum.
Tónleikarnir hefjast í kvöld
þegar sveitin flytur sinfóníu eftir
C.P.E. Bach, Konsert fyrir pikk-
olóselló, tvö horn, strengi og
fylgibassa ásamt þáttum fyrir tvö
horn og strengi úr Tafelmusik
eftir Telemann. Fyrir tveimur ár-
um flutti Bachsveitin í Skálholti
„Concerto per viola í A-dúr eftir
ítalska tónskáldið Giuseppe Tart-
ini (1692-1770). Nú er komið að
hinum konsertinum sem Tartini
samdi sem ekki er fiðlukonsert.
Þetta er víólukonsert samkvæmt
titli höfundarins. Að þessu sinni
leika tvö horn með ásamt strengj-
unum og bassacontinuo-röddinni.
Á laugardag flytja Júlía
Traustadóttir og Hildur Heim-
isdóttir tónleika með yfirskriftina
Bæn í baðstofunni. Þær leika og
syngja íslenska sálma með undir-
leik langspils. Síðar sama dag
flytur Bachsveitin í Skálholti dag-
skrá með þýskri og ítalskri
strengjatónlist frá 17. öld.
Á sunnudaginn endurtekur
Bachsveitin í Skálholti dagskrá
sína frá deginum áður.
Morgunblaðið/Brynjar Gauti
Sumartónar Sumartónleikar Skálholts halda áfram um helgina. Bach-
sveitin í Skálholti ætlar m.a. að spila ítölsk og þýsk lög frá 17. öld.
Ítalskir og þýskir
tónar í Skálholti
Myndlistarkonan
Þórdís Erla
Zoëga opnar í
dag sýninguna
Veggteppi í
kaffihúsinu
Mokka við Skóla-
vörðustíg. Um
sýninguna segir
Þórdís: „Mottur
og teppi hafa yf-
irleitt huggulegan blæ yfir sér og
minna á heimilislíf. Þær má nota í
ýmsum tilgangi, til dæmis sem
bænamottur eða við aðra andlega
iðkun. Einnig eru þær tengdar
hjátrú og má þar nefna hið goð-
sagnakennda töfrateppi sem á að
geta flogið þegar manneskja sest á
það.“ Þórdís sýndi í júlí verkið
„Fjöruteppi“ á listahátíðinni
LungA á Seyðisfirði, verk samsett
úr steinum sem hún málaði í mis-
munandi litum og finna mátti í
fjöruborðinu. Verkið eyddist smám
saman þar sem sjórinn hreif stein-
ana með sér og afmáði öll ummerki
um að átt hefði verið við eitthvað í
fjörunni, eins og Þórdís lýsir því.
Verkin sem Þórdís sýnir á Mokka
eru syrpa teikninga og skírskotar
sú syrpa til heimþrár, heimilislífs
og íhugunar, að sögn Þórdísar.
Teikningarnar eru unnar í anda
vefnaðarlistar, ofnar úr fínum
þráðum með síendurtekinni hreyf-
ingu teiknarans sem starfar í anda
vefara. Þórdís hlaut BFA-gráðu í
fyrra frá listaháskólanum Gerrit
Rietveld í Amsterdam og hefur tek-
ið þátt í fjölda sýninga hér á landi
og erlendis.
Veggteppi
í Mokka
Þórdís Erla Zoëga
Veggteppi Hluti af einni teikninga
Þórdísar af veggteppum.