Morgunblaðið - 08.01.2014, Síða 28

28 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 8. JANÚAR 2014
✝ Olgeir MárBrynjarsson
fæddist 30. júlí
1981. Hann lést á
líknardeild Land-
spítalans 28. des-
ember 2013.
Olgeir er sonur
hjónanna Brynj-
ars Olgeirssonar,
f. 13. nóvember
1954, og Guðnýjar
Bergdísar Lúð-
vígsdóttur, f. 9. júní 1956.
Sonur Olgeirs er Brynjar Jón
Olgeirsson, f. 30. júlí 2011,
barnsmóðir hans er Sóley Sig-
urborg Jónsdóttir, f. 18. nóv-
ember 1985. Systkini Olgeirs
eru Lúðvíg Brynjarsson, f. 26.
apríl 1978, maki hans er
Kristín Hallgrímsdóttir, f. 10.
janúar 1982, og
eiga þau tvö
börn, Jakob Jó-
hannes og Guð-
nýju Ósk. Ást-
hildur Ósk
Brynjarsdóttir, f.
4. október 1987,
maki hennar er
Andri Freyr Stef-
ánsson, f. 23. apr-
íl 1983, sonur
þeirra er Tristan.
Olgeir vann alla sína tíð við
sjómennsku og síðastliðin sex
ár hefur hann verið á skuttog-
aranum Sturlaugi hjá HB
Granda.
Útför hans fer fram í dag,
8. janúar 2014, frá Guðríð-
arkirkju í Grafarholti, og
hefst athöfnin kl. 15.
Að skrifa minningargrein um
barnið sitt sem skyndilega er
kippt út úr lífinu í blóma lífsins er
hræðileg lífsreynsla sem skilur
eftir sig ör á sálinni.
Olgeir var miðjubarn okkar og
er missir systkina hans mikill þar
sem þau voru alla tíð mjög sam-
rýnd og pössuðu þau vel hvert
upp á annað.
Elsku litli Binni hans sem er
bara tveggja og hálfs árs er orð-
inn föðurlaus, en þeir sáu ekki
sólina hvor fyrir öðrum. Olgeir
fékk son sinn í þrítugsafmælis-
gjöf og sagði hann þá í gríni að nú
myndi enginn muna eftir hans af-
mælisdegi, bara Binna degi.
Olgeir var skemmtilegur
frændi sem frændsystkini hans
elskuðu og sá hann til þess að þau
ættu öll Manchester-búning, en
við kölluðum það heilaþvott í
gríni.
Eftir að Olgeir veiktist var
ákveðið að hann og Maggi æsku-
vinur hans færu til Manchester á
leik og má eiginlega segja að
hann hafi notað sína síðustu
krafta til að fara þessa ferð og
enginn mannlegur máttur gat
komið í veg fyrir það þrátt fyrir
hversu alvarleg veikindi hans
voru orðin.
Elsku Binni litli, okkar hlut-
verk er að segja þér hvað þú áttir
yndislegan pabba sem elskaði þig
út af lífinu og litlu frændsystkini
sín einnig.
Minning þín mun lifa með okk-
ur, elsku strákurinn okkar, við
elskum þig.
Hvíl í friði.
Mamma og pabbi.
Að ég sitji núna fyrir framan
tölvuna og sé að skrifa þessa
grein er eitthvað sem maður átti
ekki von á fyrir nokkrum mán-
uðum. En svona geta hlutirnir
gerst hratt.
Elsku besti bróðir minn, það
er margt sem mig langar að rifja
upp, æskuminningar frá Tálkna-
firði, okkar fyrstu skref sem ung-
ir menn, allt það sem við höfum
þvælst saman á sjó, öll okkar
samtöl og margt fleira. Ég gæti
sagt margar frábærar og
skemmtilegar sögur, margar sem
má segja og aðrar ekki … En ég
ætla bara að segja eina stutta og
sú er um frábæran bróður,
frænda, son, mág, sem var allur
af vilja gerður að vera til staðar
fyrir sína, hjálpa og elska og um-
fram allt vera bara til staðar.
Hvað ég mun sakna þess að geta
ekki tekið upp símann og hringt í
þig til að tala um allt og ekkert,
enda hittumst við eða töluðum
hvor við annan daglega …
Minning þín mun alltaf vera til
staðar hjá mér, hvað ég mun
sakna þín mikið, elsku besti bróð-
ir minn. Þú varst ekki bara minn
eini bróðir heldur varstu minn
besti vinur líka.
Þú ert kominn á betri stað og
við sjáumst síðar.
PS. Mundu að taka frá flotta
húsið við hliðina á þér.
Þinn bróðir og besti vinur,
Lúðvíg Brynjarsson.
Elsku bróðir minn.
Það er ekkert sem undirbýr
mann undir þá sorg sem það er að
missa bróður sinn, stóra klettinn
sem þú varst, alltaf að passa upp
á litlu systur.
Hugur minn leitar til baka, til
æskuslóðanna, Tálknafjarðar,
þar sem við fjölskyldan bjuggum.
Allar minningarnar sem tengjast
þér og Lúdda á trillunum á sjó,
ófáar pitsur sem keyptar voru,
kynntir fyrir mér tölvur og tölvu-
leiki, pollaferðir á ameríska drek-
anum, og að sjálfsögðu endalaus
ást á firðinum fagra.
Þegar við urðum eldri fór sam-
band okkar að verða nánara og
betra, við vorum alltaf yndislega
góðir vinir og leituðum hvort til
annars með ýmis vandamál og ég
gat alltaf verið viss um að fá hrein
og bein svör frá þér. Þegar eitt-
hvað bjátaði á varst þú alltaf til
staðar fyrir mig. Minnist þess
þegar við tókum oft rúnt á Mözd-
unni, hlustandi á tónlist, ég að
draga þig í búðir, eða einfaldlega
bara að fá okkur eitthvað gott að
borða.
Þú varst alltaf svo góður við
frændsystkini þín, alltaf svo ynd-
islegur við hann Tristan litla sem
lítur svo upp til þín. Varst fljótur
að leggja honum línurnar í fót-
boltanum og ýta undir íþróttaiðk-
un hjá honum.
Þú átt stóran sess í hjarta
mínu, sem og elskulegi Binni litli
sem fæddist á afmælisdaginn
þinn fyrir tveimur árum, hann
mun alltaf fá að vita hvaða mann
pabbi hans hafði að geyma og það
má segja að litli sólargeislinn
þinn muni fylla líf okkar af gleði
og góðum minningum um þig.
Hann er yndislegur drengurinn
sem þú átt.
Allt eins og blómstrið eina
upp vex á sléttri grund
fagurt með frjóvgun hreina
fyrst um dags morgunstund,
á snöggu augabragði
af skorið verður fljótt,
lit og blöð niður lagði, –
líf mannlegt endar skjótt.
(Hallgrímur Pétursson)
Síðustu mánuðir einkenndust
af veikindum, veiki sem hefur
tekið svo mörg líf og það má með
sanni segja að þú hafi barist eins
og hetja allan tímann. Skap þitt
og þrjóska komu greinilega í ljós.
Elsku Olli, stóri bróðir minn,
sjómaðurinn mikli sem áttir
margt eftir, sem tekinn var of
fljótt frá okkur, þín verður sárt
saknað. Tími veikinda er búinn
og ég veit að það hefur verið tekið
vel á móti þér á himnum.
Sofðu nú blundinum væra,
blessuð sé sálin þín hrein.
Minningin, milda og tæra,
merluð, í minningar stein.
Þín systir,
Ásthildur Ósk.
Elsku Olli.
Við kveðjum þig með söknuði
en þökkum um leið að þjáningum
þínum sé lokið.
Undanfarna mánuði höfum við
varið með þér meiri tíma en mörg
undanfarin ár og kynnst full-
orðna Olla betur, húmoristanum,
pabbanum Olla sem þráði það
mest að lifa það lengi að sonur
hans myndi muna eftir honum,
litli Binni sem þú fékkst í þrítugs-
afmælisgjöf. Við munum halda
minningu þinni á lofti við hann,
elsku Olli, öllum stundum , því
hann hefur mikið misst.
Þú hefur staðið þig ótrúlega í
baráttunni og aldrei kveinkað
þér, gast sem betur fer verið mik-
ið heima enda foreldrar þínir ein-
stakt fólk og staðið á vaktinni all-
an sólarhringinn, alveg ótrúlega
sterk.
Við eigum eftir að sakna þín
sárlega, elsku Olli, nýi nágrann-
inn okkar í Hamravíkinni.
Elsku Binni litli, Guðný, Binni,
Lúddi, Ásthildur og fjölskyldur
innilegar samúðarkveðjur
Hvíldu í friði, elsku frændi.
Fjölnir og Ingibjörg.
Elsku hjartans Olgeir minn,
nú eru kvalirnar farnar frá þér og
þú kominn á annan stað þar sem
örugglega hefur verið tekið á
móti þér af fólki því sem þér hef-
ur staðið nærri. Fyrir vestan vor-
um við kölluð af sumum „tyggjó-
fjölskyldan“ og hefur mér þótt
vænt um það, sérstaklega í seinni
tíð, við vorum þarna fyrir vestan,
fjölskylda, samhent og með and-
litið ofan í málum hvert annars.
Ég man að sjálfsögðu árið 1981
þegar þú komst í heiminn og hef
fylgst með þér alla tíð síðan því
mikill samgangur hefur verið á
milli okkar fjölskyldna. Snemma
kom í ljós hversu sterkur karakt-
er þú varst og hvað fjölskyldan
þín skipti þig miklu máli. Vinátta
ykkar bræðra var einstök og veit
ég að hann bróðir þinn á eftir að
sakna síns besta vinar lengi, ekki
voruð þið Lúðvíg bara bræður og
vinir heldur einnig vinnufélagar
til margra ára á togara, svo þegar
veikindi þín komu upp nú í haust
þá kom í ljós hversu góða systur
þú átt og vinátta ykkar systkina
allra órjúfanleg með öllu. Ekki er
hægt að gleyma foreldrum þínum
sem vakin og sofin hafa tekið þátt
í þessari baráttu þinni sem tap-
aðist svo hörmulega. Drengnum
þínum, honum Brynjari Jóni,
sem varð tveggja ára í sumar og á
sama afmælisdag og þú, verður
að sjálfsögðu haldið upplýstum
um föður sinn af ömmunni og afa,
nafna sínum, ásamt þeim Ásthildi
og Lúðvíg, systkinum þínum.
Ég er óendalega þakklátur
fyrir að hafa getað kvatt þig dag-
inn áður en þú fórst frá okkur, því
ekki gat ég verið í kistulagning-
unni þinni, elsku Olgeir minn, því
ég var lagður inn á sjúkrahús og
komst því ekki. Það sýndi sig í
þessari baráttu þinni, elsku Ol-
geir, hversu mikill jaxl þú varst,
en varðst að lokum að játa þig
sigraðan fyrir þessum óboðna vá-
gesti. Elsku Guðný systir mín,
elsku Binni mágur minn, elsku
systkini Lúðvíg og Ásthildur, og
vinurinn sanni að vestan, skips-
félagar og allir ættingjar, nú eru
kvalirnar hans Olgeirs ekki til
staðar lengur og nú stöndum við
„tyggjófjölskyldan“ þétt saman
og höldum hvert utan um annað,
fyrir Olgeir.
Þinn frændi,
Birgir Freyr Lúðvígsson.
Mig langar að minnast elsku-
legs frænda míns Olgeirs, eða
Olla eins og hann var alltaf kall-
aður, með nokkrum orðum. Sum-
arið 1982, þá 14 ára gömul, var
mér boðið inn á heimili ykkar
vestur á Tálknafirði og var þá við
vinnu í frystihúsinu hálfan dag-
inn og hinn helminginn að líta eft-
ir þér og Lúðvíg, bróður þínum,
meðan mamma ykkar var við
vinnu. Þú rétt eins árs gamall.
Frá fyrstu stundu var ég boðin
velkomin og leið mér það vel hjá
ykkur að ég kom reglulega í
nokkur ár á sumrin. Þið Lúðvíg
urðuð svolítið eins og „litlu bræð-
ur“ mínir sem mig, sem yngsta
barni, langaði alltaf að eiga. Síðar
kom Ásthildur inn í myndina og
saman mynduðuð þið fimm þessa
yndislegu fjöldskyldu sem þið er-
uð. Systkinakærleikurinn svo
áberandi mikill og þið bræður svo
ótrúlega samrýmdir alla tíð. Fal-
leg, traust og kærleiksrík fjöl-
skylda sem ber fullkomna virð-
ingu hvert fyrir öðru. Ég minnist
þess líka þegar þú varst búinn að
stofna þína eigin fjölskyldu og
kynntir mig fyrir syni þínum
Brynjari Jóni, svo uppfullur af
stolti að það var unun að sjá.
Hann eignaðist þú á þrítugsaf-
mælisdaginn þinn og ekki gerði
það þig minna stoltan. Elsku Olli,
heimurinn er fátækari án þín.
Fólk eins og þú gefur okkur hin-
um svo mikið. Ég man ekki eftir
þér öðruvísi en glöðum dreng í
góðu skapi, með hárbeittan og
skemmtilegan húmor, örlítið
kaldhæðinn þó, harðjaxl með gott
hjartalag. Þú varst ekki með
neitt óþarfa vesen og það var gott
að vera nálægt þér.
Ég kveð þig með sorg í hjarta,
en trúi að nú sért þú á góðum
stað, veikindin yfirstaðin og þér
líði betur. Elsku Guðný, Binni og
fjölskyldan öll. Góður sonur, fað-
ir, bróðir, mágur og frændi, góð-
ur drengur, er fallinn frá. Við
sem eftir lifum getum velt fyrir
okkur tilgangi þessa lífs, þegar
fólk fellur frá í blóma þess en
svörin eru ósköp rýr. Er ekki
betra fyrir okkur að trúa því að
héðan hverfum við til einhverrar
annarrar víddar þar sem vel er
tekið á móti okkur af þeim sem
farnir eru á undan. Þannig langar
mig að trúa því að þú sitjir nú í
góðu yfirlæti með ömmu þinni og
afa og fleirum, jafnvel einhverj-
um sem þú ert fyrst að kynnast
núna.
Almættið gefi ykkur styrk,
elsku fjölskylda.
Guðný Leifs.
Elsku Olgeir minn. Leiðir okk-
ar lágu saman þegar ég kynnist
systur þinni síðastliðið vor og
þrátt fyrir stutt kynni finnst mér
ég hafa þekkt þig og alla fjöl-
skylduna lengur en það. Þú varst
einstaklega góður faðir og varðir
öllum stundum með Binna þín-
um, svo mikið sem þú gast, og er
hann einstakur eins og þú. Hetju-
lega barðist þú í veikindum þín-
um og sýndir þar þinn ótrúlega
sterka karakter, jákvæður og
bjartsýnn í gegnum þetta allt til
enda.
Ég er þakklátur fyrir tímana
sem við áttum saman og kveð þig
með miklum söknuði.
Andri Freyr Stefánsson.
Nú er stríðinu þínu lokið. Þú
barðist eins og hetja með miklu
æðruleysi og ert þú nú laus við
kvöl og pínu. Þú skilur eftir stórt
skarð í lífum okkar.
Ég elskaði þig eins og bróður,
þú varst alltaf svo góður við mig
og börnin mín og ekki annað
hægt en að elska þig. Það síðasta
sem þú sagðir við mig nokkrum
klukkutímum áður en þú skildir
við var svo ekta þú. Þú misstir
sko ekki húmorinn í þessu stríði.
Ég kvaddi þig með þeim orð-
um að ég myndi sjá þig daginn
eftir en þú svaraðir því ekki, eins
og þú hafir vitað að þú myndir
kveðja okkur þá nótt.
Ég var ekki nógu dugleg að
heimsækja þig síðustu dagana en
ég var svo hrædd um að þú
myndir sjá hræðsluna í augum
mínum enda kallaðir þú mig po-
ker face Dídí, vissir alltaf hvernig
mér leið. Hef aldrei vitað eins
þrjóskan og duglegan baráttu-
mann.
Nú er ég viss um að þú sért á
betri stað og þar hafi ástvinir þín-
ir tekið á móti þér, amma, afi og
Beggi þinn.
Fáir hafa reynst mér jafn vel
og þú. Síðustu skipti sem við hitt-
umst varst þú ekki spar á knús og
kossa sem er frekar ólíkt þér og
eru það ómetanlegar minningar
sem ég mun ætíð geyma.
Minning þín er mér ei gleymd;
mína sál þú gladdir;
innst í hjarta hún er geymd,
þú heilsaðir mér og kvaddir.
(Káinn)
Ég mun gera mitt besta að
gæta bróður þíns og skal líta eftir
Binna litla og segja honum allar
fallegu og fyndnu sögurnar um
þig.
Við elskum þig og munum allt-
af varðveita þína minningu í
hjörtum okkar.
Ó, vef mig vængjum þínum
til verndar, Jesús hér,
og ljúfa hvíld mér ljáðu,
þótt lánið breyti sér.
Vert þú mér allt í öllu,
mín æðsta speki’ og ráð,
og lát um lífs míns daga
mig lifa’ af hreinni náð.
Tak burtu brot og syndir,
með blóði Jesú minn.
Og hreint mér gefðu hjarta
og helgan vilja þinn.
Mig geym í gæslu þinni,
mín gæti náð þín blíð.
Að frið og hvíld mér færi,
hin fagra næturtíð.
(Magnús Runólfsson)
Kristín Hallgrímsdóttir.
Olgeir Már
Brynjarsson
Við viljum minn-
ast elskulegs afa
okkar með nokkrum orðum. Í
okkar æsku bjuggu afi og amma
á Fálkagötu í Vesturbænum.
Þangað var alltaf gott að koma.
Afi fór mjög oft með okkur systk-
inin út á róló í hverfinu. Hann fór
líka með okkur niður á Ægisíðu
og sýndi okkur hvar sjómenn
komu að landi hér áður fyrr og
fræddi okkur um störf þeirra, t.d.
hvernig þeir verkuðu fiskinn. Afi
átti nokkra hatta og göngustafi.
Það brást ekki að við systkinin
fengum að leika okkur með hlut-
ina. Hann spilaði við okkur bæði
ólsen-ólsen og veiðimann og
Bjarni Jóhann man eftir að hafa
oft horft á þýska fótboltann með
afa sínum. Afi kallaði Jónu Krist-
ínu oftast „Litla ljósið mitt“ og
Hannes
Þorkelsson
✝ Hannes Þor-kelsson fæddist
í Reykjavík 23. júlí
1935. Hann lést á
hjúkrunarheim-
ilinu Grund 16. des-
ember 2013 og var
útförin gerð frá
Háteigskirkju 7.
janúar 2014.
eru þau orð núna
sérstaklega falleg í
minningu hans.
Hann dvaldi síðustu
9 ár á dvalar- og
hjúkrunarheimilinu
Grund og við minn-
umst þess að hann
æfði boccia af mikl-
um krafti. Við sáum
hann eitt sinn æfa
með liði sínu á
Grund og þá fékk
Bjarni Jóhann að spila með og
gerði afa sinn mjög stoltan. Afi
fór með boccia-liði sínu að keppa í
Hveragerði. Það var á þeim árum
sem við bjuggum þar með
mömmu. Afi var í hjólastól en gat
staðið upp úr honum og stuðst við
stafi. Aðstoðarmaður afa, sem
var ungur maður, talaði mjög
hlýlega um hann og það var
gagnkvæmt. Þeir voru miklir vin-
ir og göntuðust saman. Alma Lóa
og Jóna Kristín fóru að horfa á
afa sinn keppa og það þótti hon-
um vænt um. Við minnumst afa
okkar með miklum hlýhug og
munum varðveita minningar um
hann í hjörtum okkar.
Bjarni Jóhann, Alma Lóa
og Jóna Kristín.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma, langamma og langalangamma,
ÁSTA ÞÓRGERÐUR JAKOBSDÓTTIR,
Hlíf,
Ísafirði,
lést á Heilbrigðisstofnun Vestfjarða, Ísafirði,
fimmtudaginn 2. janúar.
Útför hennar fer fram frá Ísafjarðarkirkju
laugardaginn 11. janúar kl. 11.00.
Stefán Haukur Ólafsson,
Guðrún Ásbjörg Stefánsdóttir, Tryggvi Sigtryggsson,
Stefán Haukur Tryggvason, Guðbjörg Gísladóttir,
Jakob Ólafur Tryggvason, Hanna Mjöll Ólafsdóttir,
Heiðrún Tryggvadóttir, Fjölnir Ásbjörnsson,
Ásta Tryggvadóttir, Paul Fuller,
langömmu- og langalangömmubörn.
✝
Elskulegur eiginmaðurinn minn, faðir, tengda-
faðir, afi og langafi,
EGILL GUÐMAR VIGFÚSSON
Sautjándajúnítorgi 1,
Garðabæ,
áður Seli í Ásahreppi,
Rangárvallasýslu,
lést á blóðlækningadeild Landspítalans
mánudaginn 6. janúar.
Útför fer fram frá Garðakirkju laugardaginn 18. janúar kl. 13.00.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Landspítalann en
fjölskyldan þakkar hlýhug starfsfólks 11-G.
Sigríður Guðrún Skúladóttir,
Friðrik Egilsson,
Fanney Egilsdóttir, Vífill Sigurjónsson,
Skúli Egilsson, Zina Egilsson,
Harpa Vífilsdóttir, Árni Þorvarðarson,
Vilhjálmur Egill Vífilsson, Alexandra Einarsdóttir,
og barnabarnabörn.