Fréttir - Eyjafréttir - 26.02.1998, Side 6

6
Fréttir
Fimmtudagur 26. febrúar 1998
LESENDABREF Krakkar í 8. K.B. Hamarsskóla

Bréfritarar, f.u. Hörður Snær Pétursson, Gísli Stefánsson, Sigurjón Viðarsson,
flmdís Ösk Atladéttir, Snorrí Páli Snorrason, Erna Úsk Grímsdóttir og Gísli Böðuar
Guðmundsson.
Til skipulagsnefndar:
Asimarteso" Af loðnu og öðrum
iudeQi fiskum
Til íþrótta-og æskulýðsráðs:
Fábreytt félagslíf
Okkur langar til að koma á tfamfæri hvað félagslíf unglinga héma er fábrotið.
Það er þemavika hjá okkur í skólanum núna og þemað er vímuvamir. Ef
unglingar hefðu eitthvað að gera á daginn og á kvöldin væm kannski minni
líkur á því að þau lentu í eiturlytjum. Þess vegna viljum við benda á nokkuð
sem gæti kannski komið í veg fyrir þetta.
Félagsaðstaðan gæti verið betri og bíóið mætti hafa sýningar oftar en aðra
hverja helgi. Leikfélagið mætti setja oftar upp leikrit og reyna að hafa
sýningar alltaf í gangi.
Einnig mætti bæta sundlaugina með stökkpalli, rennibraut og fleim.
Við viljum einnig benda á að ef yrði sett upp lítil verslunarmiðstöð héma
með nokkmm tískuvöruverslunum, kaffihúsi og fleiru myndi bæjarlífið
gjörbreytast héma í Vestmanneyjum.
Arndís Ósk Atladóttir,
Erna ósk Grímsdóttir.
Mikil skátahátíð var haldin um
síðustu helgi í tilefni af sextíu ára
afmæli skátafélagsins Faxa. Þetta
er tólfta árið í röð sem þessi dagur
er haldinn hátíðlegur með messu,
útiveru og skemmtiatriðum.
Páll Zóphóníasson segir að
dagskráin hafi gengið mjög vel og
enginn hafi látið snjókomu og
þungt færi á sig fá. „Það voru allir
eins og kálfar að vori.“
Páll segir að dagurinn hafi
byrjað á því að skátar söfnuðust
saman við skátaheimilið og gengið
þaðan fylktu liði til Landakirkju,
þar sem skátamessa hafi farið
fram að viðstöddu miklu
fjölmenni. „Eg hugsa að með
foreldrum og velunnurum hafi
verið vel á annað hundrað manns í
kirkjunni, en kannski ekki alveg
eins margir í skálanum í
Skátastykkinu, þar sem haldin var
skemmtun að afiokinni messu.“
Hann segir að fjörutíu skátar
hafi verið vígðir í kirkjunni, þar af
tuttugu ylfingar og tuttugu skátar.
„Að lokinni messu var gengið
suður í Skátastykki. Þar voru
atriði úr sögu félagsins rifjuð upp
auk þess sem ýmis skemmtiatriði
voru sett á svið fyrir gesti. Einnig
voru starfandi og eldri skátar
heiðraðir. Veitt voru sjö
heiðursmerki, Þórshamarinn til
eldri skáta sem eru í beinu starfi og
til bakhjarla skátastarfsins í
Vestmannaeyjum, en auk þess
fengu tuttugu og fjórir
skátaforingjar skipunarbréf, þar
af tuttugu flokksforingjar og fjórir
sveitaforingjar.“
Páll segir að allt hafi gengið vel á
þessum merka afmælisdegi og
gestum verið boðið upp á kakó og
vöfilur sem síungar skátastúlkur
sáu um.
Skátar létu ekki snjókomu
og erflða færð standa í uegi
fyrirbuíað minnast
invndarlega 60 ára
afmælisFax&Hérsjást
beir ganga til kirkju.
Crossbrautinn
Við eru tveir strákar í Hamarsskóla og okkur langar til koma með smá tillögu.
Við óskum eftir því að crossbrautin sem var uppi á Nýja hrauni verði
endurbyggð. Ef það yrði gert væri gott að hafa skúr eins og var einu sinni til að
geyma hjólin í. Nú er mikil tjölgun á hjólum hér í bænum, bæði stórum Endoro
hjólum og skellinöðrum, þess vegna er þörfin meiri nú.
Ef þið lagfærið crossbrautina, þá losnið þið við hjólin úr miðbænum og bætið
úr brýnni þörf fyrir okkur, því crossbrautin var paradís hjólapeyja í
Vestmannaeyjum.
Við vitum að það eru miklu fleiri en við tveir sem yrðum ánægðir ef þetta yrði
að raunveruleika.
Fyrir hönd hjólapeyja,
Gísli og Hörður
Skátafélagið Faxi 60 ára:
Velheppnuð
afmælisdagskrá
Þá hefur blessuð loðnan haldið innreið sína til
Eyja. Þó svo að enn sé hávetur þykir skrifara
það alltaf merki um vorkomu að fara á
bryggjuna og anda að sér þeim frjósemisilmi
sem fylgir hrygningartíma þessa smávaxna
fisks. Japanir munu mjög sammála skrifara í
þessum málum, alla vega hvað varðar frjó-
semina en þar eystra munu loðnuhrogn talin
allra meina bót sé eitthvað sem á bjátar í
ástalífinu. Enn hafa íslendingar ekki tileinkað
sér þann sið japanskra að snæða loðnu svo
nokkru nemi enda oft verið seinir á sér að nýta
eigið sjávarfang sér til matar. Til að mynda svalt
fólk heilu hungri fremur en að leggja sér til
munns skelfisk sem rak á fjörur. Karfi þótti
lengi vel ekki mannamatur og nokkum tíma
voru íslendingar búnir að veiða humar áður en
þeim datt sjálfum í hug að leggja sér hann til
munns. Þá man skrifari þá tíma til sjós þegar
fyrsta verkið var að aflokinni hífingu að ráðast á
skötuselinn og fleygja honum fyrir borð. Síðan
eru ekki nema rétt um 25 ár og ævinlega man
skrifari eftir skelfingarsvipnum á einum mætum
skipstjóra hér í bæ og skrifari var matsveinn hjá
um tíma. Þá var borinn fram steiktur skötuselur
í kvöldverð og skipstjórinn sagðist ekki leggja
sér slíkan ódrátt til munns, lét sér nægja
súpudisk. Aðrir unt borð kvörtuðu ekki enda
ekki ástæða til og nú þykir þessi fyrrum ódráttur
einhver mest munaðarvara í sjávarfangi sem
þekkist.
En loðnan er sem sagt komin og þar með
lifnar yftr bænum. Þó svo að einhver
vandkvæði séu með frystingu til að byrja með,
er bara að vona að það lagist. Alla vega eru
bræðslurnar komnar á fullt. Þetta mun verða
síðasta vertíðin sem gúanóreyk leggur yfir
byggðarlagið. Nokkuð er síðan hætti að rjúka í
gúanóinu innfrá og nýi búnaðurinn sem settur
verður upp hjá FES á þessu ári á að koma í veg
fyrir að reyk leggi frá vinnslunni. Það ætti
flestum að verða gleðiefni. Skrifari hefur um
mörg undanfarin ár amast yfir gúanóreyk enda
veit hann að efni í honum eru lítt heilsubætandi,
sérstaklega fyrir þá sem þjást af sjúkdómum í
öndunarfærum. Því gleðst hann ásamt öðrum
yfir því að brátt muni þetta liðin tíð. Þó þykist
hann undir niðri ftnna til þess að hann muni á
vissan hátt sakna gúanóreyksins, það hefur verið
svo órækt merki þess að hjólin séu farin að
snúast þegar reyk hefur tekið að leggja frá
bræðslunum. En likast til verður sá söknuður
ekki langvinnur.
Það sem skrifari hefur hvað mestar áhyggjur
af þessa dagana er hver framvindan verður í
verkfallsmálum sjómanna. Sem kunnugt er
ffestuðu sjómenn verkfalli fram í mars og kornu
þar með í veg fyrir lagasetningu á alþingi.
Skipuð var nefnd til að reyna að finna lausn á
þessum deilumálum en skrifari hefur enn ekki
heyrt frá þeim ágætu mönnum og satt best að
segja efast hann um að þeir þremenningar muni
vinna einhver stórafrek á þeim tíma sem þeim er
skammtaður þó svo að þar séu hinir mætustu
dugnaðarmenn á ferð. Það sem þeim er falið að
leysa er bara svo einstaklega erfitt að jafna mætti
því við kraftaverk ef þeim tækist það. Skrifara
þykir sennilegast að felldur verði einhvers konar
Salómonsdómur í þessu deilumáli, dómur sem
líklegast er að allir verði hundóánægðir með. En
er á meðan er og meðan friður ríkir er bara að
vona að menn róti upp loðnunni og hún verði í
því ástandi að japönskum dugi hún við þeim
kvillum sem á þá herja annað slagið. Svo vona
auðvitað allir að úr deilumálum rætist og
vinnufriður fái að ríkja til sjós og lands.Sigurg.