Fréttir - Eyjafréttir - 15.10.1998, Síða 17

Fimmtudagur 15. október 1998
Fréttir
17
Að kanna
hið óþekkta
Sýningarsalurinn í Listaskólanum er nýttur til hins ýtrasta, bæði gólf og veggir. Verk Guðjóns eru fyrirferðarmikil og hví
kemur stærð salarins sér uel.
Laugardaginn 4. október sl.
opnuðu þrír myndlistarmenn
sýningu í gamla vélasalnum
vestan við Listaskóla Vest-
mannaeyja. Það eru þeir Jón
Óskar, Guðjón Bjamason og
Bjami Sigurbjömsson sem
sýna verk sín, en þetta er
jafnframt þeirra fyrsta sýning í
Vestmannaeyjum. Sýningin er
hluti sýningar sem sett var upp
í Hafnarborg, menningar-
miðstöð Hafnaríjarðar og mun
hún fara héðan til New York.
Verður að teljast mikill fengur
fyrir myndlistarlíf í Eyjum að
fá þessa sýningu til
Vestmannaeyja.
Mevmtvm
Jón Oskar nam við Myndlista- og
handíðaskóla íslands og síðar við
School of Visual Arts í New York.
Hann hefur haldið á þriðja tug sýninga
á Islandi og víðar um heim og tekið
þátt í fjölda samsýninga. Verk hans er
og að fínna á söfnum á Islandi,
Skandinavíu og Bandarfkjunum.
Guðjón Bjarnason nam myndlist
við Rhode Island School of Design og
School of Visual Arts í New York.
Hann hefur haldið fimmtán einkasýn-
ingar á Islandi, Bandaríkjunum,
Frakklandi Noregi og Bretlandi. Hann
hefur einnig tekið þátt í fjölda sam-
sýninga heima og erlendis og á verk á
söfnum víða um heim.
Bjami Sigurbjömsson stundaði nám
við Myndlista- og handíðaskóla Is-
lands og síðar við San Fransisco Art
Institute og lauk þaðan MFA gráðu
árið 1995. Hann hefur haldið einka-
sýningar og tekið þátt í ýmsum sam-
sýningum í Bandarikjunum og á
íslandi.
Sýningin ber yfirskriftina „Við
mörk málverksins". Sú vísbending
sem felst í þessu heiti er mjög svo
lýsandi fyrir efnistök og vinnubrögð
listamannanna. Listamenn hafa löng-
um farið fram á ystu nöf í viðleitni
sinni til að tjá hugmyndaheim sinn og
túlka veruleikann. Sérstaklega hin
síðari ár hefur jafnvel mátt kenna
ákveðinnar upplausnar þeirra viðteknu
miðla sem listamenn hafa unnið með
og ekki síður en hugmyndanna sem
að baki liggja. Málverk er ekki lengur
málverk, heldur mynd af málverki á
einhverjum stigum þess útfært í allt
annan miðil en hina hefðbundnu olíu á
striga. Ahorfandinn er því oft settur í
þá aðstöðu að taka sér nýja stöðu og
endurmeta sinn eigin veruleika og það
sem listamaðurinn er að miðla hverju
sinni. I þessu felst viss áhætta eins og
ævinlega í hvers kyns könnunnum á
hinu óþekkta. Þeir þrír listamenn sem
nú sýna í sýningarsal listaskólans hafa
tekið þessa áhættu og fara mjög svo
óhefðbundnar leiðir í þessari viðleitni
sinni.
BjAmi
Bjami Sigurbjömsson er yngstur
þeirra þriggja. Hann málar óhlut-
bundnar myndir sínar á akrýlplötur,
þar sem áhorfandinn getur gengið í
kringum málverkið og kynnt sér fyrstu
„pensil“strokumar öðmm megin og
þær síðustu frá hinni hliðinni. Menn
spyrja sig því gjaman hvar byrjar
myndin og hvar endar hún. Þannig
má segja að í huganum mótist
ákveðinn hringferill, sem er endalaus í
sjálfu sér, en að sama skapi ferill innan
þess flatar sem listamaðurinn markar
sér. Bjarni notar einnig röntgen-
myndir sem hann fellir inn í myndir
sínar, þar sem má sjá ýmis lífræn
form mannslíkamans. Þannig bera
myndir hans í sér tilvísun til mannsins
og gagnsænur tilveru hans.^ Hann er á
floti í skipulögðu kaosi. An þess að
vilja túlka þennan myndheim á
táknsæjan hátt fyrir stöðu mannsins í
heiminum væri kannski nær að túlka
myndverkin sem viðleitni til þess að
meta stöðu mannsins í málverkinu og
gagnvart því sem slíku. Þannig
gengur maðurinn inn í hringferilinn
sem felst í málverkinu og verður hluti
af því. Og sá sem er hluti af einhveiju
getur ekki skorast undan, heldur
verður að taka afstöðu. Mörk
málverksins eru því kannski ekki í
miðlinum og verkinu sjálfu heldur í
huga áhorfandans. Eitt þrfvítt ntálverk
í kolli áhorfandans, eða einn þrívíður
skúlptúr í málverki augans.
GviÖjÓM
Guðjón Bjamason sýnir bæði gólf-
skúlptúr og óhlutlægar myndir. Guð-
jón hefur beitt mjög óhefðbundnum
aðferðum við að útfæra hugmyndir
sínar í málverk og skúlptúr. Líkt og
Bjami, leikur Guðjón sér á mörkum
málverksins og þrívíðra hugmynda.
En um leið eru myndir Guðjóns í
vissum skilningi náttúmmyndir, vegna
þess hversu sköpunarferli þeirra er
nátengt því ferli sem á sér stað í
hringrás náttúmnnar. Maðurinn er þó
aldrei langt undan að skaka sínum
skömngi í sköpunarverkið, sérstaklega
vegna þess hvemig Guðjón vinnur
skúlptúra sína. Hann smíðar krossa úr
járni, sem hann síðan leggur út í
náttúmna og sprengir með dínamíti.
Brotunum raðar hann síðan eftir
ákveðnu kerfi í sýningarsalinn.
Skúlptúrar Guðjóns em því leitin að
því óvænta, líkt og náttúran er
duttlungafull og raðast síðan í kerfí
sem maðurinn reynir að skilgreina og
brjóta undir sig, reynir Guðjón slíkt
hið sama. Fyrir trúaðan mann væri
þetta kannski guðlast; að lista-
maðurinn setji sig í fótspor guðs að
skapa heim og raða honum síðan
samaneftireiginhöfði. Allt um það,
því að í því myndferli sem Guðjón
hefur tileinkað sér felst og ákveðinn
eyðingarmáttur, ekki síður en í nátt-
úmnni sjálfri. Enn er listamaðurinn
því á ystu nöf í stöðugri leit sinni að
formi og innihaldi. Myndir Guðjóns,
sem hanga á veggjum sýningarsalarins
eiga sér gmnn í sambærilegu ferli og
skúlptúramir, því hann hefur sett liti á
striga og síðan látið strigann veðrast
úti í náttúmnni í nokkra daga. Síðan
hefur hann beygt málverk náttúmnnar
undir þá fagurfræði sem honum hentar
hverju sinni. Þannig spila myndirnar
vel á móti skúlptúrunum jafnt í lit og
formi og kallast á við áhorfandann um
merkingu.
)ón ÓsIgm*
Jón Oskar er vel þekktur fyrir flenni-
stórar portraitmyndir sínar sem hann
hefur málað af þekktum mönnum úr
myndlistarheiminum. Hann er samur
við sig í stærð mynda sinna, en að
sama skapi hafa portraitin minnkað á
fletinum og máðst út í hringiðu grárra
tóna. Mótífið er og ekki lengur þekkt-
ar persónur heldur hinn síkviki trúður
sem á sér mikla og langa sögu í
myndhefð vesturlar.da. Hann hefur
hins vegar tapað litskrúðugu yfir-
bragði sínu og tjáir svipbrigði sín í
einhverju sem er mitt á milli þess að
vera portrait og uppleystur veruleiki.
Jón Oskar sýnir líka smærri myndir
þar sem andlit trúðsins er endurtekið,
eða öfugt, þar sem veruleiki mál-
verksins gleypir andlitið, en vísunin er
þó ætíð til staðar í hvoru tveggja
heima málverksins og hinnar
kunnuglegu myndar trúðsins. Jón
Óskar vinnur stóiu verkin á tréplötur
sem hann þekur mörgum lögum og
minnir á árhringi trésins, eða jarðlög,
sem hlaðist hafa upp. Þannig setur
tíminn mark sitt á myndir Jóns Óskars
sem hleður upp hverju laginu af öðru
þar til ekkert er eftir, nema málverk af
hugmynd um eitthvað sem var.
Sýning þeirra félaga er eins og áður
segir í gamla vélasalnum vestan við
Listaskólann og er gengið inn frá
Græðisbraut. Vegna tæknilegra vand-
kvæða tókst ekki að hafa sýninguna
opna í síðustu viku og er beðist vel-
virðingar á því. Sýningin mun verða
opin frá kl 14:00 til 18:00 á fimmtu-
degi til sunnudags, en lokað mánu-
daga, þriðjudaga og miðvikudaga.
Sýningunni lýkur sunnudaginn 25.
október. Listamennirnir vilja einnig
koma á framfæri þakklæti til bæjar-
yfirvalda fyrir lánið á salnum og
velvilja íjteirra garð. Einnig vildu þeir
þakka Ahaldahúsi Vestmannaeyja,
Vélsmiðjunni Völundi, umboðsmanni
Olís í Eyjum og Heildverslun H.
Sigurmundssonar sérstaklega fyrir
hjálpsemi og aðstoð við uppsetningu
sýningarinnar.
Bjarni er yngstur beirra hriggja. Hann málar óhlutbundnar
myndir sínar á akrýlplötur, þar sem áhorfandinn getur gengið í
kringummáluerkið
Guðjón sýnír bæði gólfskúlptúr og óhlutlægar myndir. Guðjón
hefur beitt mjög óhefðbundnum aðferðum uið að útfæra
hugmyndir sínar í máluerk og skúlptúr.
Jón Úskar er uel þekktur fyrir flennistórar portraitmyndir sínar
sem hann hefur málað af þekktum mönnum úr mynd-
listarheiminum.