Fréttir - Eyjafréttir - 10.02.2000, Page 6

6
Fréttir
Fimmtudagur 10. febrúar 2000
Tónleikar Yuri og Vadim:
Afdalaberangur og
harmónikkuheimurinn
Yuri ogVadim Fjodorov í áhættuatriðinu mikla sem tókst eins og að drekka vatn eða segjum rauðvín.
Þriðjudaginn 2. febrúar fengu
Eyjamenn sérlega ánægjulega
heimsókn, þegar hinir heimsþekktu
rússnesku harmónikkutvíburar,
Yuri og Vadim Fjodorov héldu
tónlcika í sal Tónlistarskóla Vest-
mannaeyja. Góð mæting var á tón-
leikana og ber að kasta nokkru lofi
á þá Eyjamenn sem sinntu þessu
framtnki fyrir að leggja við hlustir,
jafnt þeim sem stóðu að tón-
leikunum og ekki síður þeim sem
mættu, enda enginn svikinn af
þessum snillingum nikkunnar.
Efnisskrána byggðu þeir upp á
ferðalagi um harmónikkuheiminn og
komu víða við, allt frá Rússlandi með
viðkomu í Finnlandi, Frakklandi,
Þýskalandi og Argentínu. Lagavalið
var því fjölbreytt, allt frá léttum
völsum og polkum til þyngri og
stundum dramatískra tangóa úr smiðju
Astor Piozzolla.
Undirritaður hefur ekki verið mikill
unnandi harmókkiutónlistar, eins og
hún hel'ur gjaman verið kynnt í
harmónikkuþáttum Ríkisútvarpsins í
gegnum tíðina. Fékk maður þá ævin-
lega á tilfinninguna að harmónikku-
tónlist væri bara fyrir gamalt fólk í
torfbæjum sem sótti dansleiki í ein-
stæðingsleg félagsheimili á berangri í
afdölum. En á tónleikunum kom ber-
sýnilega í ljós að nikkan hefur miklu
meiri og ijölbreyttari möguleika en að
túlka íslenskan útnárakúltúr; kreppta
bændamenningu íslenska og síldar-
planastemmningu. Hins vegarhef ég
oft á tíðum getað unað mér við
harmónikkutónlist að Ríkisútvarpinu
slepptu, því nikkan hefur verið aðal í
ýmsri þjóðlagatónlist og skemmst að
skreppa yfir til frænda vorra Ira,
einnig fóm framsæknir tónlistarmenn
í rokkbransanum að brúka nikkuna í
lögum sínum og breytti það að
sjálfsögðu afstöðunni til þess gamal-
gróna hljóðfæris.
Um tæknilega kunnáttu Yuri og
Vadims verður ekki farið mörgum
orðum hér, en ljóst að yfirburðir þeina
og kunnátta á hljóðfæri sín er með
ólíkindum, kom einnig á óvart þegar
Yuri tók upp munnhörpu sem hann
lék á af ekki minni innlifun. Einnig
voru þeir mjög skemmtilegir og
fræðandi í kynningum sínum á milli
laga og ekki síður þegar þeir útskýrðu
hvernig „Veronikkumar" þeirra væm
uppbyggðar og hvílík galdratæki þeir
væm með á milli handanna.
Það sem margir biðu eftir var hið
klassíska áhættuatriði þegar Yuri setti
glas með rauðvíni upp á nikku sína,
batt fyrir augun og lék á nikkuna með
miklum belghristingi. Var markmiðið
að ekki slettist úr glasinu meðan hann
spilaði. Lýsir það miklu næmi fyrir
hljóðfærinu að geta haft slíka stjóm og
vald á hljóðfærinu, að ekki sé minna
sagt, enda var hver dropi innanglass í
flutningi hans. Minnti þessi athöfn þó
kannski öðmm þræði á sirkusatriði, en
allt um það skapaði það eftirvæntingu
og ekkert nema gott um það að segja,
að brjóta aðeins upp dagskrána, með
undarlegum uppátækjum.
Benedikt Gestsson
NýfÆddir________
* Vestmannaeyingar
Þann 23. desember eignuðust Helga Hauksdóttir og Hafþór Þorleifsson
dóttur. Hún vó 16 merkur og var 52 cm að lengd. Hún hefur fengið
heitið Urður. Hún fæddist á fæðingardeild Landsspítalans. Ljósmóðir
var Laufey Ó. Hilmarsdóttir. Fjölskyldan býr í Garðabæ.
Þann 9. nóvember eignuðust Þómnn Andrésdóttir og Rúnar Ingvarsson
dóttur. Hún vó 12 merkur og var 49 cm að lengd. Hún hefur verið
skírð Sigríður Inga. Hún fæddist á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri.
Þann 18. desember
eignuðust Karitas
Þórisdóttir og
Gunnar Þór
Bjamason dóttur.
Hún vó 15 merkur
og var 53 cm að
lengd. Hún hefur
verið skírð Selma
og með henni á
myndinni er frændi
hennar Benóný
Þórisson. Hún
fæddist á
fæðingardeild
Landsspítalans.
Fjölskyldan býr í
Árósum
Af jarðgöngum
Eitt helsta málið sem snýr að Vestmannaeyjum
þessa stundina, fyrir utan vandræði í fjármálum
og uppbyggingu íþróttamannvirkja, er hvort
ráðast eigi í að bora göng milli lands og Eyja.
Þetta er raunar ekki nýtt af nálinni, lengi vel
hafa menn látið sig dreyma um beina tengingu
við meginlandið. Skrifara minnir að fyrir
rúmum tíu árum haft Ámi Johnsen hreyft því á
alþingi að kanna möguleika á jarðgöngum milli
lands og Eyja. Það fékk ekki mikinn hljóm-
grunn, gott ef menn hlógu bara ekki að þessari
vitleysu, bæði innan þings og utan. Nú er Ámi
ekki að því þekktur að láta hlæja að sér óum-
beðið og ekki heldur aðgeföst upp, fái hann ein-
hverja flugu í höfuðið. I fyrra tók hann sig til og
flutti á ný þessa tillögu, nokkuð endurbætta. Og
nú fór svo að enginn hló, a.m.k. ekki margir, og
málið er komið á fulla ferð.
Hér er einungis verið að kanna möguleikana og
tæknilega séð á þetta að vera hægt enda hefur
tækni í gerð jarðganga fleygt mjög fram á síðari
ámm. Aftur á móti er það kostnaðarhliðin sem
óneitanlega vefst fyrir mönnum. Hér er nefni-
lega um að ræða tölur sem ekki hlaupa á
milljónum eða hundruðum milljóna heldur
milljörðum. Talið er að kostnaðurinn geti orðið
um einn milljarður á hvem kílómetra og þegar
um er að ræða göng sem em ríflega 20 kíló-
metrar að lengd þá er auðvelt að reikna hvað
svona fyrirtæki kostar. í bæjarfélagi, sem
nýlega er búið að fá afkomuviðvörun vegna
slæms fjárhags (það mun þýða á mæltu máli að
vera með allt niður um sig) þætti því eðlilegast
að sleppa því að hugsa um slíka framtíðar-
drauma, a.m.k. á næstu misserum.
En auðvitað er í lagi að láta sig dreyma og
kannski er þessi draumur ekki svo fjarlægur
þrátt fyrir allt. Kostnaður við gerðjarðganga fer
lækkandi með hverju árinu sem líður, t.d. munu
nýjustu jarðgöng Norðmanna vera komin niður
fyrir hálfan milljarð hver kílómetri. Og sé hægt
að sýna fram á að þetta sé hagkvæmt (eins og
Hvalfjarðargöngin hafa gert) þá breytist málið
nokkuð. Það er nefnilega ekki það sama að
leggja almannafé í framkvæmdir sem ekki skila
arði og að verja því til einhvers sem sannanlega
skilar sér aftur. Ýmsir útreikningar benda til
þess að göng milli lands og Eyja kæmu til með
að borga sig.
Ekki eru allir á eitt sáttir um þessar
spekúlasjónir. Skrifari hefur heyrt margar
úrtöluraddir, þar af nokkrar frá vitringum sem
halda því fram af eigin hyggjuviti að ekki sé
hægt að bora göng milli lands og Eyja og verði
aldrei hægt. Slíkir vitringar hafa verið uppi allt
frá því sögur hófust. T.d. var Kólumbus sérlega
varaður við að reyna að sigla vestur um haf, það
væri nefnilega ekki hægt. Brautryðjendur í flugi
fengu sömu afgreiðslu, þetta væri ekki hægt. Og
svo kom í ljós að þetta var alveg hægt.
Önnur tegund spakvitringa hefur líka á orði að
þetta sé með öllu óþarft, það sé alveg nógu gott
að hafa daglegar ferðir með Herjólfí upp í
Þorlákshöfn og flug þegar veður gefur. Við
höfum ekkert við meira að gera. Svo er líka til
enn ein tegundin sem sér einungis vonda hluti í
nánari tengingu við meginlandið. Sá hópur taldi
t.d. daglegar ferðir Herjólfs milli lands og Eyja
eitthvert það versta sem konúð hefði fyrir menn-
ingu Eyjamanna.
Skrifari hefur oft haldið því fram að íhaldssemi
sé dyggð en afturhaldssemi ódyggð. Skrifari vill
nefnilega flokka það undir afturhaldssemi þegar
menn vilja stoppa og segja: „Nú höfum við það
svo gott að við höfum ekki við meira að gera,
það er líka allt of dýrt.“ Hefði alltaf verið
hlustað á þessar raddir væmm við sennilega enn
að dorga á áraskipum og kveða rímur við
kertaljós.
Nú er skrifari kominn vel yfir miðjan aldur,
seinni hálfleikur er hafinn hjá honum. Hann veit
ekki hvort sér muni endast aldur og heilsa til að
fara um göng upp á fastalandið. Það skiptir enda
ekki máli. Hann er þess alveg fullviss að göng
eiga eftir að koma á milli lands og Eyja.
Spumingin er ekki hvort, heldur hvenær.
P.s. Rétt svona af því að skrifari er áhugamaður
um íslenskt mál. Það hefur stundum vafist fyrir
fólki hvemig eigi að beygja orðið „göng,“ hvort
tala eigi um gangagerð eða gangnagerð.
Eignarfallið af göng er „ganga“ og því er rétt að
tala um gangagerð. Aftur á móti tölum við um
þá sem smala fé af fjalli sem „gangnamenn.“
Þeir fara nefnilega í göngur sem er allt annar
handleggur en göng.
Sigurg.