Fréttir - Eyjafréttir - 04.05.2000, Qupperneq 14

14
Fréttir
Fimmtudagur 4. maí 2000
Myndlistarvor íslandsbanka í Vestmannaeyjum: Birgir Andrésson, Ólafur Lárussoi
Laugardaginn 6. maí verður opnuð þriðja
sýningin á Myndlistarvori íslandsbanka í
Vestmannaeyjum. Að þessu sinni verður
samsýning myndlistarmannanna Birgis
Andréssonar, Ólafs Lárussonar og Kristjáns
Guðmundssonar, en með þeim kemur einnig
listamaður, sem verður nokkurs konar
leyninúmer sem upplýsist á opnuninni.
Þremenningarnir eru með þekktustu
myndlistarsonum landsins um þessar mundir
og því mikill fengur fyrir Eyjamenn að fá að líta
verk þeirra augum. Sýningin verður opnuð kl.
17.00 laugardaginn 6. maí og lýkur
sunnudaginn 14. maí. Sýningin er opin frá
kl. 14.00 til 18.00. Lokað virka daga.
*
Olafur Lárusson:
Vandræðatímar
eru unaðslegir
ÓLAFUR segir að ekki sé hægt að tala um neitt megininntak í verkum sínum í gegnum tíðina. -Það er
ekki hægt og hafðu það eftir mér.
Ólafur Lárusson hefur unnið
jöfnum höndum málverk og
skúlptúr og er að sýna í fyrsta skipti
í Eyjum. Hann á nokkur tengsl við
Vestmannaeyjar, því að afi hans,
Ólafur Lárusson, var héraðslæknir
í Vestmannaeyjum í eina tíð.
„Það eru rætur í Vestmannaeyjum,“
segir Ólafur. „Afi minn bjó í Eyjum í
æði mörg ár þannig að fjölskylda mín
hefur alltaf litið á sig sem Vest-
mannaeyinga, einhverra hluta vegna.
Við erum ekkert Vestmannaeyingar
frekar en aðrir að því leyti að mínu
áliti. Hins vegar er ég ættaður úr
Skaftafellssýslu og af Suðurlandi,
samt sem áður vilja allir kenna sig við
Vestmannaeyjar, kannski er það vegna
útsýnisins til Eyja. Sjálfur kom ég
hingað síðast 1963.“
Hefurðu einhverja landshyggðar-
pólitík í myndlist?
, Jú kannski. Bara einhvem veginn
þegar ég sit héma við gamla kirkju-
garðinn við Suðurgötuna og horfi á
klámfengna þrestina á morgnana æpa
og góla, þá verð ég miður mín að
komast ekki út á land. Þú ættir að sjá
þrestina héma, hvemig þeir djöflast,
þeir klæmast héma á morgnana og
það er ekkert venjulegt. Þá langar mig
út í greddulegt vorið.“
Ólafur segir að ekki sé hægt að tala
um neitt megininntak í verkum sínum
í gegnum tíðina. „Það er ekki hægt og
hafðu það eftir mér.“
En hvað œtlarðu að sýna Vest-
mannaeyingum. ?
„Ég verð með eitthvað í ramma.
„Póstmodemiskan punktisma". Er
þetta ekki rosalega ábúðarmikið.“
„Jú,“ segi ég. „Það er að minnsta
kosti súbstans í því, eins og Biggi
myndi segja, en af hverju póst-
modemiskur," bæti ég við.
„Ég hef ekki hugmynd um hvað
póstmodernismi er, en það er mikið
talað um hann. Punktismi er hins
vegar bara punktar. Maður gerir einn
punkt og svo býr maður til annan, þá
er hann orðinn ismi. Og ef þú býrð til
þann þriðja, þá er hann orðinn póst.
Ég veit hins vegar ekki hvort ég á að
kalla þetta málverk eða teikningar, eða
hvort þetta er einhvers staðar á
grensunni."
Er einhver hugmyndafrœði sem liggur
þung að baki myndum þínum?
„Heyrðu Benni. Þú mátt ekki
spyija mann svona, vegna þess að
svarið er ekki til. Ert þú með tón-
eyra? Ég er ekki með tóneyra og
myndir þú þá spyrja mig hvort ég væri
með tóneyra? Ég er lítill fflósóf."
Ólafur segir að það sem er að gerast
í myndlist á íslandi í dag finnist
honum hundleiðinlegt. „Mér frnnst
einhvem veginn að allir séu í ein-
hveijum vandræðum. Það er einhver
mikill vandræðagangur í myndlistinni,
sem kann hins vegar að vera undanfari
einhvemar sprengingar. Hins vegar er
unaðslegt að vera myndlistarmaður á
slíkum vandræðatímum. Sko, það em
ekki til betri tímar en svona vand-
ræðatímar."
KRISTJÁN segir að reynsla sín af að sýna í Eyjum sé fín. „Á fyrri sýningunni seldum við ekki neitt, en
í seinna skiptið seldum við þrjár eða fjórar myndir.
Kristján Guömundsson getur því
miður ekki verið viðstaddur opnun
sýningar þeirra þremenninganna,
vegna þess að hann mun verða í
Basel í Sviss, þar sem hann mun
opna sýningu sama dag og í Eyjum.
Honum finnst það leiðinlegt að
þessar sýningar skyldu stangast á, en
við því sé ekkert að gera. Hann ætlar
að sýna Vestmannaeyingum ljóð á
sýningunni, en segir þau ekki íslensk.
„Nei þetta em ekki íslensk ljóð. Það
er amerískt, þýskt, og sænskt ljóð sem
ég ætla að sýna. Ég yrki nú mest á
erlendum málum og mest afskaplega
óþjóðlegt. Birgir Andrésson sér um
þjóðlegu deildina. Hins vegar er þetta
afskaplega prútt allt saman. Mér
finnst þægilegast að yrkja á tungu-
málum sem ég skil ekki. Ég yrki til
dæmis dálítið á tyrknesnsku og
finnsku.“
Hvernig skilarðu þessum Ijóðum í
myndum þínurn?
„Þetta er texti og litaljóð og allt
tengist þetta meira og minna hvað
öðm. Sumt meira og annað minna, en
eins og ég segi eru þetta litaljóð og
fjalla um liti. Þessi ljóð eru fjölþrykk
(multiple) og gefin út í tuttugu ein-
tökum hvert, en eiga þó ekkert skylt
við grafík. En myndimar em unnar
með plasti á ál. Ég hef sýnt þessi Ijóð
erlendis, en aldrei á Islandi fyrr.“
Myndlistin fyrir þér og hvernig þú
tjáir hana, geturðu skilgreint það á
einhvem hátt?
„Gamalt vinnumottó hjá mér, ef þú
vilt fá það, er: - Mynd skal stefnt til
heilla-. Er þetta ekki svolítið vfldnga-
legt. Kannski skarast þama deildir
okkar Bigga að einhveiju leyti.“
Nú hafið þið Birgir sýnt nokkuð
saman áður og ekki síst í Vest-
mannaeyjum?
Kristján Guðmundsson:
Mynd skal stefnl
„Við höfum sýnt mest saman í
Vestmannaeyjum held ég. Skýringin
á því er líklega sú að Birgir er svo
mikill Vestmannaeyingur. Hann
þóttist þekkja þama hvem mann, en
svo held ég að hann hafi bara þekkt
einn mann í Eyjum, Sigurð í Húsavík.
Jú og eitthvað þóttist hann kannast við
Áma Johnsen. Ég held að það séu
þessir tveir sem hann lagði traust sitt
á, en ég veit ekki hvemig það er í
dag.“
Kristján segir að reynsla sín af að
sýna í Eyjum sé fín. „Á fyrri sýning-
unni seldum við ekki neitt, en í seinna
skiptið seldum við þrjár eða fjórar
myndir. En það var fátt á fyrri sýn-
ingunni, þó kom einhver einstaklingur
á þá sýningu og hann gerði sig
líklegan til að kaupa myndir af Birgi.
Birgir varð svo ánægður að hann
hljóp út og keypti handa honum
humar, en svo varð ekkert af mynda-
kaupunum, enda var maðurinn
kannski ekki alveg með á nótunum,
en þetta var fallegt hjá Bigga, enda
góður drengur."
Hefur þú eitthvað velt fyrir þér
myndlist á landsbyggðinni annars
vegar og Reykjavík og heiminum hins
vegar?
„Nei ég hef ekki gert mikið af því.
Ég hef nú samt sýnt svolítið úti á landi
og sýni reglulega í Slunkaríki á
ísafirði, það er mitt fasta plan fyrir
utan Reykjavík.“
Þú dvelur líka nokkuð reglulega á
Hjalteyri við Eyjafjörð ekki satt?
„Jú ég reyni að fara þangað
nokkrum sinnum á hveiju á sumri.
Ég er svo sem ekki í neinni hringiðu
heimsins í henni Reykjavík, ekkert
meira en aðrir. Þegar ég kom til
landsins frá Hollandi flutti ég í þetta
hús á Hjalteyri, fyrir rúmlega tuttugu
ámm og bjó þar í þijú ár með konu og
börn. Síðan hef ég notað þetta sem
sumardvalarstað að mestu leyti. Hins
vegar veit ég ekki hvort ég vinn
eitthvað meira að myndlist þar en
annars staðar. Það skiptir engu máli
íyrir mig hvar ég er þegar ég vinn að
myndlist. Ég bara leysi þau mál sem
liggja iyrir, eins og þessi sýning núna
í Vestmannaeyjum. Ég segi já takk
og þá verð ég að hafa eitthvað til þess
að senda þangað. Það er ekkert flókn-
ara en það. Það hefur ekkert vægi í
sjálfu sér hvar ég sýni, eða hvar verk
mín verða til. Ég fer ekki að gera
einhveijar Isafjarðarmyndir eða Vest-
mannaeyjamyndir sérstaklega.“
En er einhver munur á því að sýna á
Islandi og í útlöndum?
„Nei, í raun og veru ekki. Mér
finnst nú samt í raun ekkert auð-
veldara að sýna á heimavelli en í
útlöndum. En mér finnst yfirleitt ekki
erfitt að sýna og ég geng yfirleitt ekki
í gegnum miklar sálarkvalir við
sýningarstand. Ef ég hef einhvem
fyrirvara með hvað til stendur er ég
yfirleitt búinn að ákveða í stómm
dráttum hvað ég ætla að sýna.“
Kristján segir að hann sé ekkert
hallur undir einhveija isma í myndlist