Fréttir - Eyjafréttir - 06.02.2003, Qupperneq 17

Fimmtudagur 6. febrúar 2003
Fréttir
17
Vestfirðingar fengu líka aðstoð í
formi sölu þeirra á Orkubúi Vestfjarða
til ríkisins. Peningamir voru m.a.
notaðir til að greiða niður félagslega
íbúðakerfið sem hefur reynst okkur
þungur baggi. Er það eitt af stóm
málunum hér sem þarf að ná lendingu
í og þar verður ríkið að koma inn í.
Hvað getum við nýtt í
náttúrunni?
En hvað er það í náttúmnni sem við
getum nýtt betur? Það er ótalmargt en
í ljósi þess að nú em 30 ár frá upphafi
Heimaeyjargossins þarf að fylgja eftir
þeirri athygli sem það hefur fengið í
tjölmiðlum. Menn hér þurfa líka að
vera í startholunum þegar kemur að
goslokaafmælinu þann 3. júlí nk. Þá
má búast við íjölmenni af fastalandinu
þar sem gamlir Eyjamenn verða
ömgglega í meirihluta. En gosið eitt
og sér er löngu hætt að selja Vest-
mannaeyjar sem ferðamannastað sem
er okkar framtaksleysi að kenna. Það
sem gera þarf er að taka saman það
sem helst höfðar til ferðamanna. Má
þar nefna gosið sjálft, hraunið og
Eldfellið, hraunhitaveituna sem var
einstök í heiminum, hraunkælinguna
sem markaði tímamót í baráttunni við
bráðið hraun og svo þyrfti að grafa
niður á eins og eitt hús. Það gæti orðið
okkar Pompei. Ef vilji er fyrir hendi er
hægt að byrja strax á þessu ári og
verði þetta kallað átaksverkefni er
hægt að fá peninga til verksins frá
Atvinnuleysistryggingasjóði.
Ef áfram er haldið með náttúmna
má nefna fuglalífið sem þegar dregur
hingað þúsundir ferðamanna á hvetju
ári. Auðvitað verður að taka tillit til
fuglanna þegar ferðamenn em annars
vegar en hér er smáuppástunga; af
hverju ekki að gera gönguleið að
lundabyggðinni austan í Höfðanum?
Það er lítill vandi og er ömgglega ekki
víða í heiminum hægt að bjóða upp á
aðgang að náttúmlegri lundabyggð
eins og þama.
Af því að minnst er á Höfðann, af
hverju er ekki dustað rykið af hug-
mynd þeirra Sigurgeirs Schevings og
Jóa Listó um að auglýsa Stórhöfða
sem sem mesta rokrass í heimi? Það er
ekki lítil upplifun fyrir stórborgarbúa
að geta státað af því að hafa komið á
þann stað á jarðarkringlunni þar sem
vindar blása hressilegar en víðast hvar.
Svo maður minnist ekki á það ef hægt
er að sýna skírteini þessu til stað-
festingar þegar heim er komið. Ég
held að fyrir marga séu fjögur, fimm
eða sex vindstig nægilegt til að finna
og upplifa þá ógnarorku sem býr í
vindinum.
Fleiri valkostir
Úteyjamar em líka vannýttar sem
valkostur fýrir ferðamenn sem hingað
koma. Væm margir ömgglega tilbúnir
að borga væna fúlgu fyrir ferð t.d. í
Elliðaey, Bjamarey eða Álsey. Þetta
verkefni mætti vinna í samráði við
handhafa veiðiréttar í eyjunum sem
em alltaf höfðingjar heim að sækja.
Sama má segja um gönguferðir um
Heimaey þar sem Dalfjallið, Háin.
Klifið, Heimaklettur, Miðklettur og
Ystiklettur gætu verið spennandi
kostur fyrir ferðamenn. Hér er hug-
mynd að enn einu átaksverkefninu
sem em leiðsögumenn með ferða-
menn um Heimaey á meðan verið er
að byggja upp þessa starfsemi. Áður
hefur hér í blaðinu verið minnst á
Tyrkjaránið og sögu Guðríðar Símon-
ardóttur sem er einstök í Islands-
sögunni. Hana mætti segja undir
merkjum menningartengdrar ferða-
mennsku. Sviðið er að nokkm leyti
tilbúið þar sem Skansinn og umhverfi
hans er annars vegar. Þama er mögu-
leiki á átaksverkefni.
Þetta er það sem kemur upp í
kollinn í fljótu bragði sem hugsanleg
viðbót við það sem fyrir er. Til að ná
meiri árangri þurfa aðilar í ferða-
þjónustu að snúa bökum saman og
fyrsta skrefið gæti verið að fá hingað
áhrifafólk í íslenskum ferðamanna-
iðnaði til að fara yfir með heima-
mönnum hvar möguleikamir liggja og
hvar má gera betur. Bæði er að glöggt
er gestsaugað og betur sjá augu en
auga.
Hvemig er að vera unglingur
í Eyjum?
Er leiðinlegt að vera unglingur í Vest-
mannaeyjum? Þetta er spuming sem
við hin eldri þurfum að leggja fyrir
okkur og svarið getur verið bæði já og
nei. Öflugt íþróttalíf hefur löngum
verið aðal Vestmannaeyja og krakkar
sem stunda einhverja íþrótt hafa nóg
að gera og hafa ekki ástæðu til að láta
sér leiðast. En ekki em allir í íþróttum
og það er sá hópur sem þarf að huga
að.
I dag vinnur áhugahópur að því að
finna hentugt húsnæði undir unglinga-
hús í anda Gamla apóteksins á Isafirði
sem er vímulaust kaffihús með ýms-
um afþreyingarmöguleikum. Það var
reist með aðstoð Rauða krossins og
fyrir helgi var skrifað undir samning
um að dómsmálaráðuneytið og félags-
málaráðuneytið leggi rekstri Apó-
teksins lið næstu þtjú árin.
Ýmsar hugmyndir hafa komið upp
um húsnæði og nú er verið að skoða
hús við Vestmannabrautina. Staðurinn
er góður en spuming hvort húsið sé
ekki of lítið en þá em líka aðrir
möguleikar í stöðunni.
Þeir sem unnið hafa að málinu hér
em sammála um að ekki sé eítir neinu
að bíða og þama verður bærinn að
koma að ásamt Rauða krossinum og
fleimm. Skýrsla um vímuefnaneyslu
ungs fólks í Vestmannaeyjum, sem
greint var frá í Fréttum í síðustu viku,
undirstrikar þörfina. í Hávamálum
segir að maður sé manns gaman og
það á líka við unglingana. I skýrslunni
segir að vínveitingastaðir og eftirlits-
laus heimapartý séu þar sem krakkar
neyta helst áfengis. Mikið er um önnur
fíkniefni þar sem krakkamir koma
saman í heimahúsum eða annars
staðar án eftirlits. Þarf að bregðast
strax við og stór liður í forvornum er
vímulaust ungmennahús. Þar getur
unga fólkið fengið félagslega útrás
undir eftirliti en ungmennahúsið þarf
að vera okkur öllum til sóma en ekki
einhver bráðabirgðalausn.
Einn liður í að bregðast við fækkun
í bænum er að unga fólkið sé ekki að
farast hér úr leiðindum. Myndarlegt
vímulaust ungmennahús gæti verið
svarið við því að ekki verði eins
leiðinlegt að vera ungur í Eyjum og
stunda ekki íþróttir.
Víða eru tækifærin
Aftur að atvinnumálunum sem skilj-
anlega eru mikið í umræðunni þessa
dagana vegna vaxandi atvinnuleysis.
Ingi Sigurðsson, bæjarstjóri, vill hlúa
að því sem fyrir er ekki síður en að
horfa til nýrra atvinnutækifæra. Þetta
má henda á lofti og velta fyrir sér
hvort fyrirtæki og stofnanir sem hér
em geti ekki skotið styrkari stoðum
undir reksturinn með samvinnu í
einhverri mynd.
Fyrir skömmu var í Morgunblaðinu
sagt frá verkefni, kennt við Janus, sem
er verið að þróa og á að hjálpa fólki til
að komast út í lífið á ný eftir erfið
veikindi og alvarleg slys. Starfsemin
er þegar komin í gang og í viðtölum
við forsvarsmenn og fólk sem notið
hefur þjónustunnar kom fram að
árangurinn er þegar mjög góður. Það
kom fram að vilji er til þess að víkka
út starfsemina og er m.a. horft út á
landsbyggðina. Væri ekki kjörið
tækifæri fyrir bæinn, með fþrótta-
miðstöðina, Sjúkrahúsið og Hressó að
taka höndum saman og sjá hvort þama
er möguleiki á nýsköpun í atvinnu-
lífinu. I þessu sambandi má minna á
orð Drífu Hjartardóttur alþingismanns
sem sagði að í Noregi væri þekkt að
sjúklingar væm sendir í endurhæfingu
á sjúkrahús úti á landi eftir aðgerðir á
dýmstu sjúkrahúsunum.
Hugmyndin, Vestmannaeyjar
íþróttabær, er rædd á góðum stundum
en enn bólar ekkert á vilja til að koma
henni í framkvæmd. Aðstaðan og
kunnáttan er fyrir hendi og þar gætu
Hressó, íþróttamiðstöð og Sjúkrahús
og jafnvel Framhaldsskólinn og IBV
komið að verkefninu.
Framhaldsskólinn í hættu?
í máli Baldvins Kristjánssonar, skóla-
meistara, á fundi með stéttarfélögum
og þingmönnum fyrir skömmu kom
fram að nemendum hefur fækkað það
mikið að hann óttast um framtíð
skólans. Það er skelfileg tilhugsun að
Framhaldsskólinn gæti innan skamms
heyrt sögunni til og að ungir Eyja-
menn verði að sækja sína framhalds-
menntun annað.
Eitt mesta áfall sem skólastarf hér í
bæ hefur orðið fyrir var þegar Stýri-
mannaskólinn leið undir lok. Það var
líka mikið áfall fyrir bæinn að ungir
menn alls staðar af á landinu hættu að
koma hingað til að nema skipstjóm-
arfræði. Nú gæti verið færi á að ná
hingað hluta af kennslu í sjávarútvegs-
fræðum.
Sú breyting er að verða á að
sjávarútvegurinn er sjálfur að taka að
sér það nám sem greinin þarf á að
halda. Það væri mikill aumingja-
gangur ef hluti þess kæmi ekki til
Vestmannaeyja því hér er bæði að-
staða og þekking fyrir hendi. Legg ég
til að nú þegar verði skipuð nefnd til
að kanna möguleika á að fá hingað
slíkt nám og um leið að rykið verði
dustað af skýrslu sem Lúðvík Berg-
vinsson, alþingismaður, lét gera um
möguleika á námi í sjávarútvegs-
fræðum í Vestmannaeyjum.
Samtaka nú
Hér hefur verið farið yfir víðan völl og
ýmsir möguleikar nefndir sem gætu
bæði íjölgað atvinnutækifæmm hér og
aukið fjölbreytnina sem er ekki síður
mikilvægt. Sumt er stolið, annað
staðfært og í einstaka tilfellum örlar
kannski á frumlegri hugsun greinar-
höfundar. Hvað af þessum hugmynd-
um em raunhæft get ég ekki dæmt um
en í sumum þeirra felast kannski
tækifæri sem em þess virði að vera
skoðuð.
En orð em til alls fyrst og nú er svo
komið að gera verður þá kröfu til
bæjarfulltrúa að þeir einhendi sér í að
vinna að framfömm hér í bæ. Þar
verða llokkspólitískir hagsmunir að
víkja fyrir hagsmunum Vestmanna-
eyja. Þama þurfa þingmenn líka að
koma að en síðast en ekki síst þurfa
Eyjamenn að koma sér upp úr tára-
dalnum og grípa þau tækifæri sem
fyrir hendi eru.
I upphafi var minnst á þá Gulla og
Halla sem gengu fram fyrir skjöldu
svo tryggt væri að Eyjamenn næðu
ríkjandi meirihluta í Vinnslustöðinni.
Þetta framtak og ekki síst viðhorf er til
eftirbreytni og ætti að efla menn til
dáða því nýr og breyttur hugsunar-
háttur gæti orðið lykillinn að fram-
fömm í Vestmannaeyjum og á þeim
lykli höldum við sjálf.
Sjávarútvegur verður áfram undir-
staðan í Eyjum en sá tími er liðinn að
hann standi hér undir 5000 manna
byggð. Þetta kallar á að bregðast
verður við og til þess þarf pólitískan
vilja. Hann gæti t.d. komið fram í því
að flytja hingað Fiskistofu eins og Ingi
bæjarstjóri hefur nefnt.
O/nar Garðarson,
ritstjórí.
E.s. í samgöngumálum er krafan að
núverandi Herjólfur fari eins margar
ferðir og við þurfum á að halda og
endurreisa þarf flugsamgöngur við
Reykjavík. Á meðan svo er ekki er allt
tal um milljarða fjárfestingu til að
bæta samgöngur við Vestmannaeyjar
hálf hjákátlegt.
E.e.s. Ekki hefur verið minnst á þá
möguleika sem felast í íjarkennslu en
í því sambandi er bent á grein og
viðtöl í miðopnu.