Harmoníkan - 31.05.1990, Blaðsíða 5
/ riti sem var gefið út í tilefni 50 ára afmœlis Félags Islenskra Hljóðfœraleikara er þessi hljómsveit köl/uð
GÖMLUDANSAHLIÓMSVEIT ALDARINNAR. Á myndinni eru standandi taliðfrá vinstri: Sigurður Ólafsson,
Einar B.Waage, Poul Bernhurg, Jónatan Ólafsson og Númi Þorhergsson.
Sitjandi eru feðgarnir Garðar og Jóhannes
Þórðarson sem núna er á
Skagaströnd. Við vorum saman
í "lausabransanum" og voru þá
stundum með menn sem hétu
Pálmi eða Gunnar Jónsson sem
vann hjá Natan og Olsen, en
þeir léku á trommur.
A árunum 1945-6 spilaði ég í
lausamennsku með Karli Jóna-
tanssyni en fór síðan að leika
með Jónatani Ólafssyni í Þórs-
café, það var í kring um 1947.
Eg var svo viðloðandi Þórscafé
til ársins 1956, en var svo eins
og gengur í "lausabissnes"
hingað og þangað.
Sumarið 1949 var ég í síma-
vinnu á Akureyri og spilaði þar
í kring. Oftar en ekki var ég
einn en stundum var með mér
Siggi Valli trommari en hann
spilaði líka á harmoníku.
Annars spilaði ég oftast einn og
það var selt inn á fullu verði þó
það væri bara ein nikka. Böllin
á þessum árum stóðu yfirleitt
frá kl. 10 til 4 um nóttina.
Ég spilaði 1960-64 með
hljómsveit Jónatans Ólafssonar
fyrir hjónaklúbbinn í Keflavík.
Sigurður Ólafsson söng og
Haukur Sighvatsson var á
trommunum.
Það var líka farið mikið
austur fyrir fjall á þessum árum,
ég man að eitt sinni fór ég með
Poul Bernburg til Eyrabakka og
var safnað í hatta til að borga
okkur. Við vorum á
Volkswagen og lentum í snjó
og erfiðleikum á leiðinni heim.
I 20 ár lék ég á hverju sunnu-
dagskvöldi í Ingólfscafé eða frá
1959. Fyrst með Aage
Lorrange eitt kvöld í viku á
"restauration" Við Guðmundur
Hansen tókum svo við af Aage
og síðan var ég með kvöldið
eins og það var kallað. Jónatan
tók svo við, þá Rútur Hannes-
son og seinast Guðni Guðna-
son. Svo má ekki gleyma
Lindarbæ, en þar spilaði ég í 10
ár.
Árið 1946 var ég í símavinnu
upp í Borgarfirði. Ég átti að
spila á balli og fékk ónefndann
tromniuleikara úr Reykjavík
með mér. I auglýsingunni stóð
að Garðar Jóhannesson léki
fyrir dansi en hljómsveit þessa
manns (trommarans) hvíldi, en
hann var einn. Hann hvíldi mig
með því að spila einleik á
trommurnar tvö eða þrjú lög og
kom með Laxfossi uppeftir. Á
leiðinni týndi hann svefn-
pokanum. Það var það versta að
með pokanum fór brjóstbirtan
sem hann og félagar hans sem
komu með honum ætluðu sér.
Oft voru ferðirnar sem
5