Harmonikublaðið - 01.04.2004, Blaðsíða 10

Viðtalið
HARMONIKUBLAÐIÐ
Árni Sigurbjarnarson tónlistarkennari
á Húsavík
Hér kynnumst við lítillega Árna
Sigurbjarnarsyni. Hann fædd-
ist á Húsavík 20. febrúar 1960,
kynntist harmonikunni ungur
að árum, fór til Noregs 16 ára
gamall, dvaldi þar í 7 ár og
nam m.a. við Konservatoriet í
Osló, flutti síðan til Húsavíkur
fór að kenna við Tónlistarskól-
ann og gerðist síðar skólastjóri
þar. Árni varð góðfúslega við
beiðni um að segja frá ýmsu
því sem á daga hans hefur
drifið, skoðun sinni á stöðu
harmonikunnar, nýlegri náms-
skrá ,mismunandi kennslukerf-
um þar sem sitt sýnist hverjum
um aðferðir og loks frá áhuga-
málum sínum og fjölskyldu.
Ég kynntist harmonikunni þegar ég
hóf nám í Tónlistarkóla Húsavíkur, þá 10
ára gamall. Þegar ég var 11 ára fluttist
fjölskyldan í Mývatnssveit. Þrátt fyrir það
hélt ég áfram námi þar til 15 ára aldurs.
Haustið 1976 fluttist ég út til Noregs til
að búa einn vetur hjá systur minni og
mági. Dvölin þar varð lengri en ég ætlaði
í upphafi, eða 7 ár. Þegar ég kom út fór ég
í menntaskóla sem sérhæfði sig í tónlist.
Kennari minn þar'var Jon Faukstad sem
kenndi þá m.a. við Tónlistarháskólann í
Ósló. Hann er núna prófessor við Tónlist-
arháskólann. Að loknum menntaskóla
sótti ég um inngöngu í Konservatoriet í
Ósló og var þá til að byrja með í námi hjá
Toralf Tollefsen. Eftir fyrsta árið sótti ég
um að komast aftur yfir til lons Faukstad
við Háskólann. Ég útskrifaðist svo 1983
eftir 4ra ára nám og fluttist aftur til Húsa-
víkur og byrjaði að kenna við minn gamla
skóla. Árið 1987 hóf ég störf sem skóla-
stjóri og gegni því starfi enn. Ég hef til-
finningu fyrir því að áhugi á námi á harm-
oniku fari vaxandi. í könnun á starfi tón-
listarskóla sem unnin var í fyrra af Félagi
tónlistarskólakennara kom fram að um
280 nemendur eru að læra á harmoniku
og er harmonikan þar f 10. sæti hvað
varðar algengustu hljóðfæri sem kennt er
á innan tónlistarskólanna. Ég hef reyndar
ekki tölur til samanburðar hvað varðar
þróunina undafarin ár. í aðalnámskrá
tónlistarskóla sem tekið hefur gildi er
mælst til þess að nota hljóðfæri með c
gripi við harmonikukennslu hér á landi.
Víða hefur átt sér stað heit umræða um
hvaða kerfi séu best. Þar sýnist sitt hverj-
um og yfirleitt er það þannig að menn
halda á lofti kostum þess kerfis sem þeir
nota sjálfir. Margir eru samt þeirrar skoð-
unar að hnappaharmonikur hafi ákveðna
kosti fram yfir píanóharmonikur. Ég er
sjálur á því að hnappaborðið haf ýmsa
kosti. Það er samt alltaf sá sem spilar
Árni Sigurbjarnarson.
sem skiptir meira máli en kerfið sem við-
komandi notar að mínu mati. Eitt stærs-
ta vandamálið við harmonikukennslu er
hvað hljóðfærin eru dýr. Svipað og með
fiðlu, svo dæmi sé tekið, þarf nemandi
sem byrjar 8-9 ára að læra á harmoniku
að skipta a.m.k. tvisvar um hljóðfæri á
ferlinum áður en hann nær valdi á 4ra
kóra fullorðinshljóðfæri. Þar sem gott
byrjendahljóðfæri kostar á bilinu
100 - 200 þúsund. þá segir það sig sjálft
að það skapar mörg vandamál og nánast
glundroða að hafa mörg kerfi í gangi. Ég
tel því mjög óheppilegt ef kennarar
freystast til að fara þá leið að byggja upp
harmonikukennslu út frá eigin hagsmun-
um. Það er því mikið hagsmunamál að
reyna að samræma hvaða kerfi verða í
notkun hér á landi og má segja að nýja
námskráin hafi lagt línurnar hvað það
varðar. Ég hef farið þá leið að beina byrj-
endum inn á að nota hljóðfæri með
c- gripi. Hafi nemandinn aðgang að öðru
hljóðfæri þegar hann byrjar kenni ég að
sjálfsögðu á það. Ég er þeirrar skoðunar
að kennurum sé eingin vorkunn að þurfa
að kynna sér eða læra fingrasetningu fyr-
ir mismunandi kerfi. Samkvæmt nýju
námskránni er einungis hægt að taka
grunnpróf þar sem einungis er spilað á
standard-bassa (hljómbassa er það víst
kallað). Á mið- og framhaldsprófi þarf að
leika á melódi-bassa (tónbassa). Þessi
háttur er hafður á til þess að nemendum
Stefán Ingi Björnsson, Guðrún Þóra Hallgrímsdóttir, Arnþór Hermannsson.