Harmonikublaðið - 01.04.2004, Blaðsíða 11

HARMONIKUBLAÐIÐ
Viðtalið
standi opin leið í framhaldsnám við er-
lenda hákóla. Þar er víðast hvar gerð
krafa um að spilað sé á hljóðfæri með
konverter-bassa (skiptanlegan bassa með
bæði kerfin). Þetta fyrirkomulag er að
sjálfsögðu umdeilanlegt þar sem það
tekur ekki mikið tillit til aðstæðna hér á
landi. Enn sem komið er spila langflestir
á píanóharmonikur sem hafa einungis
standard-bassa, auk þess sem lítið brot
nemenda hefur framhaldsnám í huga.
Vöntun á heppilegu kennsluefni er líka
mikið vandamál. Það vantar algjörlega ís-
lenskt kennsluefni sem tekur mið af nýrri
námskrá. Það er heldur ekki til mikið úr-
val af hentugu erlendu efni. Þessar að-
stæður gera miklar kröfur tii harmoniku-
kennara. Þeir fá nánast ekkert upp í hend-
Harpa Stefánsdóttir.
urnar þurfa að vinna allt frá grunni. Þörf-
in fyrir samstarf eða samráð er því mikil
og væri ástæða til að koma því á með
skipulögðum hætti. Það er mikilvægt að
þeir sem kenna á harmoniku reyni að
nota þá sterku stöðu sem harmonikan
hefur sem alþýðu hljóðfæri. Gott sam-
starf tónlistarkóla og tónlistarkennara við
harmonikufélög sem starfa víða um land
getur verið öllum aðilum til framdráttar.
Það er óneitanlega veikleiki við nýja
námskrá að það skyldi þurfa að leita til
útlanda eftir þekkingu og fyrirmynd þegar
hún var samin. Ég tel að það þurfi því
fljótlega að endurskoða námskrána með
hliðsjón af reynslu okkar sem kennum
hér heima og einnig út frá þeirri öru þró-
un sem á sér stað í tónlistarlífi í heimin-
um. Þar á ég við þá nýju strauma sem
tengjast fjölmenningu og tónlistarstefn-
um sem koma víða að. Ég tel að þar liggi
tækifæri til að styrkja stöðu harmon-
ikunnar í framtíðnni.
Arnþór Hermannsson, Hilmar Birgirsson, Stefán Ingi Björnsson og Arni.
Hvað varðar mín áhugamál, þá hef ég
alla tíð haft gaman af því sem ég hef ver-
ið að starfa. Mér hefur fundist það vera
að ýmsu leyti forréttindi að vera skóla-
stjóri Tónlistarskólans á Húsavík. Um-
hverfið hér á Húsavík til þróunar skóla-
starfs hefur verið mjö hagstætt. Ég er
þeirrar skoðunar að mikilvægi tónlistar-
skóla fari vaxandi í takt við breytingar í
þjóðfélaginu. Tónlistarskólarnir eru mik-
ilvægt mótvægi við hið markaðsvædda
umhverfi barna og unglinga. Þar sem tón-
listarskólar á íslandi eru "ungir" skólar
samanborið við önnur skólastig þá mun
á næstu árum fara ört fjölgandi foreldr-
um og seinna öfum og ömmum sem hafa
notið þess að læra á hljóðfæri í æsku. í
framtíðinni mun þetta fólk eiga tónlist
sem mikilvægt áhugamál. Ég hef einng
haft áhuga á umhverfismálum og á tíma-
bili vann ég mikið að þeim. Fannst mér
það mjög gefandi og í gegnum það starf
komst ég í kynni við margt frábærlaga
skemmtiiegt og gott fólk. Núna í seinni
tíð hefur stærsta áhugamálið verið upp-
bygging á hvalaskoðun á Húsavík. Við
hjónin stofnuðum ásamt fjölskyldu bróð-
ur míns Harðar, hvalaskoðunarfyrirtækið
Norður-Siglingu. í dag er það orðið meira
en hobby og veitir það meira en 20
manns vinnu yfir sumartímann. Mig hef-
ur aldrei skort verkefni og sé ég ekki fram
á að það muni gerast á næstunni meðan
ég nýt þeirra forréttinda að búa við góða
heilsu og hafa næga starfsorku.
Konan mín heitir Line Werner. Við
kynntumst í Noregi á námsárunum þar.
Hún er tónlistarmenntuð og kennir tón-
mennt við Borgarhólsskóla á Húsavík.
Við eigum þrjú börn: Agnesi 17 ára
sem nú er skiptinemi í Ekvador, Oddvar
Hauk 14 ára og Silju 12 ára.
Daníel jónmundsson, Mikal Elí Aguilar.
EQW