Harmonikublaðið - 01.12.2011, Blaðsíða 10

...Áslákur æringi austan af landi,
úti í túnfæti dragspilið þandi,
hædúddelí dúddelídæ...
Skyldí vera leyft ad syngja þetta erindi í útvarpið?
Nú erbúið að henda harmonik-
unni út af dagskrá stofnunar-
innar. Þau vilja kannske losa
sig við allt sem minnir á drag-
garganið. Sfðan Þorgerður
Katrín Gunnarsdóttir þáv.
menntamálaráðherra gaf Páli
Magnússyni útvarpið í morgun-
gjöf og skreytti það með stöf-
unum ohf, hefur ekki heyrst í
harmoniku á Gufunni. Þetta er
sorglegt í því ijósi að nú eru
margir ungir harmonikuleikarar
komnir á sviðið. Sumir þeirra
hafa sótt skóla í útlöndum, aðrir
orðið sér úti um dýr ogvönduð
hljóðfæri til flutnings klass-
ískrar tónlistar og sannað getu
sína. Guðmundur Samúelsson
hefur unnið gott starf f sinni
kennslu og er fyrsti fslenski
kennarinn sem leggur áherslu
á þessa nálgun hér syðra. Um
langt árabil var Bragi Hlíðberg
eini spilarinn á alþjóðlegan
standard sem hér dró belg, en
nú hefur bæst við tötuverður
hópur. Allt þetta fólk ætti að
koma fram í útvarpi og að því
eiga allir unnendur harmonik-
unnar að stuðla. En hvernig?
Það vita allir að landinu er
stjórnað af hópi fólks í gömlu
steinhúsi við Austurvöll, sem
aftur er fulltrúar fólksins í land-
inu. Það er því tillaga mfn að
þið ágætu unnendur hafið sam-
band hver við sinn þingmann
og óskið eftir því að útvarpið
sinni skyldu sinni! Ég var fyrir
fjölda ára með þætti í útvarpinu
sem hetgaðirvoru harmonik-
unni. Ekki gat ég fundið annað
hjá stjórnendum en að þeim
þætti þetta sjálfsagt og mætti
kosta til að fá spilara í þáttinn.
Margir góðir nikkarar voru svo
teknir upp, en þó átti ég í svo-
litlu stríði við tæknideildina.
Þeir voru tregir að klippa þætti
sen þurfti að snyrta til. Þá kom
Magnús Blöndal Jóhannsson til
hjálpar og allt féll í tjúfalöð.
Þættirnir runnu svo skeið sitt á
enda. En nokkrum árum síðar
hitti ég svo Árna Kristjánsson
tónlistarstjóra á götu. Hann vék
sér að mér og bauð mér nýja
þætti og ég fengi nú með mér
tæknimann sem ynni að fullu
með mér. Þetta var Henry J.
Eytand sem starfaði sem upp-
tökumaður hjá útvarpinu. Hann
var nýkominn úr kynnisferð til
útlanda til að tæra hljóðupp-
tökur. Við byrjuðum á þvf að
prófa hljóðnema sem hentuðu
fyrir harmoniku. Það kom nefni-
lega í Ijós að þeir nýju og dýru
frá Telefunken voru of næmir
fyrir nikkuna. Við sátumsvoog
prófuðum hvað gæfi besta
tóninn ogþað reyndistvera eld-
gamall RCA hlunkur sem kom
best út. Nokkrir spilarar komu
svo í þættina m.a. Grettir
Björnsson, Reynir Jónasson,
Rútur Hannesson, Guðmundur
Hansen og fleiri. Jóhannes G.
Jóhannesson kom með hljóm-
sveit Guðmundar Finnbjörns-
sonar og tók upp tvo þætti.
Henry kaus að gera þetta á
kvöldin og jafnvel á nóttunni.
Enda kom það fyrir að hella
þurfti svolítið uppá einstaka
mann. Ég var oft ansi syfjaður
morguninn eftir erfiðar nætur.
Égvann þáviðvikublaðogdott-
aði fram á borðið í morgun-
sárið. Einu sinni urðu mér á
slæm mistök. Einn gesturokkar
spilaði iag eftir Deiro, en hafði
fatast flugið svo ég klippti þetta
til. Þá gerðist það að ég tvftók
kafla fyrir klaufaskap og kunn-
áttuleysi sem skyldi einfluttur.
Spilarinn varð feiknalega reiður
og sagði mig hafa svipt sig öllu
áliti harmonikumanna sem eitt-
hvað vit hefðu.
4*
It
Seinna tókum við þrfr Bjarni
Marteinsson, Sigurður Alfons-
son og ég að okkur harmon-
ikuþætti. Þá komu til okkar eldri
spilarar m.a. Hafsteinn Ólafs-
son, Eiríkur Ásgeirsson auk
félaga úr FHUR og auðvitað
Grettir Björnsson. Þessir þættir
urðu jafn vinsælir og áður. Það
gerðist nú samt að greinar birt-
ust í blöðum sem gagnrýndu
þættina. Þaðvarmaðurnokkur
austur á landi sem helst mund-
aði penna. Eitt finnst mér rétt
að minnastá. Við óskuðum eftir
því að hlustendur hefðu sam-
band bréflega eða í síma, en
enginn sinnti þvf.
Ég þakka þeim sem renndu
augum yfir.
Högni J.
Grafalvarlegir harmonikuleikarar og fleira fólk!
Þjóðtrúin segir að ekki þurfi
annað til en að handlaginn
maður og söngvís fái harmon-
iku til að tónlistin streymi fram
fögur og hnökralaus. Á efri árum
hins sama taki hann fram hljóð-
færið á stórafmælum og aftur
streymi snilldin fram. Til að
krydda þessa trú er nikkarinn
talinn svolítið laus á kostunum;
hann dansar best og fjörugast
allra, er að oft við skál og allra
manna fjörugastur.
Enga sá ég, á landsmóti SÍHU,
sem Ifktust þessu nema
kannske í hópi norsku spilar-
anna. ísfirðingarnir voru ansi
líflegir og spila vel. Þar að auki
10
eiga þeir fegurðardrottningu
harmonikunnarogfeiknagóðan
spilara hana Helgu Kristbjörgu
sem er verðlaunahafi Minn-
ingarsjóðs Kristjáns Eldjárn.
Þeir mega vera ánægðir með
sitt framlag. Sama má segja um
Reykvíkinga undir stjórn marg-
reynds tónlistarmanns Reynis
Sigurðssonar, sem lék með á
harmoniku í nokkrum lögum. En
ekki erallt upptalið. Bragi Hlíð-
berg sannaði enn og aftur að
hann er bestur, þá komu á óvart
í prýðilegum dúett Hreinn og
Gunnar. Það sem vakti mesta
undrun mína var frammistaða
þeirra ungu sem hafa yngt
harmonikuna upp með glæsi-
brag. Stúlka norðan úr Þing-
eyjarsýslu, Ásta Sofffa Þorgeirs-
dóttir, vakti sérstaka athygli
mfna. Hún spilar á hljóðfæri
með klassískt bassaborð sem
leikuríhöndum hennar. UmJón
Reyni hef ég fjallað í blaðinu
áður, hann hefur enn bætt sig,
þarf greinlega lítið að hafa fyrir
tækninni. Sú nýlunda hér að
fleiri ungir menn leiki saman á
klassískar harmonikur kemur
sannarlega á óvart, (skyldi hann
Kalli Jónatans vita af þessu?) og
það á hnappanikkur! Og það
nýtísku tónlist og glæsilega.
Hver kennir þeim þetta! Það
skyldi þó ekki vera hann Guð-
mundurSamúelsson... Nei mig
dreymdi þetta.
í guðanna bænum gleymið að
hafa lesið þetta, en munið að
ef ykkur langar til að sjá mið-
aldra menn sem prýða hljóm-
sveitir og þjást af feimni, ég segi
ekki þunglyndi... þá farið endi-
lega á næsta landsmót!
Ágætu landsmóts gestir! Þið
voruð á tónleikum hjá einum
allra allra besta harmoniku-
leikara heimsins, Öyvind Fár-
men - vissuð þið það?!
Högni J