Harmonikublaðið - 01.12.2011, Blaðsíða 20

*• # „Þetta var bara í mér, einhvern veginn,
•• Pétur Bjarnason spjallar við Þóri Magnússon trommara
Líklega er enginn harmoniku-
leikari á íslandi, sem ekki hefur
heyrt getið um Þóri Magnússon
trommuleikara og hann hefur
að auki spilað með þeim vel-
flestum. Þórir á að baki langan
ogfarsælan ferilsem hljóðfæra-
leikari. Hann gekk ungur í FÍH,
Félag íslenskra hljómlistar-
manna og hefur verið þar liðs-
maður allar götur sfðan. Þórir
er kominn nokkuð yfir sjötugt
en spilar enn tvisvar til fjórum
sinnum íviku hverri. Fastur liður
er dansinn á Vitatorgi á mið-
vikudögum, en þar fyrir utan er
stöðugt eitthvað um að vera,
ýmist á vegum félaganna í
Reykjavík eða að einstakir
hljóðfæraleikarar leita á náðir
Þóris og biðja hann liðsinnis.
Þórir er bóngóður maður og vill
leysa hvers manns vanda. Sá
sem þetta skrifar hefur oft þurft
að leita til hans og alltaf hefur
hann verið tilbúinn til starfa þó
fyrirvari hafi verið skammur.
Ég fór á dögunum til Þóris á
Hjallaveginn, en þar á hann
góða íbúð og hefur búið í henni
síðan 1959. Það leynir sér ekki
þegar inn er komið að þarna er
fengistvið músik. Þórirá mikið
safn af hljómplötum og diskum,
harmonikan er tiltæk á gólfinu
og stativ, trommur, diskar,
burstar og kjuðar eru þarna í
upplagi.
Ég sest í eldhúsið hjá Þóri og
við förum að spjalla um gamla
daga, báðirvestan af fjörðum.
Ég man eftir að hafa spilað einu
sinni með honum á balli í gömlu
Skjaldborg og þótti mikill
munur, því égvarekki vanurað
hafa trommur með harmonik-
unni, frekar en venja var þá þar
um slóðir. Þórirvarð snemma
snillingur á sínu sviði. Við
ræddum svo um verkefni okkar,
að setja eitthvað saman fyrir
Harmonikublaðið.
„Égerfæddurá Patreksfirði, 25.
febrúar 1938 og ólst upp á
Patró. Það var þó nokkuð tón-
listarlíf þar þá, sérstaklega var
það Steingrímur Sigfússon og
synir hans sem voru að spila um
þessar mundir ásamt ýmsum
fleiri. Steingrímur var organisti
og kórstjóri en spilaði líka á
böllum. Hann samdi mörg mjög
falleg lög.“
„Er það satt sem ég hef heyrt,
að þú hafir verið búinn að berja
sundur flest pottlok og pönnur
hjá móður þinni strax á
bernskuárum?“
„Ja, svo er mér sagt. Ég man
Þ.M. bandid. Þórirog Magni Steingrímsson standa fyriraftan, en framareru Gylfi
Adólfs, Jói fóns, Hilmar Árnason og Helgi Einarsson
20
Þórir heima á góðri stund við trommurnar
samt ekkert eftir þessu. Það
fyrsta sem ég man eftir var að
ég sat með bók, flata á milli
hnjánna, hlustaði á útvarpið og
stó taktinn með fingrunum á
bókina. Svo átti íþróttafélagið
trommur, sem voru geymdar
uppi í Skjaldborg en það voru
ekki margir sem spiluðu á þær.
Ég fékk að komast í trommurnar
og æfa mig og þá kom þetta
smám saman.“
„Var einhver sem gat sagt þér
tilvið trommuleikinn? Hvernig
gekk að samhæfa hendur og
fætur þegar þú varst að byrja?“
„Nei, það var engin tilsögn
fáanleg. Ég man samt ekki eftir
neinum vandræðum. Þetta var
bara í mér, einhvern veginn og
kom eiginlega strax. Við fórum
svo að spila saman, nokkrir
strákar í skólanum og það varð
fljótlega hljómsveit úr því sem
varkölluð ÞM. Helgi Einarsson
var með harmoniku, Magni
Steingrímsson (Sigfússonar) á
píanó, Hiddi Árna með saxófón,
Jói (Jónsson) með gítar og svo
Gylfi Adólfs með kiarinett. Ég
var auðvitað á trommunum. Við
spiluðum á skólaskemmtunum
og fljótlega fengum við að spila
á þorrablóti f gömlu Skjaldborg
sem varsamkomuhúsið þá. Við
hefðum örugglega ekki komist
þangað inn annars, ætli við
höfum ekki verið svona 14-15
ára.
Svo spilaði ég með flestum sem
þarna voru að spila, Eyþóri
Ólafssyni, Steingrími Sigfús-
syni, Siffa (Sigfúsi Jónssyni)
sem spilaði á píanó. Líka með
Kidda Friðþjófs og Óla Dan.
Þessir eru allir dánir fyrir
nokkuð löngu nema Siffi, sem
býr hér fyrir sunnan og grípur
stundum í pfanóið ennþá. Og
svo var það ÞM bandið líka. Það
voru næstum engir að spila á
trommur þarna á þessum tfma.
Ég man samt eftir að Bobbí
(Bjarni Gíslason, faðir Hólm-
Þórir, Helgi Einars og Magni Steingríms. Það erslátturá kallinum við trommurnar