Harmonikublaðið - 01.12.2011, Blaðsíða 18

\*\
Gleðisögur að vestan
með kveðju frá Frosta Gunn.
móður smni . dYaSar » drengur:
komu að aP^^annSÍábuhvaðhann
„Wamma, siaftu ap dreyrroðnaði,
er líkur pabba. mo frá fólkinu
þreif í drengmn og d , mest
móbgab apann?
Kona nokkur kom ti! læknis og kvartaði
undan miklum kvölum í mjöðminni. Hún
sagðist hreinlega ekki geta legið á
hliðinni. Læknirinn sagði að þá ætti
hún bara að liggja á bakinu. „Það
gengur ekki, þá kemur Júlfus." „En á
maganum þá?“ „ja það er auðheyrt á
öllu að þú þekkir ekki Júlíus.“
Nonni litli sagði einu sinni: „Pabbi minn
er prestur og fólk segir alltaf „heiðraði
prestur“ við hann.
Afi minn er biskup og fólk segir alltaf
„háttvirti biskup“ við hann. En svo er
Nonni frændi yfir 150 kíló og þegar fólk sér
hann þá segir það: „Guð minn góður."
nann pa segir ;
I*-------1
Gamli presturinn var aldrei langorðari
en við jarðarfarir. Eitt sinn sagðist
bonda einum svo frá þegar heim kom:
„Ræðan var svo sem ágæt.en hún var
svo löng að áður en yfir lauk voru allir
rarnir nema prestur og sá dauði.“
Jonas gisti á hóteli úti á landi og leist
afar vel á stúlkuna sem tók á móti
honum um kvöldið, brosti svo til hennar
og sagði: „Svo vil ég láta vekja mig með
kossi klukkan sjö f fyrramálið." Þá
svaraði stúlkan:
•’AHt1 lagi.ég skal skila þessu til Friðriks
næturvarðar."
Bóndi einn nyrðra var kærður fyrir að hafa
selt kindakæfu sem blönduð var ríflega með
hrossakjöti. Eftir mikið þóf viðurkenndi
bóndi að hafa blandað til helminga. Sýslu-
maður sagði þá að rannsókn hefði leitt í Ijós
miklu meira magn af hrossakjöti en kinda-
kjöti svo ekki hefði þetta nú verið til helm-
inga. „Jú,sko,“ sagði bóndi, „eitt lamb á
móti einu hrossi."
*• Ferð Harmóníkukvintettsins í Reykjavík
:• til tónleikahalds á ísafirði
Það voru glaðbeittir ferðalangar
sem mættu að heimili undirritaðs
klukkan sjö, á mínútunni, til þess
að sameinast í tvo bíla til ferðar
til ísafjarðar.
Sérstök tilhlökkun var í brjósti
umdirritaðs, því s.l. sumar hafði
hann ekki komið því í verk að
heimsækja æskustöðvarnar við
Djúp. Ekið var sem leið lá á rff-
andi lensi, suðvestan roki, með
slagveðurshrynjum.
Þegarviðókum niður Lágadalinn
birti upp og við blasti ísafjarðar-
djúpið í allri sinni dýrð. Það er
svo magnað að í hvert skipti sem
undirritaður ferðast vestur upp-
lifir hann þetta. Eins og að koma
í annan heim. Man ekki eftir
neinu nema góðu veðri fyrir
vestan. Komst þó ekki hjá þvíað
pirrast yfir illa ígrundaðri nýlegri
vegalagningu; þverun Reykja-
fjarðar, Mjóafjarðar og Ijótvegar-
lagning yfir Vatnsfjarðarháls,
með tilheyrandi landspjöllum.
Það virðist alltaf vera spurningin
um krónur og aura sem öllu
ræður þegar samskipti mannsins
og náttúrunnar eiga í hlut.
En pirringurinn hvarf fljótt eftir
að komið var í ögursveitina,
Laugardal og Skötufjörð, að ég
tali ekki um haustlitadýrðina í
Hestfirðinum.
Á ísafirði tók á móti okkur góður
vinur.ÁsgeirSigurðsson, mestur
öðlinga f hópi harmóníkufólks.
Eftir hádegismat var gengið í
Hamra, sal Tónlistarskóla ísa-
fjarðar og tónleikarnir undir-
búnir. Síðan smá hvíldarstund.
Að henni lokinni var tónlistar-
fólkið endurnært og spilaði sinn
besta konsert fram að þessu.
Harmóníkurnar hljómuðu vel í
þessum dásamlega sal þeirra
ísfirðinga.
Þau heiðurshjón Messíana Mars-
elíusardóttir og Ásgeir Sigurðs-
son buðu hópnum svo fínan
kvöldverð, þar sem harmóníku-
hetjurnar Villi Valli og Baldur
Geirmundsson léku listir sínar.
Þvílík gestrisni. Kærar þakkir fyrir
móttökurnar.
Eftir nóttina á gistiheimili í
bænum, var harmóníkusafnið
hans Ásgeirs í Turnhúsinu
skoðað. Eftir dæmalaust góða
fiskisúpu ÍTjöruhúsinu var lagt
af stað heim. Heldur hafði kólnað
íveðri með rigningarsudda.
Undirrituðum fannst nauðsynlegt
að uppfræða ungdóminn um lífs-
baráttu forfeðra sinna. Ekki er ég
grunlaus um að einhverjum hafi
þótt nóg um þegar hann í þriðja
skiptið stoppaði og rak alla út úr
bílunum, í kalsa rigningu, til að
þusa um einhverja kalla og kell-
ingarsem uppivorufyrirhundrað
árum. öll komumstvið svo heim
sæl og glöð eftir góða og við-
burðaríka ferð.
Guðmundur Samúelsson
18