Harmonikublaðið - 01.12.2013, Side 10

Fremur lítil starfsemi hefur verið hjá FHS síð-
an snemma í sumar, eftir að fjölskylduhátíð
harmonikuunnenda í Skagafirði var haldin í
Húnaveri dagana 21. til 23. júní. Æfingahús-
næði sem við höfðum haft á leigu síðastliðin
ár, var selt í sumar svo við komum hljómflutn-
ingstækjunum fyrir í geymslu. Núna erum við
búin að fá bráðabirgðahúsnæði fram á vorið.
Við erum að bollaleggja framhaldið og förum
væntanlega af stað eftir áramótin. Ekki hefur
okkur tekist að fá harmonikuleikara til að heim-
sækja leikskólana, en erum með það til athug-
unar, kannske í svolítið öðru formi.
Hátíðin okkar um Jónsmessuhelgina gekk alveg
ljómandi vel, í góðu veðri eins og algengt hef-
ur verið. Fólk á húsbílum, eða með íverustað í
eftirdragi, eins og gengur var að tínast inn á
svæðið, eftir miðjan dag á föstudag, nokkrir
voru komnir áður.
Dansleikur hófst klukkan tíu og þar lék Geir-
mundur Valtýsson á harmoniku og Kristján
Kristjánsson á trommur. Þeir stóðu vaktina
hvíldarlaust til klukkan eitt og var gríðarleg
stemming, mikið dansað og sungið með.
Dagskrá laugardagsins hófst klukkan hálf tvö
eftir hádegi. Formaður setti hátíðina og byrjaði
á að minnast féiagsmanns, söngvara og tón-
listarmanns, Stefáns Jökuls Jónssonar sem lést
á þessu ári, aðeins 34 ára að aldri. Því næst kall-
aði formaður á svið þau Elínu G. Jóhanns-
dóttur, Jón St. Gíslason og Hermann Jónsson
en þau voru öll meðal stofnenda félagsins þann
21. janúar 1992. Voru þeim afhent innrömmuð
viðurkenningarskjöl fyrir dyggan stuðning og
vel unnin störf fyrir félagið. Léku þau eitt lag
saman af því tilefni.Enn
fremur tóku bræðurnirjón og
Stefán góðar syrpur á hljóð-
færi sín. Þá sté á svið bóndinn
og söngvarinn frá Keflavík í
Hegranesi, Jóhann Már Jó-
hannsson. Hann gladdi áheyr-
endur með söng og sögum frá
söngferli sínum, sem hann
skaut inn á milli laga. Næstir
voru á svið þeir Aðalsteinn
Isfjörð og Einar Guðmunds-
son. Léku þeir m.a. nokkur
lög af njjum hljómdiski Ein-
ars. Dagskránni lauk síðan
með kaffisölu, með girnilegu
hlaðborði í umsjón Kvenfé-
lags Bólsstaðarhlíðarhrepps, sem flestir tón-
leikagestir nýttu sér. Glóandi grill var síðan
tilbúið klukkan sex fyrir þá sem það vildu nýta
sér. Dansleikurinn á laugardagskvöldið var ekki
síðri en sá á föstudaginum, alveg glimrandi stuð
allan tímann. Eh'n og Hermann hófu leik, ásamt
Kristjáni Þór Hansen á trommur og Guðmundi
Ragnarssyni á bassa. Þeir tveir síðasttöldu léku
einnig með þeim sem á eftir komu, þeim Aðal-
steini Isfjörð og Einari Guðmundssyni, en auk
þess með skagfirsku bræðrunum Jóni og Stef-
áni Gíslasonum. Þá má geta þess að Einar Guð-
mundsson stóð fyrir harmonikusölusýningu
yfir helgina. Félagið stóð fyrir happadrætti um
helgina og var dregið í því á miðnætti. Ekki
urðum við vör við annað en að gestir okkar
væru mjög ánægðir með helgina og viljum þakka
þeim öllum kærlega fyrir komuna og vonumst
til að allir hafi þeir komist heilir heim. Sérstak-
ar þakkir til húsvarða í Húnaveri fyrir góð sam-
skipti og þeirra þjónustulund.
Smá ferðasaga í lokin, sem tengist Húnaveri.
Fyrir nokkrum árum fékk félagið leigðan kam-
ar, sem við settum niður við tjaldsvæðið í Húna-
veri. Eigandi gerði þetta klárt og hafði svo
samband við mig í síma og sagði að ég gæti sótt
þetta þegar hentaði. Kamarinn væri í kerru,
sem þyrfti aðeins að tengja við bílinn. Nú kom
að því að fara með hljómflutningstækin vestur.
Þá tengdi ég kamarinn við og ók af stað. A
leiðinni fóru bílar fram úr mér, enda gaf ég
þeim ávallt merki um það, þar sem ég fór rólega
með þessa gersemi í eftirdragi. I eitt skiptið
blikkuðu blá ljós fyrir aftan og mér varð ljóst
að vegalögreglan var komin, menn alókunn-
ugir mér. Þeir sögðu ýmislegt vanta á kerruna,
svo hún teldist lögleg. Hún væri ljóslaus og
brettalaus, auk þess sem tengingin væri léleg.
Þeir spurðu mig síðan um ýmislegt varðandi
kerruna, kamarinn og ferðalagið yfirleitt og ekki
síst hver ætti dýrðina. Eftir að ég hafði svarað
spurningunum samkvæmt bestu getu, tjáðu þeir
mér að ég fengi að halda áfram á ákvörðunar-
stað, en til baka færi ég ekki með kerruna að
óbreyttu. Eg var fyllilega sáttur við þessi mála-
lok og þakkaði þeim vel fyrir þennan greiða.
Bætti síðan við: „Ur því að þið eruð svona vin-
gjarnlegir við mig vil ég endilega bjóða ykkur
ef þið þurfið að nota kamarinn, ég er stopp-
aður hvort eð er og get dokað við einhverja
stund lengur.“ Þeir litu hvor á annan, síðan á
mig. Svo hlógum við að öllu saman. Eg fór
mína leið og þeir sína. Eg hafði síðan samband
við kerrueigandann og sagði honum að hann
yrði að sækja þetta drasl sitt sjálfur.
Gunnar R. Agústsson
Myndir: Siguröur Harðarson