Fréttir - Eyjafréttir - 17.06.2010, Blaðsíða 11

Fréttir / Fimmtudagur 17. júní 2010
11
STÓLLINN GÓÐI Júlía Andersen, móðursystir Emilíu, lætur fara vel um sig í stólnum sem vakið hefur svo mikla athygli.
Roði hefur lengst af verið hent en
það er ótrúlegt hvað það er sterkt
efni.“
Emilía tók þátt í sýningunni Inter-
national Contemporary Fumiture
Fair í New York í lok maímánaðar
og hægindastóll sem hún hannaði
fékk umfjöllun í fjölmörgum vef-
tímaritum.
Var þetta ekki einstakt tœkifœri?
Jú, það var mikilvægt að komast
þarna inn. Bemhardt Design er
stórt hönnunarfyrirtæki í Banda-
ríkjunum sem hefur efnt til sam-
keppni fyrir unga hönnuði sem eru
að byrja að fóta sig á þessu sviði.
Þeir sem komast áfram fá að sýna
hönnun sína á ICFF í New York
sem er ein af stærstu og þekktustu
hönnunarsýningum í Bandaríkj-
unum og hefur verið haldin árlega í
mörg ár,“ sagði Emelía.
Ein af 600 umsækj-
endum
„Eg sótti um af rælni í gegnum
Bernhardt Design en að þessu sinni
sóttu sex hundmð manns um og tíu
vom valdir til að taka þátt í sýn-
ingunni. Síðan var hringt í mig og
þeir vildu fá stólinn minn, útskrift-
arverkefnið mitt frá skólanum, til
skoðunar í New York tveimur
dögum síðar. Þá vom góð ráð dýr
því við vorum öll komin til íslands
og ekki lítið mál að koma stærðar-
innar stól þangað á tilsettum tíma.
En það er alltaf gott fólk nálægt
manni, alveg sama hvar maður er
staddur í heiminum, það er ekki
spuming. Fyrrum eigandi hússins,
sem við keyptum úti, er 84 ára
gamall og hann reddaði þessu.
Hann hefur tekið okkur eins og við
tilheyrðum fjölskyldunni og kemur
í heimsókn til okkar um hverja
einustu helgi. Annar sonur hans á
sendibíl og var sendur með stólinn
inn á Manhattan."
Stóllinn var skoðaður í krók og
kring og hann samþykktur inn á
sýninguna en þeir sem sáu um valið
gerðu kröfu um nýtt áklæði og að
hann yrði lækkaður. „Það var frá-
bært að fá þessar ábendingar því
mig langaði sjálfa að breyta honum
aðeins og í raun léttara að rífa upp
áklæði og ráðast í lagfæringar
þegar það hefur ákveðinn tilgang.
Eg gerði frumgerðina algjörlega
sjálf og vann hana alla í höndunum.
Þá kom sér vel að hafa fengið tæki-
færi til að læra að vinna frá því að
maður var unglingur hér í Eyjum.
Eg vann í Skipalyftunni, í fiski, á
sjó og ég vann um tíma sem flug-
freyja. 011 þessi störf kenna manni
vinnubrögð sem nýtast vel. Eg sá
stundum ákveðna hræðslu í sam-
nemendum mínum við að takast á
við stærri verkefni þar sem þau
kunnu einfaldlega ekki að skipu-
leggja verkefni og höfðu aldrei
fengið tækifæri til að læra að
vinna.“
Ekki svo einfalt að drífa í
hlutunum
Nokkru seinna höfðu forsvarsmenn
Bemhardt Design aftur samband
við Emilíu og vildu þá fá tvo eins
stóla fyrir sýninguna. Hún taldi það
gerlegt þrátt fyrir að vera í útlegð á
Islandi, fór út til Bandaríkjanna á
ferðamannaáritun 30. mars og var
úti í sjö vikur.
„Eg fékk stólinn sendan aftur til
mín og setti upp vinnuplan en það
er ekki eins einfalt að drífa í hlut-
unum þarna úti eins og hér heima.
Það er erfiðara að fá fólk til taka að
sér ákveðin verk, það er eins og allt
sé niðurneglt en hér er aldrei neitt
mál ef það þarf að gera eitthvað. Á
endanum fann ég mann sem var
kominn á eftirlaun og var tilbúinn
til að vinna með mér. Hann hafði
unnið við að smíða yfirbyggingar í
kappakstursbíla úr trefjaplasti og
var á bílaréttingaverkstæði sem
synir hans ráku.
Eg vann forvinnuna og hann
hjálpaði mikið enda mikilvægt að
hafa mann sem kunni að með-
höndla plastið. Það er líka svolitið
sérstætt í Ameríku að þar er ekki
gert ráð fyrir að konur geti gert
ákveðna hluti, staða þeirra er
svolítið önnur en á Islandi og þær
ekki eins sjálfstæðar að mörgu
leyti. Ég þurfti t.d. að vera mjög
ákveðin til að fá einhvem til að
smíða fætuma á stólana en náði
þessu á einum mánuði."
Sýningin gekk mjög vel. Enn em
tímarit og veftímarit að hafa sam-
band og vilja fjalla um stólinn. Það
skiptir miklu að fá umfjöllun áfram
þó svo að sýningin sé búin. Þetta
er mjög mikilvægt skref fyrir mig
og þarna voru fyrirtæki víðs vegar
að úr heiminum að kynna sína
hönnun og líta eftir nýjum hug-
myndum."
Notagildi stólsins og
þægindi
Hvað gerir þinn stól svona sér-
stakan?
„Stóll er flókið fyrirbæri og mig
langaði að nýta þekkingu mína í
sjúkraþjálfun. Ég kem með nýtt
sjónarhorn við hönnun hans því ég
lít á setstöðuna sem hreyfingu en
ekki kyrrstöðu. Surtsey kemur lfka
við sögu því sumarið 2008 fór ég á
Surtseyjarsýninguna í Þjóðmenn-
ingarhúsinu og sá myndir, fuglalíf
og þróun eyjunnar en hún var þá
nýkomin á heimsminjaskrá. Ég hef
alltaf verið hrifin af eldfjöllum,
enda hálfgert gosbam, því ég er
fædd í október gosárið 1973.
Surtsey fór ekki úr huga mér og ég
ákvað nota hana sem innblástur við
lokaverkefnið.
Ég byrjaði á því að teikna stól þar
sem ég hef alltaf verið stólafrík.
Mig langaði að hanna stól sem
gefur stuðning við bakið, þar sem
bæði væri hægt er að drekka kaffi
og gæfi einnig möguleika á að
leggjast í hann. Yfirleitt eru legu-
bekkir þannig að þeir taka mikið
pláss og þú gerir ekki mikið annað
en að liggja í þeim. í vinnu minni
sem sjúkraþjálfari veit ég að fólk
getur fengið mikla hvíld ef það fær
stuðning undir fætur.
Þess vegna er brík á stólnum því
það getur verið þægilegt að vera
með fætur aðeins uppi og þar má
líka leggja frá sér bolla. Með því
móti er hægt að sameina notagildi
stólsins og þægindi."
Hvað með framleiðslu á stólnum?
„Danskur framleiðandi sýndi því
áhuga að framleiða stólinn en ég
vildi helst komast að hjá stærra
fyrirtæki í Bandaríkjunum. Það
skiptir máli að hönnunin passi
fyrirtækinu og þeirri línu sem það
hefur á boðstólum. Þegar ég kem
út aftur mun ég fara á fullt í að
koma stólnum á framfæri við fram-
leiðslu- og sölufyrirtæki."
Strákarnir hafa myndað
tengsl við Eyjar
Fjölskyldunni hefur verið tekið
opnum örmum hér í Eyjum þann
tíma sem þau hafa beðið eftir leyfi
til að flytja aftur í húsið sitt og taka
upp fyrri iðju í New Jersey.
Strákamir komust strax í skóla og
hafa verið ánægðir í Eyjum. „Þeir
eru báðir orðnir eyjapeyjar og nú er
það bara áfram IBV! Báðir
strákamir hafa bætt sig verulega í
íslenskunni því auðvitað blandast
enskan alltaf inn í talmálið þótt
íslenska sé eingöngu töluð á heim-
ilinu. Ingi Snær var læs á ensku en
nú er hann líka fluglæs á íslenskan
texta sem er mikils virði. Bóas var
aðeins eins árs þegar við fluttum út
svo enskan var orðin nokkuð ríkj-
andi hjá honum. Hann hefur hins
vegar bætt sig mjög í íslenskunni
þessa mánuði og finnst okkur það
skipta miklu máli.
Það er nú ekki lítið mál að fá
fjögurra manna fjölskyldu inn á sig.
Sem betur fer á maður foreldra sem
vilja hjálpa og við erum ótrúlega
heppin. Vinkona mín, Lóa Hrund
Sigurbjömsdóttir, flutti út úr
íbúðinni sinni og lánaði okkur í sex
vikur. Það má segja að það sé
lyginni líkast hvað þetta gekk upp.
Strákarnir búa að þessari reynslu
alla ævi og þeir hafa myndað mikil
tengsl við Eyjar og fólkið hér.
Kalli hefur stundað vinnu sína
með tölvusamskiptum frá Eyjum
og mætt miklum skilningi hjá
fyrirtækinu úti. Við höfum staðið
skil á öllum okkar skyldum úti en
þurft að hefja nýtt líf hér tíma-
bundið og það er mesta furða hvað
þetta hefur gengið vel upp, “ sagði
Emilía og var því næst spurð hvort
þau hafi velt fyrir sér að flytja aftur
heim eftir vandræðin með dvalar-
leyfið. „Við ætlum að enda á
Islandi en verðum áfram úti, að
minnsta kosti í þrjú tii fimm ár enn.
Við erum svo miklir íslendingar í
okkur og strákamir líka. En fyrst
og fremst er maður Eyjamaður.
Kalli segir oft að það fyrsta sem
fólk viti um hann er að konan hans
sé frá Vestmannaeyjum! Við viljum
samt nýta þetta tækifæri vel auk
þess er mikilvægt fyrir mig að
mynda tengsl við hönnuði og
fyrirtæki úti,“ sagði Emilía að
lokum en ekki lá enn ljóst fyrir
hvenær fjölskyldan fær leyfi til að
flytjast aftur til Bandaríkjanna.
Guðbjörg Sigurgeirsdóttir.
„Stóll er flókið fyrirbæri og mig langaði að nýta
þekkingu mína í sjúkraþjálfun. Ég kem með
nýtt sjónarhorn við hönnun hans.“