Fréttir - Eyjafréttir - 26.05.2011, Síða 8

8
préttir / Fimmtudagur 26. maí 2011
ÖFLUGUR KÓR Það var gaman að sjá ný andlit í kórnum á tónleikunum á fimmtudaginn og gamla félaga sem voru mæ)
Kór Landakirkju 100 ára - Glæsilegir afmælistónleikar - Guðmundur að kveðja eftir z
Með Eyjamönnum í gleði og sorg í h<
Kirkjukór er mjög merkilegt fyrir-
brigði, þar er samankominn hópur
fólks sem er tilbúið til að eyða
ómældum tíma í æfingar, koma
fram og taka þátt í gleði og sorgum
samborgaranna. Það er ekki lítil
ábyrgð sem þau axla í hvert skipti
sem kórinn er kallaður til. Sama
hvort það er við almenna messu þar
sem fólk mætir ti! að eiga kyrrð-
arstund með Guði sínum eða há-
tíðarmessur um jól, páska og hvíta-
sunnu þar sem sáttmálinn við
almættið er undirstrikaður.
Þá minnkar ekki mikilvægið að
vera þátttakandi á gleðistundum í
lífi fjölskyldunnar, þegar bam er
borið til skírnar, það fermist og
ákveður svo að ganga í heilagt
hjónaband í kirkjunni sinni.
Þetta eru ánægjustundimar en það
hljóta að vera þung spor fyrir
kórinn og kosta aga og sjálfstjóm
þegar dýpsta sorg og örvænting
bankar upp á. Þá reynir á kórinn
því það hlýtur að taka á, að þurfa
að deila hinstu kveðjustund bæði
sem þátttakandi og áhorfandi.
Þetta á líka við organistann og
stjórnandann sem ber hitann og
þungann af öllu saman, er brú
milli kórs og prests sem verður að
standast álagið sama á hverju
gengur.
Þessar hugsanir fóru í gegnum
hugann á tónleikum Kórs Landa-
kirkju sem minntist þess síðasta
fimmtudagskvöld að 100 ár eru
liðin frá stofnun kórsins. Líka að
Kór Landakirkju er ein af stoðum
samfélagsins og það á svo ólíkum
sviðum. Helsta hlutverkið er að
þjóna Landakirkju en hann er líka
menningarstofnun, uppalandi í tón-
list og svo stendur hann fyrir
ákveðna hefð í kirkjutónlist. Þar
hefur stjórnandinn, Guðmundur H.
Guðjónsson, staðið fastur fyrir
þegar raddir hafa heyrst um hvort
ekki væri rétt að breyta til og létta
messuformið.
Sjálfur stendur Guðmundur á
tímamótum því hann er að kveðja
eftir 40 ár sem stjómandi Kórs
Landakirkju og organisti kirkjunn-
ar. Guðmundur er hámenntaður í
klassíska geiranum og lítið fyrir
léttúð í tónlist. En hann hefur lfka
til að bera metnað fyrir hönd kórs-
ins sem í gegnum árin hefur tekist á
við nokkur af helstu verkum tón-
bókmenntanna. Guðmundur nýtur
sín kannski best þegar hann þenur
orgelið þannig að allt leikur á
reiðiskjálfi, þá er gaman að vera í
Landakirkju.
Gestir fylltu svalirnar í kirkjunni
HERDÍS lék á þverfiautu með kórnum og vonandi eigum við eftir að
heyra meira í henni.
Þessi metnaður Guðmundar ein-
kenndi afmælistónleikana þar sem
mættir voru nokkrir eldri félagar til
að styrkja hópinn á þessum merku
tímamótum. Til liðs við kórinn
hafði hann fengið einsöngvarana
Gissur Pál Gissurarson og Sólveigu
Unni Ragnarsdóttur og Védísi Guð-
mundsdóttur og Herdísi Gunnars-
dóttur á flautur. Tónleikamir voru
tvískiptir, byrjuðu í kirkjunni þar
sem verk gömlu meistaranna vom
nær allsráðandi og svo var slegið á
léttari strengi í Safnaðarheimilinu
þar sem frábærir einsöngvarar
fengu að njóta sín.
Samtals taldi kórinn 35 manns á
tónleikunum og var hann í sfnu
besta formi. Gaman var að heyra
Herdísi, sem er mjög efnileg,
spreyta sig með kómum og Védís
hefur fyrir löngu sannað sig sem
frábær flautuleikari. Vonandi eigum
við eftir að heyra meira í þeim í
framtíðinni.
A fyrri hluta tónleikanna voru
verk eftir Bach, Hándel, Bizet,
Gounod, Mozart og Halleluja
Leonards Cohen fékk að fylgja
með. Flutningurinn var góður og
kryddið vom Gissur Páll, Sólveig
Unnur, Herdís og Védís.
Yfnbragðið var allt annað þegar
komið var yfir í Safnaðarheimilið
þar sem einsöngvaramir fóm mik-
inn með Guðmund á píanóinu sem
var í fanta formi og naut hverrar
mínútu. Víða var leitað fanga í
lagavali og það var skemmtilegt
stílbrot þegar þau sungu saman
Hamraborgina. Öll þrjú stóðu sig
frábærlega og viðbrögð gesta sem
fylltu Safnaðarheimilið vom í sam-
ræmi við.
Eftir það kom kórinn inn og áfram
hélt fjörið. Guðmundur bætti um
betur með hressilegum kynningum.
Oddgeir Kristjánsson átti þama tvö
lög. Annað þeirra, Fyrir austan
mána, mætti heyrast oftar eins og
kom fram hjá Guðmundi.
Endatónninn var svo sleginn í Úr
útsæ rísa Islands fjöll, eftir Pál
ísólfsson sem var vel við hæfi.
Veislunni lauk svo með því að
Guðmundi og kómum vom færð
blóm frá Vestmannaeyjabæ og
Lúðrasveit Vestmannaeyja sem er
hinn póllinn í tónlistarlífi Eyja-
manna.
Það vom ánægðir gestir sem
gengu út í vorið og sumarið, sem
reyndar lætur bíða eftir sér í ár, og
flytjendur gátu verið stoltir af sínu