Reykvíkingur - 23.05.1952, Blaðsíða 1

7. TBL. — 1. ÁRG. 23. MAÍ 1952
ALTALAÐ f BÆNUM
I FRAMHALDI af því, sem við sögðum
um hárvöxt í síðasta tölublaði (sjá: Nokkr-
ar mikilvægar upplýsingar um hárið sem
hvarf og annað hár), hefur einn af merkari
læknum bæjarins símsagt okkur, að sumir
sérfræðingar í þessum efnum séu þeirrar
skoðunar, að áhyggjur geti valdið alvarleg-
um hármissi. Eftir þessari kenningu, bætti
hinn góði doktor við, hefur til dæmis Silla-
helmingurinn af Silla & Valda alveg óskap-
lega miklar áhyggjur, en Valda-helmingur-
inn sáralitlar áhyggjur. Ennfremur hefur
biskupinn töluverðar áhyggjur, og svo
mætti lengi telja.
Enda þótt við viðurkennum ekki afdrátt-
arlaust umrædda kenningu, hljótum við að
játa, að okkur þykir hún harla girnileg.
Það er eitthvað æsandi og æfintýralegt við
það að þurfa ekki annað en renna augun-
um yfir rishæðina á mönnum til þess að
fullvissa sig um, hve miklar áhyggjur þeir
hafi haft um dagana. Við reyndum þetta
að gamni okkar um daginn og fórum yfir
alla þingmannahausa í huganum, og ef
kenningin er ekki eintóm vitleysa, þá hafa
þingmennirnir okkar sannast að segja
skammarlega litlar áhyggjur. Okkur óar
næstum því við að segja frá því, en af öllum
þeim þingmönnum, sem þjóðin á, virðist að-
eins einn hafa sómasamlegar áhyggjur. Það
er Sigurður Guðnason. Bernharð Stefánsson
hefur talsverðar áhyggjur, en varla þó eins
miklar og þessir síðustu og verstu tímar
útheimta. Og ríkisstjórnin, eins og hún
leggur sig, er alveg svívirðilega hárprúð.
SéRFRÆÐINGUR okkar í dulrænum efn-
um fór til spákonu eitt kvöld fyrir skemm-
stu. Spákonan sat við lítið borð og stokk-
aði spil sem litu út fyrir að hafa komist í
snerting við margvísleg örlög, og ekki öll
sem best. Þau voru mjög snjáð og stokk-
uðust illa. Spákonan leit vingjarnlega á
sérfræðing okkar, bauð honum að setjast á
kollóttan stól andspænis sér við borðið og
þúaði hann á óyfirnáttúrulegan hátt eins og
gamlan kunningja. Gegnum þilið heyrðist
úr næsta herbergi að lesin var í útvarpið
skýrsla Fiskifélagsins um aflabrögð.
„Dragðu níu spil úr búnkanum", sagði
spákonan.
Sérfræðingur okkar fletti upp 9 spilum, og
það var mikið af laufi.
„Þú ert búinn að vera eitthvað á sjó“,
sagði spákonan.
Sérfræðingur okkar hafði að vísu eitt
sinn farið til útlanda með skipi, en áleit
þó hæpið að sjómennska gæti fyrir þá
sök talist sín sterka hlið, sérstaklega af
því að alla þá ferð hafði hann legið i
koju sinni meira dauður en lifandi og kast-
að upp galli. Þessi byrjun var þannig ekki
beinlínis til þess fallin að styrkja trú sér-
fræðingsins á óskeikulleik hins dulræna
í þessu húsi. En svo fullyrti spákonan, að
sérfræðingurinn væri mjög sæmilega
greindur maður, og þá fór honum að lít-
ast betur á glöggskyggni spilanna. Einnig
sagði hún að hann væri ljúfmenni hið mesta
í allri umgengni, en þó fyrst og fremst
góðviljaður og hjartahreinn — og þar með
var allur efi rokinn úr sérfræðingi okkar.
Því næst benti spákonan á laufadrottn-
inguna, sem lá í miðri spilaröðinni og
horfði dreymin út í tómið. „Það er þarna
dökkhærð stúlka sem vill gjarnan eiga þig“,
sagði hún. „Og er reyndar ekki ein um
það,“ bætti hún við. Tíguldrottningin lá
þarna líka með „fjarræna spurn í augum“.
— Sérfræðingur okkar tók nú að gerast
mjög ónægður með sjálfan sig.
Að svo búnu færðist upplýsingastarf
þetta yfir á svið hinnar efnalegu lífs-
baráttu; spilin lýstu mikilli dýrtíð, minnk-
andi kaupgetu, húsnæðisvandræðum, hræði-
legum sköttum, óhjákvæmilegum sparnaði
í tóbakskaupum — og stóð allt heima. „Já,
það er dýrt að lifa núna“, sagði spákonan.
Sérfræðingur okkar var á sama máli.
EGAR nú þessu var lokið færðist mikill
vöxtur í dularmagn stundarinnar, uns upp
kom hver sönnunin annari merkilegri, en
því miður allar svo persónulegs eðlis að
sérfræðingur okkar vill helst ekki láta
skrifa um þær í eins víðlesið blað og
REYKVÍKING.
Þetta náði allt hámarki í svonefndri
stjörnulögn. Spákonan lagði hjartakónginn,
sem táknaði sérfræðing okkar, á mitt borðið,
en dró síðan svonefnd lukkuspil og raðaði
þeim eftir leyndardómsfullum reglum
kringum kónginn. Nú var sem sé að því kom-
ið að sérfræðingur okkar fengi upplýsingar
um hvers hann mátti vænta af framtíðinni.
Og þær upplýsingar voru satt að segja hinar
ákjósanlegustu.
í stuttu máli: Spilin lofuðu sérfræðingi
okkar fyrirtaksgóðri konu og blómstrandi
heimilislífi með hraðvaxandi barnahóp, en
alls ekki sem verst húsnæðisskilyrði. Efna-
hagur hans átti að skána, skattar að verða
4 KRÓNUR