Reykvíkingur - 23.05.1952, Blaðsíða 5

1 eða 2 stúlkur óskast á hótel í
nágrenni Reykjavíkur, til framreiðslu.
(Mbl., augl. 16. 5.)
Er hótelgestunum kunnugt
um þessa auglýsingu?
Linubrengl
varð í greininni
„Útvarpið og
\ /\ <Ú\%\ æskan", sem
v/ \ \gXX^
birtist í blaðinu
\ /% í gær. Umrædtl
f \y setning á að
vera þannig:
„Ekki ætti hann þó að gleyma þeirri
greiðvikni ntvarpsins að senda hljóð-
nemann með glæpasögu og danslög
á næstu mínútu við Passíusálmana
í vetur: Þess má geta sem gert er“.
(Mbl. 14. 5.)
Það er Jrví rétt að trúa því að á
öðrum hnöttum hafi lífið einnig
þróast og samlagað sig lífsskilyrðun-
um. — Hver veit nema þeir á Merkúr
hafi líkama, sem byggður er úr asbest-
frumum, svo að þeir þoli betur þann
feiknahita, sem Jrar er. (Lesbók Mbl.
11. 5.)
Á fundi bæjarstjórnar í gær var
kosið í áfengisvarnarnefnd .... Aðeins
einn af þeim, sem voru í gömlu á-
fengisvarnarnefndinni gaf kost á sér
nú. (AB 16. 5.)
Hinir skyldu þó aldrei ....?
— Viljið þér þá segja, að kona
framtíðarinnar muni geta varðveitt
æsku sína og fegurð, allt þar til
hún verður hundrað ára að aldri?
— Certainemcnt! (Mbl. 15. 5.)
Franska?
Til lcigu 2 herbergi, eldhús og bað
með eða án húsgagna, á fegursta
stað í Miðbænum fyrir fámcnnt út-
lent eða innlent. (Mbl., augl. 15. 5.)
Pakk?
ÁRÁS Á SÁLFRÆÐI ALÞINGIS.
(Mbl. 14. 5.)
Hvar var þá Ólafur Vihilón?
tefldi í gær samtímaskák með klukk-
um. (Útvarpsfrétt 27. 5.)
Það verður fvrsta leikheimsóknin,
sem leikhúsið fær, og lcikflokkar Kgl.
leikhússins hafa aldrei fyrr lagt jafn
langt land undir fót. (Mbl. 14. 5.)
Aldrei komið til ftaliu?
Heftur rúmgafl með dýnu og teppi
til sölu. (Þjóðv., augl. 14. 5.)
Hinn strokinn?
Vinsælasti Jassleikarinn
EGAR hernámi Danmerkur lauk var
Gunnar Ormslev 17 ára gamall og í til-
e£ni frelsunarinnar fékk hann ásamt nokkr-
um jafnöldrum sínum heimboð í bandaríska
sendiráðið í Kaupmannahöfn. Þeir voru
spurðir hvað mætti bjóða þeim, og það
fyrsta sem þeir báðu um var að mega heyra
nýjar jassplötur. í 5 ár höfðu þeir ekki
haft neitt tækifæri til að
fylgjast með þróun jazz-
ins. — Ein platan sem
þeir fengu að heyra var
leikin af einhverjum
Dizzy Gillespie. Þeir
stóðu á öndinni af hrifn-
ingu. Og á eftir töluðu
þeir um þessa plötu dög-
unum saman.
Þetta voru fyrstu
kynni Gunnars Ormslev
af be-bopstílnum. Nú er
úr þeim kunningsskap
orðin vinátta, mikil og
náin, eins og allir íslensk-
ir jassunnendur vita.
Gunnar Ormslev fæddist í Kaupmanna-
liöfn 22. mars 1928, sonur Áslaugar Jóns-
dóttur, Þórarinssonar fræðslumálastjóra, og
Jens G. Ormslev bankafulltrúa þar í borg.
Á heimili Gunnars var jöfnum höndum
töluð íslenska og danska, og sem barn
lærði hann hvortveggja málið. En eftir því
sem á leið skólagöngu hans missti hann
tökin á íslenskunni, uns hann gat ekki leng-
ur talað hana, hinsvegar skildi hann hana
ávallt til hlítar.
Gunnar var settur í gagnfræðaskóla, og
þar komst hann í félagsskap við pilta
sem áttu eitt brennandi áhugamál sameigin-
lega: jassinn.- Þeir notuðu alla sína vasa-
peninga til að kaupa plötur með gömlu
meisturunum, svo sem Duke Ellington,
Benny Goodman og Artie Shaw, og gripu
hvert tækifæri til að fara á jasskonserta, en
á þessum árum komu margar stórar stjörn-
ur fram á svið jassins í Danmörku, þar á
meðal Svend Asmundsen.
Þegar Gunnar Ormslev fermdist, gáfu
vinir og ættingjar honum nokkuð af pen-
ingum, og þessa peninga notaði hann til að
kaupa sér altósaxófón. — Hann tók að æfa
sig af kappi, og þráði að mega spila á dans-
æfingum í skólanum. En foreldrar hans voru
því andvígir. Yfirleitt fannst þeim hann
leggja of mikla stund á jassinn, en of litla á
námið.
Síðan var landið hernumið, og jassinn
slapp ekki frekar en annað
undan ofsóknarhneigð
nasista. Jafnvel sjálfur
Svend Asmundsen var
tekinn fastur og sendur í
fangabúðir. Gunnar
Ormslev hætti að æfa sig
og setti saxófóninn sinn
upp á háaloft. Og liðu
svo árin.
En við undur þau sem
gerðust þegar Gillespie-
platan var leikin fyrir þá
félagana daginn góða í
bandaríska sendiráðinu,
varð jassáhugi Gunnars
meiri en hann hafði nokk-
urntíma áður verið. Saxófónninn hans hélt
þó enn um skeið áfram að liggja uppi á
háalofti.
Svo fór Gunnar til íslands árið 1946, og
skömmu seinna skrifaði hann heim og
bað að senda sér saxófóninn. Hann hafði
fengið vinnu við apótekið í Hafnar-
firði, og þar suðurfrá kynntist hann Eyþóri
Þorlákssyni gítarleikara sem hvatti hann
eindregið til að gerast aktívur þátttakandi í
jasslífi hér. Og það leið aðeins örstuttur tími
frá því Gunnar fékk saxófóninn að heiman
og þar til hann hóf að leika í hljómsveit
Gúttó í Hafnarfirði.
Þar lék hann í hálft ár. Síðan lék hann
um skeið með Kristjá. Kristjánssyni í Mjólk-
urstöðinni, og hafði þá breytt um hljóðfæri,
fengið sér tenórsaxófón í staðinn fyrir gamla
altóinn. Árið 1 947 gekk hann svo í hljóm-
sveit Björns R. Einarssonar, og hefur leikið
með honum alla tíð síðan. Á þessu tímabili
hefur orðstír hans farið hraðvaxandi, og við
atkvæðagreiðslu sem Jassblaðið efndi til í
vetur reyndist hann .vinsælasti jassleikarinn.
REYKVÍKINGUR
5