Akureyri


Akureyri - 05.06.2014, Blaðsíða 20

Akureyri - 05.06.2014, Blaðsíða 20
20 21. tölublað 4. árgangur 5. júní 2014 AÐSENT Guðmundur Haukur Sigurðsson Sjaldan hress – og ekki umburðarlynd! Hildur Eir Bolladóttir blandaði sér í umræðu um kosningabaráttuna þegar hún sendi fyrsta þingmanni Norðausturkjördæmis og forsætis- ráðherra þjóðarinnar, Sigmundu Davíð Gunnlaugssyni, ádrepu. Þannig hljómaði ádrepa Hildar Eirar en hún er prestur við Akur- eyrarkirkju: „Akkúrat Sigmundur Davíð við molbúarnir sem þú ert svo elsku- legur að draga út úr kofunum og dusta af rykið og þrífa af saggann erum náttúrlega fyrst og fremst að fabúlera um réttindi fólks til að iðka sína trú til að koma höggi á Framsóknarflokkinn í sveitastjórn- arkosningum, við bara vitum ekki betur eins og þú bendir réttilega á í þessum tímamóta pistli. Nú ætlum við öll að skríða aftur upp í holu og sjúga þumalinn af því að pabbi hefur talað. Í alvörunni er for- sætisráðherra að bjóða okkur upp á þetta svar? Hvenær ætlar hann að hætta að tala niður til þjóðar- innar? Já auðvitað var maður bara að koma höggi á kirkjuna með því að tala fyrir hjónavígslu samkyn- hneigðra á sínum tíma, auðvitað er jafnréttisbaráttan eingöngu háð til að koma höggi á karlmenn hvar sem þá er að finna. VIð erum nátt- úrlega öll að hugsa fyrst og fremst um að standa með fólki til að koma höggi á aðra, það er auðvitað að- ferðin sem kristin þjóð hefur tamið sér í gegnum aldirnar þökk sé hon- um Jesú sem var svo athyglissjúkur að deyja á krossi til að koma höggi á Rómverja.“ Að loknum kosningum hefur Hildur Eir skrifað annan pistil sem fyrst birtist í fjölmiðlum á vefsíð- unni akv.is. Fylgir hann hér, enda innlegg í grundvallarmál sem mjög settu mark sitt á kosningabarátt- una í Reykjavík: „Það er tvennt sem ég vil alls ekki láta segja um mig í þessu lífi og það er annars vegar að ég sé hress, af því að ég er það sjaldnast þó mér þyki margt fyndið og hins vegar að ég sé umburðarlynd. Umburðarlyndi er nefnilega varhugaverð lífsafstaða og kannski má leiða að því líkur að umburðar- lyndi sé á vissan hátt forleikur for- dóma. Að vera umburðarlyndur þýðir í raun það að maður geti eða vilji bíða af sér aðstæður eða fólk sem manni er annars ekkert um gefið. Stundum er rétt að vera umburðar- lyndur t.d. þegar ungbarn stendur á orginu þá einfaldlega vegna þess að þú veist að það hefur ekki um mörg tjáningarform að velja, það þykur engum gott né gaman að hlusta á barnsgrát en flestir umbera hann af fyrrnefndri ástæðu, maður rökræðir ekki við hvítvoðung. Hins vegar finnst mér ekki ásættanlegt að við sameinumst um að umbera konur, þeldökkt fólk, samkynhneigða eða múslima. Ég kæri mig ekki um að vera umbor- in sem kona, mig langar til að fólk standi með mér í því að öðlast sömu réttindi og karlar. Stærsta lexían sem ég hef persónulega lært á þessu sviði mannlífsins er þegar ég 27 ára gömul nývígð til prestþjónustu flutti prédikun í útvarpsmessu þar sem ég gagnrýndi framkvæmd Kárahnjúkavirkjunar og færði fyr- ir því bæði guðfræðileg og tilfinn- ingaleg rök.Þá uppgötvaði ég að það voru margir karlar og kannski líka konur sem umbáru mig í prestskap en höfðu alls ekki þolin- mæði fyrir því að ég hefði róttækar skoðanir sem prestur. Þá vildu þeir sömu og fannst ósköp krúttlegt að stelpan væri með kollar að ég hefði mig hæga og væri ekki að rugga bátum sem ég hefði enga þekkingu á. Ég er Guði ævinlega þakklát fyrir að hafa opnað augu mín þarna fyrir því að umburðar- lyndi sé ekki sama og stuðningur eða áhugi. Það getur verið umburðarlyndi að blanda sér ekki í umræðu um byggingu mosku í Reykjavík en slíkt umburðarlyndi er ekki afl til breytinga, það væri hins vegar skref fram á við að opna á fræðslu í samfélaginu um Íslam í kjölfar þess að moskan rís til þess að auka skilning okkar á eðli þessara trúar- bragða, staðreyndin er nefnilega sú að flestir íslendingar hafa myndað sér skoðun á múslímum í gegnum fréttaflutning en ekki persónuleg samskipti. Öll trúarbrögð hafa nefnilega að geyma bæði gull og grjót, sumir velja hins vegar bara grjótið en aðrir gullið af því mann- eskjur hafa tilhneigingu til að túlka veruleikann út frá eigin þörfum, ásetningi og takmörkunum. Þess vegna er hægt að snúa öllum trúar- brögðum upp í eitthvað sem verður engum til góðs. Umburðarlyndi er misskilin góðmennska, hver vill vera umbor- in? Ekki ég, öll viljum við fyrst og fremst vera virt til samtals og skoð- anaskipta því það er raunverulegur kærleikur.“ a AÐSEND GREIN GUÐMUNDUR HAUKUR SIGURÐSSON Hvað myndi ég gera við einn milljarð? Ef mér væri falið að sjá um að fjár- festa fyrir einn milljarð króna, hvað myndi ég gera? Ég myndi fjárfesta í framtíð Akureyringa. Hvað þýðir það? Í mínum huga þýðir það fyrst og fremst að hér verði í framtíðinni til fjölbreyttari störf. Ég óttast nefni- lega að fjölbreytnin hafi lítið sem ekkert aukist frá því ég flutti til baka frá Danmörku eftir nám. Hið daglega líf hefur aftur á móti breyst gríðarlega; hvernig við stundum vinnu, nám eða verjum frístund- um. Það voru nefnilega ekki flat- skjáir, snjallsímar, ljósleiðari, wifi, facebook, snapchat, metan- eða rafmagnsbílar, kaffi- og gistihús á hverju horni, sparkvellir um allan bæ eða Hof á Akureyri fyrir 15 árum síðan. En það er ekki bara þetta sem hefur breyst, það sem einnig hefur gerst er að heimurinn hefur minnk- að. Sýn ungs fólks á heiminn hefur gjörbreyst. Nýstúdentar í dag fara bara í heimsreisu á meðan þeir eru „að hugsa málið“. Það er ekkert leng- ur þannig að maður sé voða einn í útlöndum, langt í burtu frá öllum. Bara fyrir 20 árum síðan var Ítalía mjög langt í burtu. Þá bjó ég þar um tíma og fékk kannski sím- tal einu sinni í viku að heiman eða nokkra Mogga senda annað slagið. Í dag eru allir onlæn allan daginn, allir vita allt það sama nánast sam- stundis og millilandaflug er orðið svo öflugt að í dag er eiginlega auð- veldara að ferðast til útlanda en innanlands. Ungt fólk horfir því allt öðru- vísi á málin í dag en það gerði fyrir nokkrum árum. Í dag er krafa um fjölskylduvæn, fjölbreytt og nú- tímaleg sérfræðistörf með alþjóð- lega skírskotun. Opinber þjónusta þarf að vera í heimsklassa, ljós- leiðari í hvert hús og beint flug til útlanda í boði árið um kring. Hvernig myndi ég þá nota millj- arðinn til að reyna að mæta þessum væntingum í nánustu framtíð. Nú er það ekki svo að ég eigi hann til en kannski er einhver sem les þetta í svo góðum málum (nú eða nokkr- ir sem eiga slatta og vilja leggja í púkk saman). Ég ætla samt að leyfa mér að koma með tvær tillögur um milljarðs fjárfestingu: Þekking. Akureyri, Eyjafjörður og næsta nágrenni býr við nánast engar af þeim dæmigerðu nátt- úruauðlindum sem við nýtum í dag. Hér eru engir stærri virkj- anakostir (vatnsafl og jarðvarmi til rafmagnsframleiðslu) og langt á fiskimið (lengsti fjörður landsins), og fiskaflinn minnkar frekar en hitt. Því tel ég að framtíð Eyjafjarðar snúist um þekkingu; tölvur, verk- fræði, hönnun, iðngreinar o.þ.h., og tækniþróun á sviði sjávarútvegs, matvælaframleiðslu, orku- og úr- gangsmála, heilbrigðisvísinda og umhverfismála svo eitthvað sé nefnt. Til að þetta sé hægt þarf að bæta verulega í fjárfestingar í menntun. Mín skoðun er að við ættum að taka að okkur að ryðja brautina þegar kemur að nýrri hugsun á sviði menntunar; hætta að hugsa í hefð- bundnum skólum, gráðum, hús- næði og prófum og hugsa kannski frekar í þekkingu, verkefnum og tengingu við atvinnulífið og huga að alþjóðlegri markaðssetningu á þeirri þekkingu sem er á svæðinu. Ég myndi fjárfesta 500 milljónum í að virkja þekkinguna í sinni fjöl- breyttustu mynd. Sjálfbærni. Margir líta á þetta sem eitthvert leiðinlegt verkefni sem kallar bara á vesen og verri tíma. Það er af og frá. Til lengri tíma í lokuðu kerfi gengur ekkert annað upp en sjálfbærni. Heimurinn ER einmitt lokað kerfi og eina leiðin er að breyta gegnumstreymi í hr- ingferla. Hvort sem um er að ræða orku, framleiðslu eða úrgang þá verðum við að koma þessu í endur- nýjanlega ferla. Hér á Akureyri eru mörg spennandi og skemmtileg tækifæri. Nýting á úrgangi, smá- virkjanir, skógrækt, rafmagnsvæð- ing í samgöngum, framleiðsla á endurnýjanlegu eldsneyti og nýting á varmaorku (ræktun á t.d. þörung- um og grænmeti). Það er mikið af heitu vatni hér allt í kringum okkur, bara frá Becromal og Vaðlaheiðar- göngum hvoru um sig kemur svipað magn af varmaorku og öll hitaveit- an á Akureyri geymir. Svo maður tali nú ekki um öll mörg hundruð megavöttin hér fyrir austan okk- ur í Þingeyjarsýslum. Hér snýst þetta um að tengja saman grænt rafmagn, varma, CO2 útblástur og birtu. Ég myndi setja 500 milljónir í að skoða hagkvæmni og verkefni tengd sjálfbærni. Jæja, þá er ég búinn að eyða þessum milljarði, eða réttara sagt fjárfesta honum. Hagnaðurinn kemur kannski ekki strax eftir há- degi en hann kemur. Hef ég eitthvað breytt framtíðinni? Já, ég trúi því. Til að setja þennan milljarð í samhengi má benda á að á síðustu 6 árum er búið að fjárfesta fyrir svip- aða upphæð í verkefnum á þessu sviði hér á svæðinu. Molta, metan og lífdísill eru stærsti hlutinn af því. Þessi frábæru sjálfbærni ver- kefni skila nokkur hundruð millj- ónum í ársveltu, skapa tugi starfa á framkvæmdatíma (sem mörg hver krefjast mikillar sérþekkingar) og um 10 ársverk til frambúðar. Og síðan, sem kannski er aðalmálið til framtíðar: Þessi verkefni skila tug- þúsunda tonna samdrætti á CO2 útblæstri á hverju ári. Er það ekki eitthvað ? Höfundur er tæknifræðingur PRESTURINN Í AKUREYRARKIRKJU, Hildur Eir á sér margar hliðar eins og þessi mynd sýnir vel.

x

Akureyri

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Akureyri
https://timarit.is/publication/1079

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.