Skessuhorn - 12.03.2008, Side 26

26 MIÐVIKUDAGUR 12. MARS
Skessu horn á kvað að leita til þeirra sem veita tækni- eða bygg inga svið um hjá sveit ar fé lög um Vest ur-
lands for stöðu og spyrja þá að ila út í sinn ferm ing ar dag. Þeir voru jafn mis jafn ir og þeir eru marg ir.
Smári Björns son er yf ir mað ur
tækni deild ar Snæ fells bæj ar. Hann
kem ur að norð an, nán ar til tek ið frá
Sauð ár króki. Sá prest ur sem sá um
hans ferm ing ar upp fræðslu og síð ar
ferm ing ar at höfn árið 1989 var sr.
Hjálm ar Jóns son sem nú er dóm­
kirkju prest ur. Smári seg ist ekki
muna eft ir því að nokk uð sér stakt
hafi kom ið uppá í ferm ing ar fræðsl­
unni sjálfri, þau hafi á byggi lega öll
ver ið eins og englar og at höfn in
gekk á taka laust fyr ir sig.
„Veisl an var hald in heima að
hætti mömmu, bæði mat ar­ og
kaffi veisla enda hef ur móð ir mín
rek ið veislu þjón ustu á Sauð ár króki.
Þetta var stór veisla, mig minn ir að
í hana hafi kom ið um 130 manns
og mik ið barst af gjöf um. Því mið­
ur snérist þessi at burð ur mest um
gjaf ir þá eins og nú. Í þeim anda
býst ég við að segja megi að mað­
ur hafi orð ið vel stæð ur eft ir ferm­
ing una. Frá for eldr un um fékk ég
hús gögn í her berg ið og svo auð vit­
að þessa mynd ar legu
veislu og mik ið af alls
kon ar gjöf um.“
Þeg ar Smári er innt­
ur eft ir því hvort eitt­
hvað eft ir minni legt
hafi kom ið upp á í sam bandi við
und ir bún ing inn, veisl una eða að
hann hafi feng ið ein hverj ar sér­
kenni leg ar gjaf ir seg ir hann: „Eins
og ég sagði áðan snérist þessi við­
burð ur nokk uð mik ið um gjaf irn ar
hjá okk ur ung ling um. Mað ur tók á
móti fólk inu og pökk un um og síð­
an var far ið inn í her bergi með vin­
un um til að skoða. Svo var það einn
sem mætti en hafði enga gjöf með­
ferð is. Vin un um fannst þetta ekki
sæm andi. Mað ur
mæt ir ekki í ferm­
ing ar án þess að
hafa með neina
gjöf. Þeir ætl uðu
því að henda hon­
um út. En sem bet­
ur fer varð ekk ert
af því. En svona
hugs uðu marg ir
þá og er því mið ur
enn við lýði.“
bgk
Hjört ur Hans Kol söe er yf ir­
mað ur tækni s viðs Grund ar fjarð­
ar bæj ar. Hann fermd ist í Laug­
ar nes kirkju árið 1968 í hópi sem
taldi yfir tug barna. Í minn ingu
hans er dag ur inn afar skemmti leg­
ur og hið sam a gild ir um und ir bún­
ing inn, sem einnig var spenn andi.
„At höfn in var hefð bund in að ég
held,“ seg ir Hjört ur þeg ar far ið er
að spjalla nán ar um þenn an merka
dag. „Það var sr. Grím ur Gríms son
sem fermdi og mér er minn is stætt
þeg ar ver ið var að taka ferm ing ar­
mynd ina af hópn um að ég var lát­
inn standa úti á enda. Ég var eig in­
lega höfð inu hærri en aðr ir í hópn­
um því ég tók vöxt inn snemma út.
Það var talið að ef ég trjón aði ein­
hvers stað ar í miðj unni kæmi það út
eins og full orð inn karl mað ur væri
þarna með. Ég hef reynd ar ekk ert
hald ið þess ari stærð um fram aðra,
er bara með al mað ur á hæð í dag,
svona um 185 senti metr ar. Veisl an
var síð an hefð bund in heima tertu­
veisla sem ég skemmti mér kon­
ung lega í. Mér hef ur alltaf fund­
ist gam an að hitta ætt ingja mína og
vini og þessi stund var eng in und­
an tekn ing á því. Þeim góða
sið held ég enn með því að
vera dug leg ur að reka inn nef­
ið hjá vin um og kunn ingj um.
Gjaf irn ar voru einnig hef­
bundn ar fyr ir þenn an tíma.
Ég fékk úr frá for eldr um mín­
um eins og flest ir fengu, síð­
an erma hnappa, svefn poka
og eitt hvað slíkt og úrið geng
ég með enn þann dag í dag. Kröf­
urn ar voru ekki mikl ar í sam bandi
við gjaf ir en ég man að ég hlakk­
aði mik ið til að vita hvort ég myndi
fá eitt hvað sem tengd ist úti veru og
þar var svefn pok inn efst ur á blaði.
Á þess um árum var ég mik ið á skíð­
um og í raun var eini draum ur inn
að eign ast svefn poka og það gekk
eft ir. Hins veg ar get ég sagt þér frá
öðru skemmti legu at viki sem tengd­
ist ferm ing ar deg in um mín um. Við
bræð urn ir vor um að gant ast eitt­
hvað tveim ur
k lukku t ím um
fyr ir ferm ing una
og út úr því kom
að hnefi bróð­
ur míns lenti í
auga brún inni á
mér. Ég man að
ég hafði tölu­
verð ar á hyggj­
ur af því að vera
með glóð ur auga
á ferm ing ar­
dag inn, en það
slapp nú allt til,
sem bet ur fer.“
bgk
Bjarn fríð ur Vil hjálms dótt ir er yf­
ir mað ur tækni s viðs Stykk is hólms­
bæj ar. Hún fermd ist í Kópa vogs­
kirkju árið 1970. „Að ferm ast
voru vissu lega tíma mót í lífi ungr­
ar stúlku á þess um tíma og er sjálf­
sagt enn. Ár gang ur inn 1956 var
stór í Kópa vogi og marg ir gengu
því til séra Gunn ars
Árna son ar prests. Sú
fræðsla var eins og
tíðk að ist þá í meg in
drátt um, ut an bók ar­
lær dóm ur á sálm um
og vers um sem prest­
ur inn hlýddi okk ur
yfir.“
„ F e r m i n g a r f ö t ­
in voru hvít ar út víð­
ar bux ur sem amma
mín saum aði og frá
Am er íku kom stutt ur
bleik ur kjóll er frænka
sendi. Í þá daga fengu
stúlk ur ferm ing ar káp ur, sem oft var
fyrsta káp an og í út varp inu var aug­
lýst eitt hvað á þessa leið: „Ferm­
ing ar káp urn ar eru komn ar ­ Káp­
an, Lauga vegi.“ Fyr ir val inu varð
skó síð að skor in ull ar kápa sem ég
not aði tölu vert eft ir ferm ing una
og sama gilti um bux urn ar en kjóll­
inn safn aði frek ar ryki.“ Stúlk urn­
ar þurftu að fara í greiðslu, þá eins
og nú. Bjarn fríð ur seg ist al veg hafa
slopp ið við að sofa með rúll ur. „Ég
fermd ist eft ir há degi og fór því í
greiðslu um morg un inn. Ég var
með sítt ljóst hár og það var tek­
ið upp að aft an í slöngu lokka. Þessi
reynsla var nokk uð sem mað ur
hafði aldrei geng ið í geng um áður,
að fara í greiðslu.“
Í minn ingu Bjarn fríð ar var allt
í sam bandi við þenn­
an und ir bún ing og dag­
inn sjálf an hlað ið mik illi
eft ir vænt ingu. „Veisl an var hald­
in heima. Þar voru nán ustu ætt­
ingj ar, lík lega eitt hvað um fjöru tíu
manns. Ferm ing ar gjaf irn ar voru til
dæm is skart grip ir, eitt hvað af pen­
ing um og svo skatt hol úr tekki frá
for eldr um mín um. Það var í tísku
að eiga skatt hol og marg ar stúlk­
ur fengu eitt slíkt. Fyr ir ferm ing­
ar pen ing ana keypti ég rit vél, sem
lík lega jafn gild ir far tölv um nú tím­
ans. Rit vél ina á ég enn á samt skatt­
hol inu. Ég minn ist þess einnig að
amma vildi að ég veldi sjálf hring­
inn sem hún ætl aði að gefa mér.
Við fór um í bæ inn og það tók lang­
an tíma að velja.“
bgk
Jök ull Helga son for stöðu­
mað ur fram kvæmda sviðs
Borg ar byggð ar.
Ferm ing ar dag ur inn minn
Mað ur mæt ir ekki gjafa laus í ferm ing ar
Smári Björns son for stöðu mað ur
tækni deild ar Snæ fells bæj ar.
Ferm ing ar veisla Smára
Björns son ar var hald in
að hætti mömmu, mynd­
ar lega.
Geng ur enn með ferm ing ar ú rið
Hjört ur Hans Kol söe er í
dag yf ir mað ur tækni s viðs
Grund ar fjarð ar bæj ar.
Hjört ur Hans Kol söe á ferm­
ing ar dag inn, höfð inu hærri en
ferm ing ar systk in in.
Bætti við sig nafni í ferm ing unni
Bogi Krist ins son er bygg inga­
full trúi Dala byggð ar. Hann fermd­
ist heima að Skarði á Skarðs strönd
10. júní 1984, en þar er hann upp­
al inn. Bogi var í heima vist á Laug­
um og þang að kom prest ur inn sr.
Ingi berg Hann es son og upp fræddi
vænt an leg ferm ing ar börn. Bogi
seg ist minn ast þess að þau hafi
ver ið lát in lesa upp úr bibl í unni á
með an á ferm ing ar fræðsl unni stóð.
Ekki seg ir hann að erfitt hafi ver­
ið að læra utan að það sem kunna
þurfti fyr ir þenn an merka dag. „Ég
átti að ferm ast einn og leist ekk ert
sér stak lega vel á þá hug mynd. Hins
veg ar á ég frænda sem er ári yngri
en ég og við vor um afar sam rýmd­
ir. Við kom um því þannig fyr ir að
hann fengi að ferm ast líka. Það var
auð vit að ó líkt skemmti legra. Dag­
ur inn var svo stór í mín um huga að
mér finnst eins og hann hafi ver ið
í gær. Bróð ir minn sem er nokk uð
eldri fermd ist því fyrr og mér var
mjög minn is stætt hversu dýrð leg­
ur ferm ing ar dag ur inn hans var og
hlakk aði því ó skap lega til. Ég varð
ekki fyr ir nein um von brigð um. At­
höfn in sjálf gekk al veg snurðu laust
en kannski var ó venju­
legt að ég bætti við
mig nafni í ferm ing­
unni. Í minni ætt er ætt­
ar nafn ið Magn us sen. Það var að
deyja út og eng inn ber þetta nafn
í dag, nema ég. Mér fannst ó mögu­
legt að ekki yrði ein hver end ur nýj­
un á nafn inu og á kvað að bæta því
við. Þetta var al far ið mín á kvörð un
og ég býst við að ég bjóði mín um
börn um að gera hið sama, ef þau
hafa ein hvern á huga á því. Veisl­
an var hald in heima. Véla skemm an
var dubbuð upp og snar lega breytt
í sam komu sal. Það kom sér reynd­
ar vel því þetta sama ár var vígslu­
af mæli kirkj unn ar á Skarði svo það
var á gætt að eiga veislu sal inn til bú­
inn þá.“ Ferm ing ar­
veisla Boga var fjöl­
menn og hann fékk
margt góðra gjafa,
með al ann ars úr frá
for eldr um sín um og
tölu vert af pen ing­
um. „Fyr ir ferm ing­
ar pen ing ana keypti
ég mér snjó sleða.
Það var meira að
segja tölu vert um
snjó á þess um árum
þannig að ég gat
not að hann. En dag­
ur inn var svaka lega stór og gam an
að minn ast hans. Hins veg ar hef ur
mér fund ist tím inn fljúga hjá, eft­
ir ferm ingu, eins og hann gat ver ið
lengi að líða áður en ég fermd ist.“
bgk
Bogi Krist ins son ferm ing­
ar dreng ur frá Skarði á
Skarðs strönd.
Bogi Magn us sen Krist ins son
bygg ing ar full trúi Dala­
byggð ar.
Fyrsta káp an skó síð ull ar kápa
Bjarn fríð ur Vil hjálms­
dótt ir yf ir mað ur tækni s­
viðs Stykk is hólms bæj ar.
Bjarn fríð ur Vil hjálms dótt ir
með ljósu slöngu lokk ana
sína á ferm ing ar dag inn.
Alltaf trú að á hið góða í líf inu
Jök ull Helga son er for stöðu mað­
ur fram kvæmda sviðs Borg ar byggð­
ar. Hann er upp al inn á Hrauns­
múla í Stað ar sveit og var fermd­
ur í kirkj unni á Stað ar stað 7. júní
1987 af séra Rögn valdi Finn boga­
syni. Úr Lýsu hóls skóla þekkti Jök­
ull ekk ert ann að en að vera einn í
sín um ár gangi þar sem sveit in var
fá menn en seg ir þó að
börn úr Breiðu vík hafi
einnig geng ið til prests ins
á sama tíma og hann, þótt
þau hafi ekki fermst með
hon um. Ferm ing ar syst ir
hans var barna barn prest­
hjón anna.
„Ég held að okk ar upp­
fræðsla fyr ir ferm ingu
hafi ver ið nokk uð hefð­
bund in,“ seg ir Jök ull þeg­
ar talið berst að því. „Sr.
Rögn vald ur var mjög
mæt ur mað ur en póli­
tísk ur og kannski hef ur
það ögn skin ið í gegn. Ég
man það helst að það var lögð mik il
á hersla á að kunna trú ar játn ing una.
Kirkju at höfn in sjálf var hefð bund­
in þar sem fólk ið úr sveit inni mætti,
á samt öðr um vin um og ætt ingj um.
Það var venj an í sveit inni að fara til
messu þeg ar þær voru og ég var al­
inn upp við það að fara þótt mér
hafi í seinni tíð ekki tek ist að halda
þeim á gæta sið nógu vel. Veisl an
var hald in heima og móð ir mín var
mjög á fram um að allt milli him ins
og jarð ar yrði gert áður en dag ur­
inn rynni upp. Allt var mál að hátt
og lágt, úti og inni, lagt park et og
ann að eft ir því. Nokk uð sem marg­
ir kann ast án efa við. Rún ar Mar­
vins son mat ar gerð ar mað ur sá um
veislu höld in eins og hann hef ur svo
oft gert í minni fjöl­
skyldu. Eitt hvað fékk
ég af gjöf um með­
al ann ars bæk ur og
pen inga sem ég not­
aði til að kaupa mér
fjór hjól. Þá þeyst um
við frænd ur, syn ir þriggja bræðra,
um sveit ina á þess um far ar tækj um.
Mér er einnig minn is stætt að við
þessi tíma mót fannst mér að mað­
ur væri virki lega að kom ast í full­
orð inna manna tölu. Það var part­
ur af trú ar hefð inni að láta ferma
sig, jafn sjálf sagt og að draga and­
ann. Ég hef alltaf trú að á hið góða
í líf inu og það skemmdi ekki fyr ir
að sr. Rögn vald ur sagði okk ur að
trúa á það sem myndi hjálpa okk­
ur sjálf um og brýndi það í ferm ing­
ar fræðsl unni. Það hef ur kom ið sér
vel að hafa þetta vega nesti með út
í líf ið.“
bgk
Jök ull Helga son með
fjöl skyldu sinni á ferm­
ing ar dag inn.