Skessuhorn - 21.12.2010, Qupperneq 71

71ÞRIÐJUDAGUR 21. DESEMBER
Það var einu sinni 10 ára strák­
ur sem hét Eg ill. Nú voru jól in al­
veg að koma. Ég get sagt þér það,
að jól in voru hans upp á halds tími.
„Mað ur borð ar alltaf svo góð an
mat, og fær fullt af pökk um,“ sagði
hann þeg ar fólk spurði hvað hon­
um fynd ist svona skemmti legt við
jól in. En þeg ar fólk spurði hann
af hverju við höld um jól eða hver
hefði fæðst á jól un um, yppti hann
bara öxl um og muldr aði eitt hvað
sem eng inn skildi. Satt best að
segja, þá vissi hann það ekki. En
hon um var al veg sama, hann hugs­
aði bara um gjaf irn ar og nam mið.
Hon um var al veg sama hvort jól­
in væru tími ljóss og frið ar, eða
ekki. Móð ir hans sem var hjúkr­
un ar kona á sjúkra hús inu í þorp­
inu, bað Egil um að send ast með
lít inn böggul upp í hlíð ar til gam­
als manns sem þar bjó, al einn. Það
var Þor láks messu kvöld, allt á kafi í
snjó og vind ur. Það hefðu nú flest ir
ekki kom ist út úr inn keyrsl unni en
Eg ill var á kveð inn. Mamma hans
hafði sagt hon um að hann fengi
súkkulaði búð ing þeg ar hann kæmi
til baka, svo að hann varð að flýta
sér. Leið in var löng, Eg ill klöngr­
að ist í stóru sköfl un um. Vind ur inn
blés fast, og kuld inn nísti inn að
beini. Eg ill gat ekki meir, en úr því
að hann var kom inn svona langt,
gat hann ekki bara snú ið við.“Hvað
verð ur þá um súkkulaði búð ing­
inn?“ sagði hann við sjálf an sig.
Hann herti upp hug ann og hélt
á fram í myrkr inu. „Nei veistu, nú
get ég bara ekki meir,“ sagði hann
eft ir dá litla stund, sett ist nið ur í
skjól, und ir tré. Allt í einu skut ust
upp í hug ann, spurn ing arn ar sem
fólk ið hafði spurt hann, já af hverju
höld um við jól. Með þetta í hug­
an um sofn aði hann, hann var bara
svo þreytt ur.
Hann dreymdi að ung kona
kæmi labbandi til hans. Hún var
rosa lega fal leg, í síð um rauð um
kjól með fal legt skraut í hár inu.
Kon an brosti, sagð ist heita Lilja,
og bað hann um að fylgja sér. Þau
gengu eft ir dimmu stræti. Þau
gengu fram hjá gam alli konu, sem
hall aði sér að hús veggn um. Eg ill
horfði að eins á hana en gekk svo
á fram. Hinu meg in við göt una sat
ung ur mað ur í hjóla stól, særð ur og
yf ir gef inn. Eins og áður, gekk Eg­
ill bara fram hjá. Þau stað næmd­
ust fyr ir utan eitt hús ið. Kon an
barði að dyr um. Lít il stúlka kom
til dyra, lít il telpa í þunn um kjól,
skítug og aug un vot af tár um. Aug­
ljós lega þekkt ust þær því stelp an
hleypti þeim sam stund is inn. Hús­
ið var dimmt og drunga legt, kalt
og skítugt. Kon an fékk sér sæti og
benti Agli á að gera það sama. Eft ir
langa þögn mælti kon an „þú tókst
kannski eft ir gömlu kon unni sem
lá við hús vegg inn?“ Eg ill leit upp.
„Kon an var eins og kær leik ur inn í
hjarta þínu,“ sagði hún „fá tæk og
veik, og þú gekkst bara fram hjá.“
Eg ill skildi ekki al veg. „Ungi mað­
ur inn í hjóla stóln um var ljós ið í
hjarta þínu. Það var ekki mik ið eft­
ir af því. Telp an fram á gangi, það
var gleð in, jóla gleð in í hjarta þér,
hún var ekki mik il, er það nokk­
uð?“ Eg ill var far inn að skilja hvað
kon an átti við. „ Sjáðu nú til,“ bætti
hún við „jól in eru tími kær leiks­
ins og ljóss ins. Veistu af hverju við
höld um jól?“ „Umm, ég veit það
ekki,“ sagði Eg ill og var með svo­
lít ið sam visku bit. Kon an brosti
og svar aði: „ Jesús fædd ist á jól un­
um, fyr ir langa langa löngu. Hann
fædd ist til að koma á friði á jörð.“
Eg ill var hissa. „Fæ ÉG þá gjaf ir,
samt á HANN af mæli?“ „Já, það
má nú eig in lega segja það. En það
sem ég er að reyna að segja er það
að jól in snú ast ekki bara um gjaf­
ir, mat og allt nam mið, held ur snú­
ast þau um kær leika, gleði og frið
á jörð.“
Eg ill hrökk upp, hann hafði þá
sofn að. Fyr ir fram an hann stóð
gamli mað ur inn. „Er í lagi með
þig?“ spurði hann. „Jaaá, ég held
það,“ svar aði Eg ill. „Uuu, ég átti
að láta þig fá þetta,“ sagði hann og
rétti hon um pakk ann. „Ætl ar þú að
vera einn um jól in?“ Gamli mað­
ur inn brosti. „Já ég held nú það.“
Orð in frið ur á jörð, kær leik ur og
gleði berg mál uðu í höfði hans.
„ Viltu kannski koma með mér
heim? Þú mátt vera með okk ur um
jól in.“ Gamli mað ur inn brosti enn
meira og sam an röltu þeir nið ur
hlíð ina. Leið in var ein hvern veg­
in miklu styttri, nú var hann ekki
einn. Allt í einu mundi hann eft­
ir súkkulaði búð ingn um, gjöf un um
og öllu hinu. En hon um var al veg
sama um það, hann vissi núna hvað
jól in snér ust virki lega um.
Hall dóra Krist ín Lár us dótt ir
Nem andi 8. bekk í
Grunn skól an um í Stykk is hólmi
Hinn sanni jóla andi 3.