Skessuhorn - 21.12.2010, Page 76

76 ÞRIÐJUDAGUR 21. DESEMBER
Bros andi og ein læg ur kem­
ur hann til dyra og býð ur blaða­
mann vel kom inn, bónd inn,
hesta mað ur inn, leik ar inn og
söngv ar inn á Syðstu Foss um í
Anda kíl. Knú ið hafði ver ið dyra
í nýja hús inu hjá Snorra Hjálm­
ars syni sem hef ur um nokk urra
ára skeið hjálp að fólki í ýms um
vanda með ó hefð bundn um að­
ferð um. Fyr ir nokkrum árum,
þeg ar fal ast var eft ir við tali,
sögðu hjálp ar arn ir hans „nei,“
nú var stund in hins veg ar runn­
in upp, þeir sam þykktu að starf­
ið yrði kynnt.
Vildi alltaf vera bóndi
Snorri er fædd ur á Þing eyri árið
1945 en al inn upp í Reykja vík á samt
því að vera í sveit á sumr in. For­
eldr arn ir eru hins veg ar bæði ætt uð
af Horn strönd um þar sem allt var
mor andi í galdra körl um. Kannski
það hafi því leg ið í loft inu að Snorri
færi út í þá vinnu sem hann stund­
ar nú.
Í sveita dvöl inni mót að ist sú hug­
mynd hans að verða bóndi. „Það
kom aldrei neitt ann að til greina svo
ég fór á Bænda skól ann á Hvann­
eyri, átján ára gam all og hef ver ið í
Borg ar firði síð an. Það var svo gam­
an á Hvann eyri, mik il gleði, þrjú
böll á hverri helgi og mik ið um
ungt fólk. Ég bý að þessu.“
Snorri kynnt ist eig in konu sinni
Sig ríði Guð jóns dótt ur frá Syðstu
Foss um og sam an reistu þau bú á
föð ur leyfð henn ar. Til að byrja með
var að al starf Snorra að vera bóndi
og hesta mað ur. Hann hef ur hins
veg ar góða söng rödd, lauk átt unda
stigi í söng, svo með góð um fé lög­
um hef ur hann troð ið upp í lang an
tíma á þeim vett vangi. Með karla­
kórn um Söng bræðr um hef ur hann
starf að um skeið og einnig með
Bjarna Guð munds syni á Hvann­
eyri og Gunn ari Erni Guð munds­
syni dýra lækni. „Við Gunn ar Örn
erum ansi góð ir í þessu, að okk­
ar eig in mati. Við syngj um í brúð­
kaup um, árs há tíð um og ýmsu þess
hátt ar. Við nenn um ekk ert að læra
neitt nýtt svo við þurf um ekki nema
tíu mín út ur til að æfa upp í hvert
sinn og svo erum við bara til bún­
ir.“ Snorri hef ur einnig tek ið mik­
inn þátt í leik starf semi, ver ið með í
mörg um upp færsl um í fé lags heim­
il inu Brún. „Ég var beð inn um að
leika í leik rit inu sem nú er í gangi í
Brún, en ég vildi ekki skyggja á þá,“
seg ir Snorri og skelli hlær, „en án
gríns þá mátti ég bara ekki vera að
því. Nú er svo kom ið að þessi and­
lega vinna mín er eig in lega orð in
aðal at vinn an.“
Blaða mað ur tek inn
á bein ið
Þeg ar far ið er að inna Snorra eft­
ir því hvern ig hann vinni og hvern­
ig þetta virki allt sam an, er svar ið
á þá lund þó að hann ætli nú ekki
að ráða því hvern ig við talið komi til
með að líta út, sé kannski snið ugt
að blaða mað ur fái bara að reyna að­
ferð irn ar á eig in skinni og það varð
úr. „Nú býð ég þér inn í mitt einka­
her bergi sem ég hef und ir starf ið
mitt. Mér finnst ég ekki hafa ver ið
heimtu frek ur um æv ina eða beð ið
um mik ið fyr ir sjálf an mig en þeg­
ar við byggð um nýja hús ið á kvað ég
að hafa eitt her bergi fyr ir mig og
þannig hef ur það ver ið.“ Blaða mað­
ur sest á sófa í lát lausu her berg inu
en Snorri sjálf ur í stól við skrif borð.
Hann skrif ar nið ur nafn blaða­
manns í þétt skrif aða stíla bók, tek­
ur upp pendúl og byrj ar að spyrja
ein hverja sem blaða mað ur ekki sér.
Ef pendúll inn snýst sól ar sinn is er
svar ið já, ef hann fer hinn hring inn
er um nei kvæð við brögð að ræða. Á
með an hjálp ar arn ir hugsa sig um,
fer pendúll inn gjarn an fram og til
baka. „Er ég með hjálp ara hér?“
spyr Snorri og viti menn, pendúll­
inn tek ur á fleygi ferð, rétt an hring.
Ein hverj ir eru greini lega mætt ir. Þá
spyr hann hvort sól ar lógus sé mætt­
ur og því er einnig svar að já kvætt. Á
eft ir koma alls kon ar spurn ing ar um
orku braut ir, orku stöðv ar og hvort
hægt sé að hjálpa. Hann nefn ir
nöfn og spyr hvort við kom andi vilji
að stoða, hversu mikla hjálp er þörf
á að fá og hvort það geti orð ið hér
og nú. Sem bet ur fer er blaða mað­
ur ekki mjög illa hald inn svo öfl ug­
ustu hjálp ar menn irn ir fá frí þetta
kvöld ið.
Pendúll in er aðal tæk ið
Pendúll inn var sá sem svar aði
öll um spurn ing um Snorra og all­
an tím ann var hann hafð ur yfir
nafni blaða manns sem einnig var
nefnt inn á milli. Ekki er þetta lát­
ið duga. Snorri spyr einnig sína
menn um það hvort eitt hvað sé
að trufla. Blaða mað ur sperr ir eyr­
un vit andi upp á sig skömm ina um
að vera ekki alltaf nógu stað fast ur
og láta hug ann reika um of. En það
er alls ekki þetta sem Snorri á við.
„Ég er að spyrja um hvort að ein­
hverj ir púk ar eða sál ir séu að trufla
þig. Það er nefni lega svo oft sem
það er reynd in og þá get ur ver ið
erfitt að hjálpa við kom andi. Stund­
um get ég sent sál irn ar, sem trufla, í
ljós ið eða á stjörnu fyr ir utan jörð­
ina,“ og glettn is brosi bregð ur við
eft ir þessi orð. „Þeir sem ekki fá
að fara í ljós ið fara á stjörnu fyr ir
utan jörð ina, eða svo er mér sagt.“
Blaða mað ur varp ar önd inni feg in­
sam lega þeg ar upp lýst er að eng­
inn sé að trufla, nema ef vera skyldi
hann sjálf ur. „Nú þarf ég að síð ustu
að at huga hvaða lík ams týpa þú ert,
þó ég viti það reynd ar þá er alltaf
betra að spyrja.“ Enn fer pendúll­
inn á loft og í ljós kem ur að blaða­
mað ur er prótein týpa. „Þú ert sömu
gerð ar og flest ir á Ís landi og átt því
ekki borða kol vetni, þá færðu það
sem ég kalla fæðu tengda blokker­
ingu sem leið ir til van heilsu. Oft
lok ast orku braut ir út af vit lausu
matar æði. Mann skepn an er nefni­
lega það sem hún hugs ar, hvað hún
borð ar og hvern ig ut an að kom andi
á hrif mót ar hana. Ég er sál og ég
er það sem ég hef tek ið með mér í
þenn an heim, án þess að vita hvað
það er. Kem hing að, eins og flest ir,
með á kveð ið verk efni í huga til að
vinna með í þess ari jarð vist en fæst­
ir muna hvað það er. Ef verk efn ið
mis tekst þá vill sál in koma aft ur til
að ljúka ætl un ar verk inu. Að mínu
mati eru sum ir þeirra sem grípa til
þess ráðs að taka eig ið líf stund um
að því vegna þess að þá hef ur bor­
ið svo langt af leið, frá upp runa legu
mark miði sínu. Þeir á kveða því að
klára mál ið strax til að hafa mögu­
leika til að byrja sem fyrst að nýju.
Sál in er sí fellt að þroska sig, hún er
í skóla og byrj ar í fyrsta bekk. Ef
illa geng ur er stund um gott að taka
bekk inn bara aft ur.“
Í upp hafi máls
Marg ir taka vink il beygj ur á æv­
inni, byrja á ein hverju en enda á allt
öðr um stað. Eins og kom ið hef ur
fram ætl aði Snorri fyrst og fremst
að vera bóndi og hesta mað ur en
svo fékk hann heim sókn sem skipti
máli. „Kona mín átti syst ur sem bjó
í Sví þjóð. Sem oft áður kom hún í
heim sókn hér árið 1998. Hún var
plöntu líf eðl is fræð ing ur að mennt
en hafði á huga á ýmsu fleiru. Rétt
fyr ir kom una hing að hafði hún ver­
ið á nám skeiði þar sem kennd var
virkni prjóna og pendúla. Hún
fræddi okk ur m.a. á því að með
pendúl væri hægt að prófa ým is legt
með al ann ars hversu mikla næmni
fólk hefði. Pendúll inn þarf að finna
fyr ir mann eskj unni í allt að sjö til
átta metra fjar lægð til að hann virki.
Sá sem er próf að ur á þenn an hátt
er lát inn bakka þar til hann hætt­
ir að hafa á hrif á pendúl inn og fjar­
lægð in mæld. Þetta virk ar eins og
spá kvist irn ir sem kirkj an lét brenna
fólk fyr ir fyrr á öld um. Sig rún not­
aði stoppu nál fyr ir pendúl, sem al­
veg get ur virk að eins og fann með­
al ann ars vatn fyr ir okk ur hérna.
Fimm árum síð ar kom hún aft ur og
ég fór að spyrja hana hvaða norna­
gang ur þetta væri í henni, þar sem
hún var enn að stúd era sama efn ið.
Hún varð eitt hvað pirruð á mér og
sagð ist ætla að prófa mig og komst
að því að ég var með ell efu metra
næmni. Þá datt mér í hug að prófa
þetta sjálf ur, kom mér upp stoppu­
nál og spurði hvort ég væri með
hjálp ara með mér því að tveim­
ur dög um fyrr hafði mér allt í einu
fund ist að svo væri. Svar ið var já!
Síð an hef ur ekki ver ið aft ur snú ið.“
Er ekki gal inn
„Á þess um tíma var ég að fara að
gefa út söngdiskinn minn og var
svo lít ið í vand ræð um með laga val­
ið. Var þó bú inn að finna fjöru tíu
lög en hafði beð ið skóla stjóra tón­
list ar skól ans að hjálpa mér að velja
20 úr þeim hópi. Ég hef stund um
ver ið frek ar ó á kveð inn, svona fyr­
ir sjálf an mig, svo þetta var alls ekk­
ert ó eðli legt. En þá var eins og
hvísl að að mér að prófa pendúl­
inn minn sem ég og gerði. Spurði
um öll lög in og eft ir stóðu tutt ugu,
eins og ekk ert væri. Ég hafði sam­
band við skóla stjór ann og sagð ist
ekki þurfa að stoð ina. Sama var þeg­
ar ég fór að leita að með leik ur um
til að spila með mér, það gekk al veg
ó trú lega vel upp. Ég spurði bara og
fékk svör, allt gekk upp og disk ur­
inn kom út. Um ári síð ar fór ég til
Þór halls mið ils, kannski að al lega
til að fá að vita hvort ég væri orð­
inn vit laus. Þór hall ur sagði merki­
Það sem vant aði upp á er kom ið
Rætt við Snorra Hjálm ars son á Syðstu Foss um sem hjálp ar fólki með öðru vísi að ferð um
Snorri Hjálm ars son á Syðstu Foss um hef ur hjálp að gíf ur lega mörgu fólki sem átt hef ur erfitt á ein hvern hátt. Aðal hjálp ar­
tæk ið eru pendúll.
Snorri sem ung ur mað ur, rétt áður en hann kom
að Hvann eyri.
Á Hvann eyri var gott að vera, mik il gleði og skemmti leg heit. Þar var
með al ann ars hægt að læra eitt og ann að um hrossa rækt.
Í geng um tíð ina hafa þeir fé lag arnir Gunn ar Örn Guð munds son, t.v. og Snorri, t.h. brall að ým is legt. Hér voru þeir að skemmta í reið höll inni og höfðu krækt sér í að stoð ar mann, Ár mann Bjarna son frá Kjal var ar stöð um.