Frjáls verslun - 01.09.2012, Síða 46

46 FRJÁLS VERSLUN 10. 2012
Vilhjálmur Vilhjálmsson, 59 ára nýráðinn forstjóri HB Granda, var í átján vertíðir á hvalbátum á sín um yngri árum. Hann sest í stól forstjórans sem
innanhússmaður, undanfarin átta ár hefur
hann stjórnað uppsjávardeild félagsins og
staðið fyrir mikilli hagræðingu. Núna tekur
hann við stórfyrirtæki í íslensku atvinnulífi
á tímum hárra veiðigjalda og hugsanlegra
breytinga á lögum um fiskveiði.
Vilhjálmur er Reykvíkingur í húð og hár
þótt sumir haldi að hann sé Vopnfirðingur
eftir að hann varð skrifstofustjóri Tanga á
Vopnafirði árið 2001 og síðar fram kvæmda ­
stjóri þess félags árið 2003. Tangi sam ein ­
aðist HB Granda undir lok ársins 2004 og
fluttist Vilhjálmur í kjölfarið suður og tók
við uppsjávardeild HB Granda.
Hann hefur mikla reynslu úr sjávarútvegi
og er menntaður útgerðartæknir frá
Tækni skóla Íslands. Þá hefur hann próf
frá Verslunarskóla Íslands og Stýrimanna ­
skólanum. Þorsteinn Steinsson, sveitarstjóri
Vopnafjarðarhrepps, segir um Vilhjálm
að þótt ýmsum þyki hann virka hægur á
stundum, þá sé hann mjög ákveðinn og
fylg inn sér.
Tveir af nánustu samstarfsmönnum Vil ­
hjálms hjá Tanga á Vopnafirði, þeir Svein ­
björn Sigmundsson og Reynir Árnason,
hæla auðvitað sínum gamla félaga og segja
að hér fari mikill fjölskyldumaður. Þeir bæta
við að einn hans stærsti kostur sé mikil
veiði della og skipti þá ekki máli hvort um
stang­ eða skotveiði sé að ræða.
Vilhjálmi er hvarvetna hrósað þegar leitað
er umsagna um hann: „Ég er alltaf jafnhissa
á því að Vopnfirðingar skuli ekki vera búnir
að reisa styttu af honum,“ segir Kristján
Ragn arsson, fyrrverandi formaður LÍÚ, sem
vann með Vilhjálmi.
Vilhjálmur tekur við HB Granda þegar
nokkur óvissa er í atvinnugreininni. „HB
Grandi stendur vel og reksturinn hefur
verið að skila góðri framlegð undanfarið.
Ég mun hins vegar einbeita mér að því að
huga að leiðum til að gera betur. Félagið
getur ekki bætt við aflaheimildum þannig
að viðfangsefnið er að reyna að gera meira
úr þeim heimildum sem við höfum,“ segir
Vilhjálmur.
„Ég tel okkur hafa tækifæri til þess. Það er
þó ljóst að það eru engar byltingar fram und­
an. Félagið er frábærlega mannað til sjós og
lands og mikil reynsla og þekking sem býr
í starfsfólki þess. Eitt helsta viðfangsefnið
verður að nýta þá þekkingu og reynslu til
góðra verka.“
Vilhjálmur tekur við forstjórastarfinu af
Egg erti Benedikt Guðmundssyni sem varð
forstjóri N1 sl. sumar. Að sögn Vilhjálms
var það kærkomið tækifæri að fá að spreyta
sig í þessari krefjandi stöðu og það hafi
veitt honum byr í seglin að finna fyrir mjög
já kvæðum viðbrögðum alls staðar að og þá
sér í lagi frá starfsfólki félagsins og nánustu
samstarfsmönnum.
Eiginkona Vilhjálms er Steinunn Ósk Guð ­
mundsdóttir, þroskaþjálfi og sérkenn ari, sem
starfar nú sem ráðgjafi hjá Miðstöð blindra,
sjónskertra og daufblindra einstakl inga.
„Við giftum okkur fyrir 25 árum. Ég var
svo heppinn að fá tvö börn í forgjöf, Guð ­
mund Arnar og Fanneyju Þórðarbörn.
Guð mundur er vörustjóri, Fanney er
graf ískur hönn uður. Við Steinunn eigum
svo tvö börn saman, Vilhjálm Inga, heilsu­
nuddara og íþrótta fræðing, og Önnu sem
stundar nám í MH.
Vilhjálmur fæddist í Reykjavík 14. des ­
ember 1953, sonur hjónanna Vilhjálms K.
Sigurðssonar og Sigríðar Vilhjálmsdóttur.
Foreldrar hans bjuggu þá í húsi foreldra
Sigríðar, Vilhjálms Árnasonar, skipstjóra og
útgerðarmanns, og Sigríðar Sigurðardóttur,
á Flókagötu 53. Vilhjálmur gekk ungur til
liðs við Knattspyrnufélagið Val og lék knatt ­
spyrnu og handknattleik með því félagi á
unglingsárunum.
Segja má að Vilhjálmur hafi fæðst inn
í sjávarútveginn, því auk móðurafans
var föðurafi hans Sigurður Kristjánsson,
útgerðar maður og sparisjóðsstjóri á Siglu ­
firði, og síðar reyndar heiðursborgari Siglu ­
fjarðar. Föðuramma Vilhjálms hét Anna
Vil hjálmsdóttir. Faðir Vilhjálms tengdist
einn ig sjávarútvegi því hann vann allan
sinn starfsferil hjá Sölusamlagi íslenskra
fisk framleiðenda þar sem hann sá um gerð
út flutningsskjala.
Á hvalveiðum og í farmennsku
„Mitt fyrsta launaða starf var við skreiðar­
verkun þegar ég var 11 ára en síðan vann
ég í saltfiski með skóla þar til ég fór á
síðu togarann Röðul frá Hafnarfirði, 15 ára
gamall, árið 1968. Eftir það voru hvalveiðar
þungamiðjan í minni sjómennsku en ég var
á hvalbátunum 18 vertíðir,“ segir Vilhjálmur
en meðfram sjómennskunni gaf hann sér
tíma til að ljúka verslunarskólaprófi frá
VÍ vorið 1972. Þaðan lá leiðin svo í Stýri ­
mannaskólann, þaðan sem Vilhjálmur
út skrifaðist úr farmannadeild árið 1976, og
loks í útgerðartækni í Tækniskólanum en
því námi lauk Vilhjálmur vorið 1980. Öll
árin var hann að sjálfsögðu á sjó á sumrin.
„Auk þess að vera á hvalbátunum, fyrst
sem háseti og síðar sem stýrimaður, fór
ég lausaróðra á net þegar ég var í Stýri ­
manna skólanum og stundaði farmennsku.
Auk þess leysti ég Lárus Grímsson af sem
stýrimaður á hafrannsóknaskipinu Bjarna
Sæmundssyni tvo túra. Ég var hjá Hafskip,
háseti á Rangá, en eftir Stýrimannaskólann
fór ég tvo vetur sem stýrimaður á dönsk
flutningaskip hjá Torm A/S. Fyrri veturinn
var ég á stykkjavöruskipi sem tók um 7.000
tonn og var í siglingum á milli helstu hafna
austurstrandar Bandaríkjanna og helstu
hafna við Miðjarðarhafið. Við vorum m.a. að
flytja alls konar gjafir Bandaríkjamanna til
Egypta, eins og notuð föt o.fl. og t.d. tóbak
frá Tyrklandi til baka. Seinni veturinn var ég
á svokölluðum búlkara sem tók um 15.000
tonn. Ég byrjaði á að fara um borð í hann
í Ástralíu en þaðan fórum við fulllestaðir
málmgrýti til Kína. Þaðan lá leiðin til S­
Kóreu þar sem við lestuðum krossvið sem
við fluttum til Bandaríkjanna.“
Að sögn Vilhjálms er eina hliðarsporið,
sem hann hefur tekið frá vinnu tengdri
sjávarútvegi um ævina, þegar hann réð sig
sem svokallaðan hagræðing hjá Iðnaðar ­
deild Sambandsins á Akureyri að loknu
námi í Tækniskólanum. „Ég vann þar í tvo
vetur á milli vertíða. Ég vann aðallega í
sútuninni, m.a. við að fækka göllum sem
komu fram við verkunina, t.d. við klipp ­
ingu. Jón Sigurðarson var þá yfir sútuninni
en leiðir okkar áttu eftir að liggja saman
aftur.“
framkvæmdastjóri
aflamiðlunar
Sjómennskuferli Vilhjálms lauk 1986 en
hann fékk þá vinnu hjá Landssambandi ís ­
lenskra útvegsmanna.
„Mitt verkefni þar var að stýra löndunum
íslenskra fiskiskipa sem sigldu með
ísaðan fisk og þá aðallega til Englands og
Þýskalands. Töluverð ásókn var í sigl ­
ing arnar á þessum árum og um tíma
„Mitt fyrsta
launaða starf var
við skreiðarverkun
þegar ég var 11
ára en síðan vann
ég í saltfiski með
skóla þar til ég fór á
síðutogarann Röðul
frá Hafnarfirði, 15
ára gamall, árið
1968.“